ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2812
เย่เฉินเก็บแอมเบอร์กริส ขณะที่มองไปที่ไหม้เฉิงซิน ก็รู้สึกว่าตาแก่คนนี้พอดูเข้าท่าขึ้นหน่อย
ครั้นแล้ว เขาก็เอ่ยปากว่า: “ตั้งแต่คืนนี้เป็นต้นไป คุณและไมค์ก็อยู่ที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกง ฉันจะให้คนจัดเตรียมห้องไว้ให้พวกคุณห้องหนึ่ง ทุกวันก็จะจัดอาหารให้อย่างอุดมสมบูรณ์ 3 มื้อ รวมถึงของใช้อื่นๆ แต่สิ่งแลกเปลี่ยนเดียวก็คือ ณ ตอนนี้พวกคุณไม่สามารถติดต่อกับโลกภายนอกได้ และห้ามออกจากโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงโดยไม่ได้รับอนุญาต
พูดแล้ว เย่เฉินก็พูดเสริมอีกว่า: “นี่ก็เป็นทางออกที่ดีที่สุดที่ฉันหาให้คุณได้ เชื่อใจฉัน โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงสบายกว่าคอกสุนัขมาก”
ไหม้เฉิงซินจะกล้าไม่พอใจได้ที่ไหนล่ะ เขาทำได้แค่คำนับอย่างตรงไปตรงมา: “ทุกอย่างเป็นไปตามคำสั่งของคุณชายเย่……"
เย่เฉินพยักหน้า โทรศัพท์หาเฉินจื๋อข่าย หลังจากนั้น 10 นาที เฉินจื๋อข่ายก็เดินทางมาด้วยเฮลิคอปเตอร์
เฉินจื๋อข่ายทิ้งลูกน้องสองคนให้จัดการเรื่องรถแท็กซี่ที่เย่เฉินขับมา จากนั้นก็ออกจากเขาเฟิ่งหวงไปพร้อมกับเย่เฉินและไหม้เฉิงซิน
หลังจากที่พาเย่เฉินกลับไปที่Tomson Riviera เฉินจื๋อข่ายก็พาไหม้เฉิงซินกลับไปที่โรงแรมจินป๋ายฮ่านกง หาห้องหนึ่งในเขตบริหารที่ปิด จัดการเขาและไมค์ให้เข้าไปข้างใน
ในขณะเดียวกัน มือถือของพวกเขาก็ถูกยึดไปด้วย และโทรศัพท์ในห้องก็ถูกตัด ซึ่งทำให้ขาดการติดต่อกับโลกภายนอกโดยสิ้นเชิง
หลังจากที่เย่เฉินกลับถึงบ้าน เก็บแอมเบอร์กริสไว้ในห้องเก็บของใต้ดินของ Tomson Riviera รอให้วัตถุดิบยาอื่นๆพร้อมแล้ว ก็สามารถเจียดเวลาในการเริ่มปรุงยาเสริมชี่ปราณได้
ในตอนเช้าของวันรุ่งขึ้นมีข่าวลือในจินหลิง
ว่ากันว่าเมื่อคืน ฟ้าผ่ากะทันหันที่สุสานเขาเฟิ่งหวง มีคนพูดอย่างมั่นใจ ว่าฟ้าผ่าลงมาที่รถ แม้แต่คนขับรถก็ถูกฟ้าผ่าเป็นเถ้าลอยออกไปแล้ว
หวังตงเสวี่ยนไม่รู้จักเฮ่อจือชิวเลย แต่ก็รู้ว่าเธอคือผู้ช่วยที่มีประสิทธิภาพที่เย่เฉินเชิญมา และเป็นลูกสาวคนเดียวของด็อกเตอร์เฮ่อแห่งมหาวิทยาลัยการเงินและเศรษฐศาสตร์จินหลิง
ดังนั้น เมื่อเธอเห็นเฮ่อจือชิว ก็แสดงออกถึงความกระตือรือร้นอย่างมาก
ยังไงซะอนาคตทั้งสองต่างก็เพื่อทำธุระให้เย่เฉิน แม้ว่าระหว่างทั้งสองคนไม่ได้แบ่งแยกผู้บังคับบัญชาและลูกน้อง และในอนาคตพวกเขาต่างก็รับผิดชอบธุรกิจของตัวเอง แต่หวังตงเสวี่ยนยังคงหวังว่าจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเธอได้ มุ่งมั่นที่จะเป็นมือขวาของเย่เฉินพร้อมกันกับเธอ
แม้ว่าเฮ่อจือชิวสำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยชั้นนำของโลก แต่ท้ายที่สุดแล้ว ประสบการณ์จริงก็ยังไม่เพียงพอ เห็นหวังตงเสวี่ยนอาศัยความแข็งแกร่งของตัวเอง ค่อยๆกลับกลายมาเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งที่เป็นเจ้าขององค์กรมูลค่าตลาดกว่า 100 พันล้าน และนำมาซึ่งความเคารพ อีกอย่างเธอคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าหวังตงเสวี่ยนจะยังเด็กขนาดนี้
หวังตงเสวี่ยนก็รู้สึกตะลึงกับความงามอ่อนเยาว์ของเฮ่อจือชิว หลังจากที่เชิญเธอเข้าไปในออฟฟิศอย่างกระตือรือร้น ก็ยิ้มและถามเธอว่า “คุณเฮ่อกลับหัวเซี่ยตั้งแต่เมื่อไหร่?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...