ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2813
เฮ่อจือชิวรีบพูด: “ฉันเพิ่งกลับมาไม่กี่วัน”
หวังตงเสวี่ยนถามด้วยความสงสัย: “คุณเฮ่อก่อนหน้านี้อยู่ที่สหรัฐอเมริกาตลอดเลยหรือ?”
“ถูกต้อง” เฮ่อจือชิวพยักหน้า และอธิบายว่า: “ฉันเกิดและเติบโตที่สหรัฐอเมริกา ดังนั้นเวลาส่วนใหญ่ก็ใช้ชีวิตอยู่ในสหรัฐอเมริกา”
หวังตงเสวี่ยนถามอีกว่า: “งั้นเพิ่งมาจินหลิงรู้สึกชินหรือยัง?”
“ก็ดีนะ” เฮ่อจือชิวยิ้มและพูดว่า: “ที่จริงความรู้สึกที่อยู่ในประเทศดีกว่าสหรัฐอเมริกาเยอะเลย หนึ่งคือมีความรู้สึกเป็นเจ้าของมากกว่า และอีกเหตุผลที่สำคัญมากคือความรู้สึกปลอดภัยในประเทศ "
“ก็จริงนะ” หวังตงเสวี่ยนอุทานว่า: “ฉันเคยอยู่สหรัฐอเมริกาช่วงหนึ่ง ความสงบเรียบร้อยแย่กว่าประเทศจีนเป็นไหน ๆ หลังจาก 4 ทุ่มไป นอกจากตัวเมือง ก็ไม่กล้าไปที่อื่นเลย มักมีคนถืออาวุธปล้นปืนตามท้องถนนและตรอกซอกซอย ซึ่งเป็นอันตรายต่อผู้หญิงอย่างยิ่ง"
เฮ่อจือชิวพยักหน้าเห็นด้วย พูดอย่างหมดหนทางว่า: “ปัญหาด้านความปลอดภัยในสหรัฐอเมริกาเป็นโรคเรื้อรังมาโดยตลอด ตอนที่ฉันอยู่สหรัฐอเมริกา ปกติฉันไม่ออกไปข้างนอกหลัง 21.00 น.”
หวังตงเสวี่ยนยิ้มและพูด: “แต่ในประเทศคุณสามารถวางใจได้ ไม่ว่าเวลาไหนก็สามารถออกจากบ้านอย่างสบายใจได้”
เฮ่อจือชิวพยักหน้า ถามหวังตงเสวี่ยนอย่างระมัดระวังว่า: “ประธานหวัง คุณเย่คนนี้ ในการทำงานเข้ากันยากหรือเปล่า?”
หวังตงเสวี่ยนยิ้มเบาๆ และพูดว่า: “คุณชายคนนี้ ในการใช้ชีวิตนั้นเข้ากันได้ดีเลยแหละ แต่การทำงาน กลับว่าเข้ากันไม่ได้เลยสักนิด”
“งั้นเหรอ?” จู่ ๆ เฮ่อจือชิวก็ตื่นเต้น รีบถามต่อว่า: “งั้นสาเหตุที่เข้ากันไม่ได้ เป็นเพราะเงื่อนไขการทำงานนั้นเข้มงวดมากเลยใช่ไหม?”
หวังตงเสวี่ยนเม้มปากและยิ้ม แล้วก็พูดว่า: “ไม่ใช่ ตรงข้ามกันเลย สาเหตุในเรื่องงานที่เข้ากับคุณชายได้ยากนั้น ก็เป็นเพราะในเรื่องงานเขาคอยสั่งคนอื่นตัวเองไม่ทำ หลังจากที่สั่งงานลูกน้องแล้ว โดยปกติแล้วก็ไม่โผล่หน้ามาให้เห็นถึงสองสามเดือนเลย แทบไม่ได้จะไม่ให้โอกาสคุณได้ติดต่อทำงานกับเขาเลย นี่คือเหตุผลที่ฉันบอกว่าเรื่องงานเข้ากับเขาได้ยากยังไงล่ะ”
เดิมทีเฮ่อจือชิวรู้สึกโล่งอก แต่เมื่อได้ยินความหมายของประโยคนี้ ในใจก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แอบครุ่นคิด: “ถ้าต่อไปไม่ได้พบเย่เฉินสองสามเดือน เย่เฉินก็ไม่สนใจเรื่องงานที่ฉันทำตรงนี้ งั้นไม่ใช่ว่าฉันจะเจอเขายากแล้วอย่างงั้นเหรอ?”
เฮ่อจือชิวกำลังคิด มีคนมาเคาะประตู ผู้หญิงคนหนึ่งพูดว่า: “ประธานหวัง คุณเย่มาแล้วค่ะ”
เย่เฉินโบกมือ: “อยู่ต่อหน้าฉันไม่ต้องถือสาอะไรหรอก เป็นธรรมชาติหน่อยก็ดี รีบนั่งเถอะ”
เฮ่อจือชิวพยักหน้า นั่งลงบนโซฟาอย่างระมัดระวัง
ตอนนี้หวังตงเสวี่ยนก็ปิดประตูและเดินเข้ามา พูดอย่างเคารพว่า: “คุณชาย ท่านต้องการจะดื่มอะไรไหม?”
“ดื่มน้ำเปล่าละกัน” เย่เฉินพูดอย่างเป็นกันเอง
หวังตงเสวี่ยนรีบรินน้ำให้เย่เฉิน จึงจะนั่งลงตรงข้ามเย่เฉิน ยิ้มกล่าว: “คุณชาย ก่อนที่ท่านมา ฉันก็คุยกับคุณเฮ่อถึงท่านด้วย”
“โอ๋? งั้นเหรอ?” เย่เฉินยิ้ม ถามว่า: “พวกคุณคุยอะไรถึงผมเหรอ?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...