ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 281
บทที่ 281
เซียวชูหรันตกใจกับท่าทางโมโหสุดขีดของเกาจวิ้นเว่ย
หม่าหลันที่อยู่ด้านข้าง ก็หวาดกลัวสุดขีด
ในขณะนี้ หม่าหลันอยากจะตบปากของตนเองแรงๆ
คิดได้อย่างไร ว่าจะจับไอ้เกาจวิ้นเว่ยคนนี้ มาคู่กับลูกสาวตนเอง?
ที่นี้ละซวยเลย เอาลูกสาวตนเองเข้าไปเกี่ยวข้องด้วยแล้ว.......
เธอมองเซียวชูหรัน แล้วก็พูดทั้งน้ำตาอย่างรู้สึกผิดว่า “ชูหรัน แม่ก็ไม่รู้ว่ามันจะเป็นเช่นนี้ แม่ขอโทษนะลูก.......”
เซียวชูหรันก็ทั้งร้องไห้ ทั้งถอนหายใจ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาเลย
เกาจวิ้นเว่ยก็จ้องมองหม่าหลัน แล้วกัดฟันพูดว่า “เดิมทีผมไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้กับพวกคุณหรอกเดิมทีผมคิดว่าหลังจากชนสามีคุณไปแล้ว
ก็จะพาไปให้หมอเทพเพื่อรักษา แบบนี้ชูหรันก็จะได้ซาบซึ้งผม จากนั้นก็ยอมมาอยู่กับผม”
พูดถึงจุดนี้ เกาจวิ้นเว่ยก็ด่าออกมาด้วยสีหน้าโหดร้ายว่า “ใครละคิดที่อยากจะฆ่าไอ้เย่เฉินนี่！ ไม่เช่นนั้น ชูหรันก็เป็นของผมตั้งนานแล้ว！ จะโทษก็ต้องโทษคุณเองที่ตาบอดไปหาลูกเขยที่ไม่ได้เรื่องมา！”
หม่าหลันก็ฟุบลงที่พื้นร้องโวยวายว่า “บอกแล้วว่าเย่เฉินมันห่วยแตก มาเกาะผู้หญิงกินอยู่บ้านฉันตั้งนาน ตอนนี้ยังจะมาทำให้ พวกฉันสองแม่ลูกต้องมาลำบากอย่างนี้........”
เซียวชูหรันก็พูดอย่างโมโหว่า “แม่คะ！ เรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของเย่เฉินนะคะ แม่ยังไม่เข้าใจอีกหรือคะ?”
หม่าหลันร้องไห้ตะโกนว่า “แกทำไมปกป้องไอ้ไม่เอาไหนนี่จังเลย！ ขนาดนี้แล้ว ยังจะปกป้องมันอีก ในสายตาแกยังมีแม่อยู่ไหม?”
เกาจวิ้นเว่ยก็ปวดที่พวกเธอทะเลาะกัน แล้วขมวดคิ้วพูดว่า “พอได้แล้ว อย่าเถียงเซ็งแซ่กันที่นี่ ใครจะปกป้องใครไม่สำคัญแล้ว วันนี้พวกคุณสองแม่ลูก อย่าได้หวังว่าจะรอดไปจากเงื้อมมือผมได้！”
พูดจบ เขาก็ยิ้มอยากลามกใส่หม่าหลัน แล้วพูดว่า “ป้าหม่า คุณอยากให้ผมเป็นลูกเขยคุณไม่ใช่หรือ? เอาอย่างนี้ ให้ผมเป็นผู้ชาย
ของคุณไปด้วยเลยก็แล้วกัน?”
หม่าหลันก็ตกใจจนหน้าขาวซีด ทั้งกายราวกับถูกสายฟ้าฟาดใส่！
ในจุดคับขันอันตรายเช่นนี้？！
นี่มันเป็นความผิดมหันต์！
พอเห็นหม่าหลันตกใจกลัวจนตัวสั่น เกาจวิ้นเว่ยก็หัวเราะเย็นๆ แล้วพูดกับเธอว่า “อย่าร้อนรนไป ผมจะไม่จัดการพวกคุณ
ตอนนี้หรอก ผมจะล่อให้เย่เฉินมาที่นี่ แล้วใช้ปืนยิงขามันให้หักทั้งสองข้าง แล้วให้มันดูผมจัดการกับพวกคุณ！ ผมจะให้มันตาย
ทั้งเป็น！ พอมันดูเสร็จ ผมก็จะเอาปืนยิงไปที่กระบาลมัน เพื่อส่งมันไปปรโลก！”
จากนั้น เขาก็แย่งเอากระเป๋าของเซียวชูหรันมา หาโทรศัพท์เธอ แล้วโทรหาเย่เฉิน
ตอนนั้น เย่เฉินก็เพิ่งออกมาจากจี้ซื่อถัง พอรับสายภรรยาตนเอง กำลังอยากจะถามว่าคุยงานเป็นอย่างไรบ้าง แต่สุดท้ายได้ยินเป็นเสียงของเกาจวิ้นเว่ย
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...