ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 282
บทที่ 282
“ไอหย๋า เย่เฉิน มึงคงคิดไม่ถึงสินะ ว่าคนที่โทรหามึงจะเป็นกูเอง?”
“เกาจวิ้นเว่ยหรือ？！” เย่เฉินถามเสียงนิ่งว่า “โทรศัพท์ของชูหรันไปอยู่ที่เอ็งได้ไง?”
เกาจวิ้นเว่ยก็หัวเราะตอบ “ก็เพราะว่าตอนนี้เมียมึงอยู่ในมือกูไง กูกำลังจะถอดเสื้อผ้าเธอออก แล้วก็เสพสุขให้สำราญใจ！”
พูดไปดังนั้น เกาจวิ้นเว่ยก็พูดอีกว่า “เออใช่แล้ว กูได้ยินมาว่า เธอยังซิงอยู่งั้นหรือวะ? มึงนี่มันไม่เอาไหนจริงๆเลยว่ะ แต่งงานกับเธอมาตั้ง3ปีกว่าแล้ว ยังไม่เผด็จศึกเธออีก เดี๋ยววันนี้กูจะจัดการแทนมึงก็แล้วกัน ฮ่าๆๆๆๆ ！”
เย่เฉินก็โมโหมาก เขาใช้น้ำเสียงที่อำมหิตที่สุดพูดออกไปว่า “ไอ้เกาจวิ้นเว่ย กูขอเตือนมึงเลยนะ ถ้ามึงกล้าทำอะไรเมียกูแม้แต่เส้นผมละก็ กูจะเอาชีวิตมึง！”
“เดี๋ยวกูล่อแม่งเสียเลยนี่！” เกาจวิ้นเว่ยพูดเสียงเย็นว่า “อย่ามาทำแอ็คใส่กู！มึงมีเวลา20นาที ต้องมาให้ถึงหมู่คฤหาสน์ริมแม่น้ำ ถ้ามาช้า เมียมึงไม่เพียงจะเสียตัว ชีวิตก็จะไม่เหลือ！ มึงคิดเอาเองก็แล้วกัน！”
ในตอนนี้ เซียวชูหรันก็ตะโกนออกมาว่า “เย่เฉิน คุณอย่ามาเด็ดขาดนะ พวกมันมีปืน！”
เกาจวิ้นเว่ยก็ตบเข้าที่ใบหน้าของเซียวชูหรัน แล้วด่าออกมาว่า “อีนี่ ยังปากมากอีกนะมึง? ถ้ามันไม่มาที่นี่ วันนี้มึงได้อยู่ที่นี่แน่！”
เย่เฉินก็กัดฟัน แล้วตวาดว่า “ถ้ามึงอยากฆ่า มึงมาฆ่ากูนี่ อย่าไปทำร้ายเมียกู เดี๋ยวกูจะไปเดี๋ยวนี้เลย！”
เกาจวิ้นเว่ยก็พูดว่า “มึงมาได้แค่คนเดียว ไม่งั้นละก็ กูก็จะเอาปืนเป่าขมับเมียมึง แล้วก็เป่าแม่ยายมึงอีกคน！”
……
เย่เฉินวางโทรศัพท์ แล้วรีบขวางรถคันหนึ่งไว้ จากนั้นก็รีบไปหมู่คฤหาสน์ริมแม่น้ำ
เขาในตอนนี้ ความคิดอยากจะฆ่าคนมันได้ระเบิดออกมา อยากจะสับไอ้เกาจวิ้นเว่ยให้เป็นหมื่นๆ ชิ้น
ส่วนเกาจวิ้นเว่ยในตอนนี้ ในใจก็คึกคะนองจนทนไม่ได้
ไปเล่นอะไรสนุกๆ กันดีกว่า！”
หม่าหลันในใจก็โกรธจนพูดไม่ออก แล้วก็รีบลุกขึ้นยืน ยกมือตบไปที่หน้าเขา แล้วก็ว่า “แก่แล้วยังไม่เจียมตัวอีก มาเลยเดี๋ยวกูจะตบให้ตายเลยมา！”
แต่ใครจะคิดเล่าว่า มือยังไม่ทันถูกใบหน้าเขา ก็ถูกเกาเจี้ยนจูนคว้ามือไว้แล้ว
สายตาที่ร้อนแรงของเกาเจี้ยนจูน จ้องมองหม่าหลันที่กำลังดิ้นรน แล้วก็หัวเราะลั่นพูดว่า “คุณหม่าครับ อย่าคิดว่าผมอายุมากแล้วจะไม่มีแรงนะ ผมจะบอกให้ ผมยังแข็งแรงดีอยู่เลย คุณต้องชอบแน่！”
เกาจวิ้นเว่ยก็หัวเราอยู่ด้านข้าง “พ่อ ผมคิดว่า ถ้าจะยิงแขนขาไอ้เย่เฉินละก็ ไม่สู้บังคับให้เธอมีอะไรกับเย่เฉินเลยแล้วกัน ตอนนั้นผมก็ถ่ายคลิปไว้ด้วย แล้วก็เอาไปลงติ๊กต็อก ให้พวกมันตายแล้วยังต้องเสื่อมเสียชื่อเสียงด้วย！”
เกาเจี้ยนจูนก็หัวเราะลั่น “ให้พวกมันตายไป แล้วยังถูกคนรุ่นหลังตามด่า！ ความคิดนี้ดี！”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...