ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2815
เฮ่อจือชิวมีความชัดเจนมากเกี่ยวกับตรรกะพื้นฐานของนักธุรกิจส่วนใหญ่
ขอเพียงแค่ออกมาทำธุรกิจ ต่างก็แทบจะมีคุณสมบัติที่เหมือนกัน
ประการแรกคือแทบจะทุกคนล้วนแต่ใช้เงินลงทุนและทุนสำรองเกินจริง
คนหนึ่งลงทุน 500,000 หยวนเพื่อเปิดร้าน เมื่อคนอื่นถามถึงการลงทุนด้านการออกแบบของเขา เขาจะต้องเพิ่มเปอร์เซ็นต์ที่แน่นอนขึ้นจากพื้นฐานนี้อย่างแน่นอน
ด้านหนึ่งเพื่อเกียรติและใบหน้า อีกด้านหนึ่งก็เพื่อเป็นการยกระดับให้เข้าเกณฑ์อุตสาหกรรม
ประการที่สองคือ นักธุรกิจแทบทุกคน ความฝันที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือจับเสือมือเปล่า สำหรับนักธุรกิจแล้ว การจับเสือมือเปล่าเป็นความสำเร็จทางธุรกิจที่ยอดเยี่ยม เพราะมีเพียงแค่การจับเสือมือเปล่าเท่านั้นที่จะสามารถบรรลุผลกำไรสุทธิได้
ดังนั้น เธอก็ไม่รู้ แท้จริงแล้วเย่เฉินสามารถนำเงินออกมาดำเนินธุรกิจนี้ได้สักเท่าไหร่
ตอนนี้เย่เฉินครุ่นคิดอยู่สักครู่ เอ่ยปากพูดว่า: “ในระยะแรก ผมจะทุ่มเงิน 5 พันล้านดอลลาร์สหรัฐเป็นทุนเริ่มต้น อาจมีการลงทุนเพิ่มเติมหลายหมื่นล้านดอลลาร์ในอนาคต แต่ขึ้นอยู่กับประสิทธิภาพในระยะแรกของเรา”
ขณะที่พูด เขาก็ถามเฮ่อจือชิวว่า: “5 พันล้านดอลลาร์สหรัฐสำหรับคุณแล้ว พอใช้สำหรับระยะแรกไหม?”
เฮ่อจือชิวพูดอย่างไม่ลังเลว่า: “พอแล้ว พอใช้แน่นอน! ถ้าเป็นแบบนี้ ฉันก็สามารถต่อยอดจากความคิดเดิมได้ ขยายขอบเขตเพิ่มขึ้นเล็กน้อย เราสามารถสั่งซื้อเรือขนส่งสินค้าใหม่ 10 ลำให้กับอู่เรือได้ในคราวเดียว เช่นนี้ปีหน้า ความสามารถในการขนส่งของเราจะต้องดีขึ้นมากแน่นอน”
เย่เฉินพยักหน้า กล่าว: “เรื่องพวกนี้ยกให้คุณตัดสินใจแล้วกัน”
ในตอนนี้ มีเสียงเคาะประตูดังมาจากข้างนอก รวมถึงเสียงของเลขาของหวังตงเสวี่ยน: “ประธานหวัง คุณซ่งและคุณอิโตะมาแล้วค่ะ”
หวังตงเสวี่ยนรีบพูด: “รีบเชิญเข้ามา”
อีกอย่าง เฮ่อจือชิวคิดอย่างมั่นใจว่า ถ้าเพิ่มตัวเองเข้าไป สาวสี่คนนี้ก็นับว่าเป็นสี่นางฟ้าก็ไม่มากเกินไป……
เธออดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ ทำไมคนสวยเยอะจัง ต่างก็เรียกเย่เฉินต่างกัน อย่างเช่น ตัวเองเรียกเย่เฉินว่าคุณเย่ หวังตงเสวี่ยนเรียกเย่เฉินว่าคุณชาย และซ่งหวั่นถิงเรียกเย่เฉินว่าอาจารย์เย่ ส่วน อิโตะ นานาโกะก็เรียกเขาว่าเย่เฉินซัง
ไม่รู้ว่าทำไม เธอมักจะรู้สึกว่า ในคำเรียกเย่เฉินของอิโตะ นานาโกะมีความคลุมเครือไม่ชัดเจน ฟังดูค่อนข้างใกล้ชิดมากกว่าคำว่าอาจารย์เย่หรือคุณชายอะไรทำนองนี้
เย่เฉินคุยกับทั้งสองในตอนนี้ว่า: “พวกคุณทั้งสองมาพอดี ฉันกำลังคุยกับจือชิวและตงเสวี่ยนเรื่องการขนส่งทางทะเลอยู่”
ขณะที่พูด ก็แนะนำตัวให้รู้จักกันและกันคร่าวๆ
หลังจากนั้น โตะ นานาโกะพูดว่า: “จริงสิเย่เฉินซัง ฉันได้รับข้อความ หยวนหยางขนส่งกรุ๊ปของตระกูลซู ได้เปลี่ยนแปลงผู้ถือหุ้น เสร็จสิ้นเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้หุ้นทั้งหมดอยู่ในชื่อซูจือหยูของตระกูลซู บริษัทนี้มีกองเรือเดินทะเลขนาดใหญ่มาก แต่ตอนนี้พวกเขาก็ยังอยู่ในขั้นตอนที่โดนปิดกั้นอยู่ ทั้งบริษัทไม่สามารถฟื้นฟูทรัพย์สินหุ้นได้ หากเย่เฉินซังสามารถค้นพบช่องโหว่ของซูจือหยูได้ จะต้องเป็นการลงทุนลงแรงน้อย แต่ผลตอบแทนที่ได้มากเป็นทวีคูณแน่นอน!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...