ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2822

เมื่อได้ยินว่าโทรศัพท์ของไหม้เฉิงซินปิดเครื่อง ซูเฉิงเฟิงก็ตกใจจนแทบจะทรุดไปกับพื้น

ซวนเฟิงเหนียนฆ่าคนบริสุทธิ์ในทุกที่ เขาหายตัวก็ช่างเถอะ แต่ใครจะไปคิดว่า ไหม้เฉิงซินตาแก่ที่ไม่เคยฆ่าสัตว์ตัดชีวิต กลับหายตัวไปด้วยอีกคน

เขาอดที่จะพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือไม่ได้“หรือว่า……หรือว่าหมอนั่น ไม่ปล่อยแม้แต่ตาแก่ที่อายุเป็นร้อยปี？！”

ซูอานสุ้นปาดเหงื่อ แล้วโพล่งออกไปว่า“คุณท่าน รถของซวนเฟิงเหนียนถูกฟ้าผ่าจนแตกเป็นเสี่ยงๆ เดิมทีเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะโชคดีรอดพ้น สำหรับไหม้เฉิงซิน ผมว่าเขามีความเป็นไปได้สองอย่าง ถ้าไม่ตาย ก็ต้องหนีไปแล้ว”

“หนีไป？”ซูเฉิงเฟิงขมวดคิ้ว แล้วเงียบไปครู่หนึ่ง พลางพยักหน้าและพูดว่า“ตาแก่สามารถทำนายได้ ไม่แน่อาจทำนายได้ว่าจะพบกับอันตราย ดังนั้นอาจจะหนีไปก่อนก็เป็นได้……”

พูดจบ เขาก็ถอนหายใจยาว แล้วกล่าวว่า“ไม่ว่าตาแก่นั่นจะเป็นหรือตาย จากมุมมองของฉันก็เป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะใช้ประโยชน์อะไรจากเขาได้แล้ว ซวนเฟิงเหนียนมีแนวโน้มจบเห่ ในมือของฉันไม่มีไม้ตายอะไรจะใช้ได้แล้วล่ะ……”

ซูอานสุ้นรีบเอ่ยถามว่า“คุณท่านครับ งั้นต่อไปเราควรทำอย่างไรดีครับ？”

ซูเฉิงเฟิงส่ายหัวไปมา แล้วพูดพึมพำว่า“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน……”

……

ในขณะเดียวกัน ซูจือหยูใช้เหตุผลขอเข้าพบนางาฮิโกะ อิโตะ เพื่อมาที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกง

เอมิ อีโตะน้องสาวของนางาฮิโกะ อิโตะมาต้อนรับที่ล็อบบี้โรงแรมด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเธอก็พาไปยังห้องพักของนางาฮิโกะ อิโตะ

เพียงแต่ว่า นางาฮิโกะ อิโตะในตอนนี้ กำลังนวดผ่อนคลายอยู่ที่สปาเซนเตอร์ และห้องของเขาคนที่กำลังรอพบกับซูจือหยู ไม่ใช่ใครอื่น เขาคือเย่เฉินนั่นเอง

เอมิ อีโตะกดกริ่งหน้าห้อง หลังจากนั้นค่อยผลักประตูเข้าไป แล้วกล่าวกับเย่เฉินอย่างนอบน้อมว่า“คุณเย่คะ คุณซูมาแล้วค่ะ”

เย่เฉินพยักหน้า“ขอบคุณครับคุณผู้หญิงอิโตะ”