ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2822
เมื่อได้ยินว่าโทรศัพท์ของไหม้เฉิงซินปิดเครื่อง ซูเฉิงเฟิงก็ตกใจจนแทบจะทรุดไปกับพื้น
ซวนเฟิงเหนียนฆ่าคนบริสุทธิ์ในทุกที่ เขาหายตัวก็ช่างเถอะ แต่ใครจะไปคิดว่า ไหม้เฉิงซินตาแก่ที่ไม่เคยฆ่าสัตว์ตัดชีวิต กลับหายตัวไปด้วยอีกคน
เขาอดที่จะพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือไม่ได้“หรือว่า……หรือว่าหมอนั่น ไม่ปล่อยแม้แต่ตาแก่ที่อายุเป็นร้อยปี？！”
ซูอานสุ้นปาดเหงื่อ แล้วโพล่งออกไปว่า“คุณท่าน รถของซวนเฟิงเหนียนถูกฟ้าผ่าจนแตกเป็นเสี่ยงๆ เดิมทีเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะโชคดีรอดพ้น สำหรับไหม้เฉิงซิน ผมว่าเขามีความเป็นไปได้สองอย่าง ถ้าไม่ตาย ก็ต้องหนีไปแล้ว”
“หนีไป？”ซูเฉิงเฟิงขมวดคิ้ว แล้วเงียบไปครู่หนึ่ง พลางพยักหน้าและพูดว่า“ตาแก่สามารถทำนายได้ ไม่แน่อาจทำนายได้ว่าจะพบกับอันตราย ดังนั้นอาจจะหนีไปก่อนก็เป็นได้……”
พูดจบ เขาก็ถอนหายใจยาว แล้วกล่าวว่า“ไม่ว่าตาแก่นั่นจะเป็นหรือตาย จากมุมมองของฉันก็เป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะใช้ประโยชน์อะไรจากเขาได้แล้ว ซวนเฟิงเหนียนมีแนวโน้มจบเห่ ในมือของฉันไม่มีไม้ตายอะไรจะใช้ได้แล้วล่ะ……”
ซูอานสุ้นรีบเอ่ยถามว่า“คุณท่านครับ งั้นต่อไปเราควรทำอย่างไรดีครับ？”
ซูเฉิงเฟิงส่ายหัวไปมา แล้วพูดพึมพำว่า“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน……”
……
ในขณะเดียวกัน ซูจือหยูใช้เหตุผลขอเข้าพบนางาฮิโกะ อิโตะ เพื่อมาที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกง
เอมิ อีโตะน้องสาวของนางาฮิโกะ อิโตะมาต้อนรับที่ล็อบบี้โรงแรมด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเธอก็พาไปยังห้องพักของนางาฮิโกะ อิโตะ
เพียงแต่ว่า นางาฮิโกะ อิโตะในตอนนี้ กำลังนวดผ่อนคลายอยู่ที่สปาเซนเตอร์ และห้องของเขาคนที่กำลังรอพบกับซูจือหยู ไม่ใช่ใครอื่น เขาคือเย่เฉินนั่นเอง
เอมิ อีโตะกดกริ่งหน้าห้อง หลังจากนั้นค่อยผลักประตูเข้าไป แล้วกล่าวกับเย่เฉินอย่างนอบน้อมว่า“คุณเย่คะ คุณซูมาแล้วค่ะ”
เย่เฉินพยักหน้า“ขอบคุณครับคุณผู้หญิงอิโตะ”
“ใช่ค่ะ”ซูจือหยูกล่าว“คุณให้ฉันเป็นผู้นำของตระกูลซูให้ได้ภายในสามปี ฉันไม่รู้ว่าจะทำได้หรือไม่ แต่สุดท้ายฉันก็ต้องก้าวออกไปก่อน”
เย่เฉินพูดอย่างเห็นด้วยว่า“หมากของคุณเดินได้ดีมากเลยครับ สำหรับคุณแล้ว ถือว่าได้รับผลประโยชน์มากเลยล่ะ”
ซูจือหยูพูดอย่างไม่อาจปิดบังความเขินอายได้ว่า“ขอบคุณสำหรับคำชมของผู้มีพระคุณค่ะ……”
เย่เฉินถามเธอว่า“แล้วต่อไปคุณจะทำยังไงต่อไปครับ？ปัจจุบันบริษัทขนส่งทางทะเลของตระกูลซูถูกสั่งหยุด ถ้าคุณไม่รีบดำเนินการหาทางออก ดีไม่ดีกิจการนี้อาจจะเสียหายในมือได้”
“ใช่ค่ะ”ซูจือหยูกล่าว“เดิมทีฉันอยากคุยกับผู้มีพระคุณสักหน่อย คิดไม่ถึงว่าผู้มีพระคุณจะติดต่อฉนมาก่อน อันที่จริงฉันคิดจะขายบริษัทขนส่งทางทะเลแล้วเปลี่ยนเป็นเงินสด หลังจากนั้นค่อยเอาเงินสดเปลี่ยนเป็นทุนทรัพย์ไปทำธุรกิจอย่างอื่น……”
“แต่จากนั้นฉันได้ครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง ถ้าฉันขายบริษัทขนส่งทางทะเลของตระกูลซูไป ปู่ของฉันจะต้องเกลียดฉันมากแน่ๆ คนของตระกูลซูก็จะต้องเห็นฉันเป็นศัตรู ถ้าเป็นแบบนั้น ชาตินี้ฉันก็จะไม่มีโอกาสได้เป็นผู้นำของตระกูลซูอีก……”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...