ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2826
ซูจือหยูพึ่งเข้าใจ ที่แท้เย่เฉินโทรข่มขู่ปู่ของเธอเมื่อสักครู่ ความจริงแล้วเพื่อทำให้ปู่กลัวเธอนี่เอง
ต้องบอกว่า การกระทำของเย่เฉิน ทำให้เธอรู้สึกซาบซึ้งใจมาก
เดิมทีเธอเป็นกังวลว่าตนจะบริหารบริษัทขนส่งทางทะเลที่ใหญ่ขนาดนี้ไม่ได้ เป็นห่วงว่าหลังจากทิศทางลมผ่านไป ปู่จะกลับมาใช้วิธีเก่าๆ คิดหาทางแย่งเค้กชิ้นนี้กลับไป
แต่ว่า เมื่อเย่เฉินโทรศัพท์หาเขาเมื่อสักครู่ เธอเชื่อว่าในอนาคตช่วงระยะเวลาหนึ่ง ตนไม่จำเป็นต้องเป็นกังวลอันตรายใดๆทั้งสิ้น
ดังนั้น เธอจึงลุกขึ้นยืน แล้วโค้งเคารพเย่เฉิน พลางพูดอย่างนอบน้อมว่า“ผู้มีพระคุณคะ……อ่อไม่สิ คุณเย่คะ……ต้องขอบคุณคุณมากๆเลยนะคะ……”
เย่เฉิโบกมือไปมา แล้วพูดอย่างเรียบเฉยว่า“ที่ผมช่วยคุณมันก็เท่ากับการช่วยตัวผมเองนั่นแหละ อีกทั้งบริษัทขนส่งทางทะเลที่อยู่ในมือของคุณมีสินทรัพย์สูงมาก และทางผมก็แทบจะเท่ากับมีแค่เปลือกภายนอก ถึงแม้ผมจะให้สัญญาว่าจะลงทุนจำนวนหนึ่งหมื่นล้านดอลลาร์ แต่เมื่อเทียบกันแล้ว ผมยังคงเอาเปรียบคุณอยู่บ้าง”
ซูจือหยูรีบกล่าว“ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ……บริษัทขนส่งทางทะเลนี้ ฉันฟื้นฟูคนเดียวคงจะไม่ไหว มากสุดก็ทำได้แค่ขายมันในราคาถูกออกไป แต่ถ้าได้ร่วมงานกับคุณเย่ สินทรัพย์ส่วนนี้ไม่เพียงแต่สามารถฟื้นฟูกลับมาได้ อีกทั้งยังมีช่องว่างให้เติบโตได้อีก ดังนั้นถือว่าเราได้ประโยชน์กันทั้งสองฝ่าย”
เย่เฉินยิ้มเบาๆ“คุณพูดถูก ร่วมมือกันทำธุรกิจ เป็นการได้ประโยชน์กันทั้งสองฝ่าย”
พูดจบ เขาก็กล่าวว่า“พอดีเลยวันนี้คุณมาที่นี่โดยใช้เหตุผลการขอเข้าพบนางาฮิโกะ อิโตะ บริษัทใหม่ที่เราจะก่อตั้ง สามารถประกาศออกไปว่าคุณร่วมงานกับนางาฮิโกะ อิโตะ ก่อนหน้านี้ปู่ของคุณก็เอาแต่หาทางเชื่อมสัมพันธ์กับตระกูลอิโตะ คุณอาจจะให้เขาคิดเสียว่าคุณได้เชื่อมสัมพันธ์กับเขาแล้ว เมื่อเป็นแบบนี้ มันก็จะทำให้เขายอมรับในความสามารถของคุณมากขึ้น”
ซูจือหยูพยักหน้า แล้วพูดอย่างตื้นตันใจ“จือหยูเข้าใจแล้วค่ะ จะทำตามที่คุณพูดทุกอย่างค่ะ！”
เย่เฉินมองดูเวลา แล้วพูดอย่างยิ้มๆว่า“ผมคาดว่าใช้เวลาไม่นานหรอกครับ ปู่ของคุณจะต้องโทรหาคุณแน่ คุณจะต้องกลับไปคิดคำพูดให้ดีนะครับ”
……
ในขณะเดียวกัน
ซูอานสุ้นที่อยู่ข้างๆถามอย่างเป็นห่วงว่า“คุณท่านครับ ท่านคิดจะทำยังไงต่อไปครับ？”
ซุเฉิงเฟิงพูดอย่างไม่ปิดบังความประหม่า“เมื่อกี้แกก็ได้ยินแล้ว ซวนเฟิงเหนียนกับไหม้เฉิงซินอยู่ในมือของเขาทั้งคู่ ไอ้หมอนี่มันมาสนเรื่องกฎกติกามารยาท แม้แต่ตาแก่อายุร้อยปีมันยังไม่ปล่อยไปเลย อย่าว่าแต่ฉันเลย……”
พูดจบ ซูเฉิงเฟิงก็ถอนหายใจ แล้วพูดอย่างอกสั่นขวัญหายว่า“อีกทั้งไอ้หมอนี่ตอนนี้ก็รู้แล้วด้วยว่าฉันอยู่ที่ซูหาง นี่เป็นสิ่งที่อันตรายที่สุด……”
ซูอานสุ้นพูดอย่างร้อนรนว่า“คุณท่านครับ จากความเห็นของกระผม เรื่องสำคัญที่เราต้องจัดการอย่างเร่งด่วนในตอนนี้ ก็คือการรีบออกจากซูหาง！ซูหางใกล้กับจินหลิงมาก……ถ้าเขามาตามหาเรา ขับรถก็ต้องใช้เวลาอย่างน้อยสามถึงสี่ชั่วโมง……”
ซูเฟิงเฉิงพยักหน้า แล้วถอนหายใจพลางพูดพึมพำว่า“เห้อ！ออกจากซูหางก็ง่ายอยู่หรอก แต่ออกไปแล้วเราจะไปไหน？”
ซูอานสุ้นรีบกล่าวว่า“คุณท่านครับ เรากลับเย่นจิงกันเถอะครับ！！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...