ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2827
ซูเฉิงเฟิงพูดอย่างทุกข์ใจว่า“อาจจะไม่ปลอดภัยถ้ากลับไปเย่นจิง เนื่องจากความสามารถของเขาเป็นสิ่งที่เราคาดเดาไม่ได้ ก่อนหน้านี้สามารถลักพาตัวโสว่เต๋อภายใต้การดูแลของท่านเฮ่อไปได้อย่างเงียบเชียบ ใครจะไปรู้ว่าเขาจะใช้วิธีเก่า ลักพาตัวฉันไปรึเปล่า？”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ ซูเฉิงเฟิงก็พูดขึ้นมาอีกว่า“ตอนนี้ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็อาจจะไม่ปลอดภัย ถึงฉันจะหนีไปที่ทะเลจีนใต้ เขาใช้เวลาขึ้นเครื่องแค่สามชั่วโมงก็ตามไปได้แล้ว”
เวลานี้เอง ท่านเฮ่อที่ไม่ได้พูดอะไรอยู่นาน“คุณท่านครับ เราไปหลบที่มัลดีฟส์ดีไหมครับ ถือเป็นการไปพักผ่อน！หลายวันมานี้ซูหางไม่ได้อุ่นขึ้นเลย มัลดีฟส์อากาศกำลังดี อีกทั้งไม่ได้ไกลกันมาก แถมยังเป็นเกาะที่แยกตัวออกมาอีก เราสามารถจัดการความปลอดภัยได้ด้วย！”
พูดจบ ท่านเฮ่อก็พูดขึ้นมาอีกว่า“ในประเทศหมู่เกาะอย่างมัลดีฟส์ รัฐบาลท้องถิ่นได้ขายทุกอย่างที่ขายได้ ยกเว้นเกาะหลักและเกาะใหญ่หลายเกาะ และเช่าทุกอย่างที่เช่าได้ สำหรับเกาะที่สามารถซื้อขายเช่าได้แบบนี้ อย่าว่าแค่รัฐบาลท้องถิ่นแม้แต่กองทัพบก และตำรวจไม่มีทางส่งคนไปแน่ โดยพื้นฐานแล้วเราจะทำอะไรก็ได้ ช่องว่างการปฏิบัติงานก็ใหญ่ด้วย”
“ถ้าทางยินดีที่จะไป ผมสามารถขอให้รุ่นน้องของผมช่วยได้ ให้เขาส่งทหารรับจ้างจากตะวันออกกลางและตะวันตก แบล็ควอเตอร์ของสหรัฐอเมริกามีทหารรับจ้างที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีจำนวนมาก ถึงเวลานั้นสามารถจ้างทหารรับจ้างหลายร้อยนายพร้อมอาวุธครบมือมาเฝ้ารักษาความปลอดภัยบนเกาะ รับประกันได้เลยว่าแม้แต่แมลงวันก็ไม่สบายบินเข้าไปได้ ปัญหาเรื่องความปลอดภัยของท่านก็จะได้รับประกันมากขึ้น”
ถึงแม้ธุรกิจของตระกูลซูจะไม่ได้ทำไปถึงทั่วโลก แต่พวกเขามีอสังหาริมทรัพย์ทั่วทุกมุมโลก
โดยทั่วไปแล้วประเทศที่พัฒนา ล้วนมีอสังหาริมทรัพย์ของตระกูลซู ดังนั้นคนของตระกูลซูไม่ว่าจะไปที่ไหนล้วนมีบ้านทั่วทุกที่
ยิ่งไม่ต้องพูดถึง แหล่งพักผ่อนตากอากาศอย่างมัลดีฟส์ ภูเก็ต เกาะบาหลีรวมถึงตาฮีตี
ตระกูลซูซื้อเกาะหลายแห่งในมัลดีฟส์มานานแล้ว บางเกาะได้รับการพัฒนาเป็นโรงแรมหรูระดับไฮเอนด์ ยังมีอีกเกาะที่ถึงแม้จะยังสร้างไม่เสร็จ แต่ก็ไม่ได้นำไปใช้ในเชิงพาณิชย์ และเก็บไว้สำหรับความต้องการพักผ่อนของตระกูลซูเอง
ตอนนี้ อากาศที่ซูหางในช่วงปีใหม่ยังคงเย็นชื้น แต่อย่างไรก็ตาม มัลดีฟส์ซึ่งอยู่ริมเส้นศูนย์สูตร อากาศยังคงสบายร่มรื่นมาก เหมาะมากสำหรับการพักผ่อนในระยะเวลาไม่นาน
อีกทั้ง เป็นอย่างที่ท่านเฮ่อพูด หมู่เกาะอย่างมัลดีฟส์ รัฐบาลท้องถิ่นไม่สามารถควบคุมจัดการดูแลหมู่เกาะที่กระจายตัวเยอะแยะมากมาย โดยปกติแล้วขายให้ใครคนนั้นก็ไปดูแลจัดการเองได้เลย ถึงบางแห่งกฎหมายท้องถิ่นไม่อนุญาต ขอแค่ใช้เงินนิดๆหน่อยๆ ก็จะสามารถจัดการได้แล้ว มีช่องว่างให้ทำอะไรได้ค่อนข้างกว้าง
ถึงบุคคลลึกลับจะไม่ตามไล่ฆ่าเขาอีก ลูกๆของตนที่พอได้รับผลประโยชน์ ก็จะต้องไม่ยอมให้เขากลับมาอย่างแน่นอน
ถึงเวลานั้นตนก็จะต้องถูกโจมตีจากศัตรูรอบด้านในเวลาเดียวกัน！
เมื่อคิดได้ดังนั้น ซูเฉิงเฟิงจึงกัดฟัน แล้วพูดกับซูอานสุ้นและท่านเฮ่อว่า“ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ ฉันไม่มีทางออกจากหัวเซี่ยเด็ดขาด！”
ซูอานสุ้นถามอย่างประหม่า“คุณท่านครับ ไอ้หมอนั่นแข็งแกร่งมากจริงๆ ต่อไปเราจะจัดการอย่างไรดีครับ？”
ซูเฉิงเฟิงครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วพูดอย่างจริงจังว่า“ตอนนี้ มีแค่จือหยูที่สามารถช่วยฉันได้！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...