ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2832

วางสายเสร็จ ถึงแม้ซูเฉิงเฟิงจะโล่งอก แต่ใบหน้าของเขากลับเสียมาก

เกาะของมัลดีฟส์ เป็นเพียงสิ่งที่เขาพูดๆไปเท่านั้น คิดไม่ถึงว่าซูจือหยูจะรวบเก็บทั้งหมดจริงๆ อีกทั้งยังรอเวลาโอนย้ายชื่อแทบไม่ไหว สิ่งนี้มันทำให้หัวใจของเขารู้สึกเจ็บปวดมาก

นี่คือสถานที่ที่เขาไว้ใช้ในบั้นปลายชีวิต และความสำคัญของมัน ก็ไม่น้อยไปกว่าโลงศพที่คนเฒ่าคนแก่เตรียมไว้ให้ตัวเอง

คนโบราณกล่าวไว้ว่า ก่อนจะตาย ต้องเตรียมโลงศพที่ราคาแพงแสนแพงไว้ให้กับตัวเอง มีคนแก่จำนวนมากที่เห็นโลงศพสำคัญกว่าชีวิตของตัวเอง เพราะหลังจากที่ตายแล้วต้องนอนหลับใหลในโลงศพ ถ้าไม่มีเหตุจำเป็นจริงๆ ใครจะไปยอมยกให้คนอื่นง่ายๆกันล่ะ

คนในปัจจุบันถึงแม้จะไม่เห็นเรื่องหลังความตายเป็นเรื่องที่สำคัญมากนัก แต่ค่อนข้างเห็นความสำคัญของการใช้ชีวิตในบั้นปลายชีวิต ใครๆก็อยากสามารถดูแลชีวิตของตัวเองได้ในยามแก่ชรา ดังนั้นคนจำนวนมากถึงได้พยายามขึ้นเหนือล่องใต้เพื่อซื้ออสังหาริมทรัพย์ เพื่อเตรียมไว้ใช้ในบั้นปลายชีวิต

ซูเฉิงเฟิงก็เหมือนกัน เขาพยายามพัฒนาเกาะอย่างใส่ใจ เพื่อจะได้ใช้เพลิดเพลินกับการใช้ชีวิตอย่างหรูหราที่สุดในบั้นปลายชีวิต

แต่เมื่อเห็นว่าตัวเองยังไม่ทันได้เกษียน เกาะนี้ก็ต้องยกให้ซูจือหยูไป

ถึงแม้จะรู้สึกเสียดาย แต่เมื่อคิดถึงเรื่องซูจือหยูอาจจะช่วยเขาพูดได้ ทำให้ตนไม่ต้องหนีเอาตัวรอดอย่างอกสั่นขวัญหาย เขาก็รู้สึกดีขึ้นมาเล็กน้อย

และอีกด้านหนึ่ง ซูจือหยูไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นดีใจกับการได้รับเกาะนี้เลย

สำหรับเธอแล้ว เธอแค่อยากให้ซูเฉิงเฟิงรู้สึกเจ็บปวดเท่านั้น สำหรับเกาะนี้หลังจากที่โอนย้ายให้เธอแล้ว ตนก็ไม่มีกะจิตกะใจไปพักผ่อนหรอก

อีกทั้งเธอรู้ดี แม่ของเธอยิ่งไม่มีทางไปที่นั่น

แม่ของเธอไม่ได้สนใจเรื่องการใช้ชีวิตอย่างหรูหราอยู่แล้ว ดังนั้นความหวังสูงสุดของเธอในตอนนี้ก็คือการได้ไปพักผ่อนอะไรทำนองนี้ และรีบซ่อมแซมบ้านที่เย่ฉางอิงเคยพักอาศัยให้เสร็จโดยไว หลังจากนั้นก็ค่อยเข้าไปพักเพื่อระลึกถึงคนที่จากไป