ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 284
บทที่ 284
เย่เฉินเก่งนักไม่ใช่หรือ? รู้จักกับหงห้าไม่ใช่หรือ? เอากูโยนทิ้งหน้าต่างไม่ใช่หรือ?
ตอนนี้ กูจะมาเอาชีวิตมึงแล้ว！
เย่เฉินเดินเข้าห้องไป ก็รีบมองไปยังเซียวชูหรัน แล้วก็พูดด้วยความเสียใจว่า “ชูหรัน ผมขอโทษ ผมมาช้าไป”
เห็นเย่เฉินรีบมาช่วยเหลือตนเอง ในใจเซียวชูหรันทั้งตกใจทั้งดีใจ ทั้งกังวลทั้งหวาดกลัว
แต่ว่า เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ในตอนนี้ร่างกายของเย่เฉินดูใหญ่สำหรับเธอ แลดูสามารถปกป้องเธอได้ ทำให้เธอดูปลอดภัย
เซียวชูหรันก็ร้องไห้ออกมาฉับพลัน พูดว่า “คุณสามีคะ...........”
หม่าหลันที่ถูกถีบไป ก็รู้สึกตัวได้ แล้วก็คลานมากอดขาของเย่เฉินพร้อมกับร้องไห้โฮ พูดว่า “เย่เฉิน ลูกเขยคนดีของแม่ ในที่สุดแกก็มาช่วยแม่แล้ว！ ถ้าแกมาช้าไปอีกก้าวเดียว แม่ก็คงแย่แน่เลย！”
พูกไปดังนั้น เธอก็ชี้ไปทางเกาจวิ้นเว่ยสองพ่อลูก แล้วร้องไห้ด่าออกมาว่า “แกยังไม่รู้ละสิ ไอ้เดรัจฉานเกาจวิ้นเว่ย มันหลอกฉันว่า จะบอกรักกับชูหรัน ให้ฉันนัดชูหรันมาที่นี่ สุดท้ายมันไม่เพียงจะรังแกชูหรัน แถมยังคิดจะทำอะไรกับฉันด้วย เล่นเอาแม่ตกใจ แย่เลย！แกว่าถ้าแม่เป็นอะไรขึ้นมา ต่อจากนี้ไปแม่จะทำอย่างไร！”
เย่เฉินก็ขมวดคิ้วแน่น
เขาก็ฟังเข้าใจความหมายได้ ที่ภรรยาตนเองเกิดเรื่องแบบนี้ ทั้งหมดก็เป็นเพราะแม่ยายของตนเองคนนี้นี่แหละที่หาเรื่อง！
ในตอนนี้ เขาก็โมโหจนอยากจะซัดหน้าแม่ยายที่เห็นแก่เงินคนนี้ให้ตายๆ ไปเลย！
แต่ว่า เขาก็รู้ ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาสั่งสอนหม่าหลัน ที่สำคัญก็คือ ตนเองจะต้องจัดการกับเกาจวิ้นเว่ยและเกาเจี้ยนจูนสองพ่อลูกนี้เสีย
พอคิดถึงจุดนี้ เย่เฉินก็มองเซียวชูหรัน แล้วพูดอย่างโอนโยนว่า “วางใจเถอะ เรื่องทั้งหมด ให้ผมจัดการเอง！”
เซียวชูหรันมองเย่เฉินก็ร้องไห้ ร้องไห้โฮ แล้วก็สะอึกพูดว่า “เย่เฉิน ทำไมคุณโง่อย่างนี้ห๊ะ！ คุณมาก็เท่ากับมาตายอะสิ?”
ตอนนี้เย่เฉินก็มองเกาจวิ้นเว่ย แล้วยิ้มเย็นพูดว่า “ถ้ามึงสมัครสมาชิกติ๊กต็อกให้กูจริงๆ ละก็ ชื่อสมาชิกก็ควรจะชื่อว่า เทพมังกรแมงดา！ มากกว่าสิวะ แล้วอีกอย่าง อย่าลืมตั้งรูปโปรไฟล์กูเป็นรูปมังกรด้วยล่ะ ถึงจะเหมาะกับความเป็นกู！”
เกาจวิ้นเว่ยก็พูดหัวเราะอย่างดูถูกว่า “กูยอมมึงจริงๆ เลย จะตายห่าอยู่แล้วยังไม่ลืมที่จะแสดงอีกนะมึง！”
เย่เฉินพูดเบาๆ ว่า “คนที่ใกล้จะตายห่า คือพวกมึง ไม่ใช่กู！”
เกาเจี้ยนจูนก็ขมวดคิ้ว แล้วก็เล็งปืนไปที่หน้าผากของเย่เฉิน แล้วกัดฟันพูดว่า “ไอ้หนู มึงยังอวดดีอีกหรือ? มึงเชื่อไหมว่ากูสามารถ
ยิงมึงนัดเดียวให้ตาย！”
เย่เฉินก็พูดเสียงเย็นชา เป็นคำๆ ออกมาว่า “กู！ไม่！เชื่อ！”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...