ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 285

บทที่285

“แม่งเอ้ย!”

เกาเจี้ยนจูนเห็นว่าเย่เฉินไม่สนใจตนเอง ก็พูดว่า “มึงนี่มันอวดเก่งดีใช่เล่น ได้ ในเมื่อมึงชอบแสดงนัก วันนี้กูจะให้มึงได้ลิ้มลองความ

ทรมานทุกอย่างบนโลกนี้! เดี๋ยวกูยิงเจ้าโลกมึงก่อน!”

เกาจวิ้นเว่ยก็รีบพูดขึ้นด้านข้างว่า “พ่อ อย่าเพิ่งรีบยิงเจ้าโลกมันสิ! ผมยังอยากจะถ่ายคลิปที่มันปล้ำแม่ยายมันอยู่ พวกเรายิงขามันให้หักก่อนดีกว่า ค่อยๆ ให้มันตายช้าๆ !”

“ได้” เกาเจี้ยนจูนยิ้มร้ายๆ พูดว่า “ยิงแขนขามันให้หัก จากนั้นพวกเราสองพ่อลูกก็ไลฟ์สด!”

หม่าหลันและเซียวชูหรันได้ยินดังนั้น ก็หน้าขาวซีด เกาเจี้ยนจูนได้เล็งกระบอกปืนไปทางขาของเย่เฉินแล้ว

เขามองเย่เฉิน แล้วหัวเราะพูดว่า “นี่คือผลที่มึงมาหาเรื่องลูกชายกู!”

พูดจบ เขาก็กำลังจะลั่นไกปืน

ทันใดนั้น ก็มีพลังสองสายออกมาจากฝ่ามือของเย่เฉิน ทำให้เซียวชูหรันและหม่าหลันหลับไปทันที

พอเกาเจี้ยนจูนเห็นผู้หญิงสองคนนี้หลับไปกะทันหัน ก็ตกใจ แล้วพูดว่า “เกิดอะไรขึ้นวะ? ตกใจจนเป็นลมไปเลยหรือไง?”

“เหมือนจะใช่” เกาจวิ้นเว่ยก็พูดนิ่งๆ ว่า “แม่งเสียอารมณ์จริงๆ กำลังอยากจะให้พวกมันได้เห็นเย่เฉินแขนขาหักอยู่เลย!”

เกาเจี้ยนจูนตอบ “ง่ายๆ แกไปหาน้ำมา แล้วสาดไปให้มันฟื้น!ละครฉากที่จัดการไอ้เย่เฉิน พวกมันสองแม่ลูกจะต้องมาเป็นพยาน”

เห็นภรรยาและแม่ยายตนเองหลับไป ดย่เฉินก็ไม่กังวลอะไรอีก แล้วก็ยิ้มพูดว่า “พวกกระจอกอย่างพวกมึงอะหรือ? อยากจะจัดการกู?”

เกาเจี้ยนจูนก็เล็งปืนพูดกับเขาว่า “ไอ้เย่เฉิน จะตายอยู่แล้วมึงยังจะอวดดีอีกหรือวะ? กูจะดูสิว่า มึงจะเก่ง หรือว่าลูกกระสุนกูจะเร็วกว่า?!”

เกาจวิ้นเว่ยมีอารมณ์บ้าง พูดโอหังว่า “ไอ้เย่เฉิน ถ้าตอนนี้มึงมาคุกเข่าขอร้องกู จากนั้นก็หักขาตัวเองทั้งข้างเสีย บางทีกูอาจจะช่วยจบชีวิตมึงให้เร็วขึ้นก็ได้”

ในสายตาเขา ต่อให้ถลกหนังถลกเส้นเอ็นเย่เฉิน ก็ไม่พอให้หายแค้น

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน