ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 286
บทที่ 286
พอมองมาที่เย่เฉินอีกที ร่างของเขาก็มีสายฟ้าล้อมรอบ ราวกลับมังกรสวรรค์มาจุติ！
เกาจวิ้นเว่ยรีบตะโกนอย่างร้อนรนว่า “พ่อ มันเป็นตัวอะไรเนี่ย！ รีบยิงมันให้ตายเลยพ่อ！ เร็วเข้า！”
เกาเจี้ยนจูนก็ตกใจจนขาทั้งสองข้างสั่นระริก พร้อมพูดว่า “มือ.......มือของพ่อขยับไม่ได้.........ไอ้เย่เฉินนี่ เหมือนมันจะสามารถเรียกสายฟ้ามาได้........”
เกาจวิ้นเว่ยก็พูดโดยไม่สนหน้าใจว่า “คนที่ไหนจะสามารถเรียกสายฟ้ามาได้ ผมคิดว่ามันคงจะเล่นมายากลอะไรแน่ๆ รีบยิงมันให้ตายเลย！”
เย่เฉินก็พูดเสียงนิ่งๆ ว่า “เกาจวิ้นเว่ย มึงไม่เชื่อว่ากูเป็นมังกรบนฟ้าหรือ งั้นเดี๋ยวกูทำให้มึงเห็นกับตาเลย！”
จากนั้น เย่เฉินก็มองไปทางเกาเจี้ยนจูน แล้วพูดอย่างโหดเหี้ยมว่า “เกาเจี้ยนจูน บนทางไปปรโลก อย่าลืมแล้วกันว่าลูกชายมึง เป็นคนทำให้มึงตาย！”
พูดจบ เขาก็ยกมือไปทางเกาเจี้ยนจูน แล้วก็ตะโกนว่า “สายฟ้าฟาด！”
ได้ยินเป็นเสียง เปรี้ยง ดังสนั่น บนหัวของเกาเจี้ยนจูนก็มีแสงทอดยาวลงมา ความแรงของแสงนี้ ทำให้เกาจวิ้นเว่ยมองไม่เห็นไปชั่วขณะ！
พอแสงนั้นมันจางไป ก็เห็นเกาเจี้ยนจูนทั้งคน ได้ตายไปแล้ว ทั้งร่างได้กลายเป็นถ่านสีดำรูปร่างคน ปืนสีดำๆ ยังคงอยู่ที่มือ แต่เขาไม่เหลือร่องรอยของชีวิตอยู่แล้ว
พอเห็นดังนั้น เกาจวิ้นเว่ยก็อึ้งไป
เหี้ย ทำไมพ่อกูเป็นแบบนี้วะเนี่ย?
เมื่อครู่ยังยืนตรงนี้อยู่เลย พ่อกูยังมีชีวิตอยู่เลย ถูกเย่เฉินมันล่อสายฟ้ามาฟาดใส่ตายไปเลยงั้นหรือ？！
คนทั้งคน！
ถูกเย่เฉินเอาสายฟ้าฟาดตายเลยงั้นหรือ?
เกาจวิ้นเว่ยก็ตกใจจนตัวสั่นอย่างสุดขีด ทั้งหมดนี้ มันเกินความคิดของเขาไปเยอะมาก
เย่เฉินคนนี้ หรือว่าจะเป็นมังกรบนท้องฟ้าจริงๆ ？！
เย่เฉินมองเขา แล้วยิ้มเย็นๆ แล้วชี้ยันต์สายฟ้าไปทางสองขาของเขา แล้วพูดอย่างได้ใจว่า “สายฟ้าจงมา！”
เปรี้ยง！
สายฟ้าสองสาย ฟาดลงมายังขาทั้งสองข้างของเกาจวิ้นเว่ย！
เกาจวิ้นเว่ยก็ตกใจกรีดร้องดังลั่น รู้สึกเพียงสองขานั้นชาไป เหมือนว่าจะสูญเสียความรู้สึกไป พอก้มหน้ามองไป ขาทั้งสองข้างนั้น
ก็ได้กลายเป็นก้อนถ่านไปแล้ว
“ห๊ะ........ห๊ะ.........” เกาจวิ้นเว่ยไม่อยากจะเชื่อสายตาตนเอง ว่าสิ่งที่เห็นเป็นเรื่องจริง ตกใจจนต้องเอามือทั้งสองไปคลำจับขาตนเองดู
กลับนึกไม่ถึงว่า ขาทั้งสองข้างของเขา มันเหมือนกับท่อนไม้ที่ถูกเผาจนกลายเป็นถ่าน มองไปยังเห็นเป็นรูปร่างของขาเดิม แต่พอมาไปสัมผัส ก็ทำให้ถ่านทั้งสองข้างนี้กลายเป็นผุยผง！
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...