ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 286

บทที่ 286

พอมองมาที่เย่เฉินอีกที ร่างของเขาก็มีสายฟ้าล้อมรอบ ราวกลับมังกรสวรรค์มาจุติ！

เกาจวิ้นเว่ยรีบตะโกนอย่างร้อนรนว่า “พ่อ มันเป็นตัวอะไรเนี่ย！ รีบยิงมันให้ตายเลยพ่อ！ เร็วเข้า！”

เกาเจี้ยนจูนก็ตกใจจนขาทั้งสองข้างสั่นระริก พร้อมพูดว่า “มือ.......มือของพ่อขยับไม่ได้.........ไอ้เย่เฉินนี่ เหมือนมันจะสามารถเรียกสายฟ้ามาได้........”

เกาจวิ้นเว่ยก็พูดโดยไม่สนหน้าใจว่า “คนที่ไหนจะสามารถเรียกสายฟ้ามาได้ ผมคิดว่ามันคงจะเล่นมายากลอะไรแน่ๆ รีบยิงมันให้ตายเลย！”

เย่เฉินก็พูดเสียงนิ่งๆ ว่า “เกาจวิ้นเว่ย มึงไม่เชื่อว่ากูเป็นมังกรบนฟ้าหรือ งั้นเดี๋ยวกูทำให้มึงเห็นกับตาเลย！”

จากนั้น เย่เฉินก็มองไปทางเกาเจี้ยนจูน แล้วพูดอย่างโหดเหี้ยมว่า “เกาเจี้ยนจูน บนทางไปปรโลก อย่าลืมแล้วกันว่าลูกชายมึง เป็นคนทำให้มึงตาย！”

พูดจบ เขาก็ยกมือไปทางเกาเจี้ยนจูน แล้วก็ตะโกนว่า “สายฟ้าฟาด！”

ได้ยินเป็นเสียง เปรี้ยง ดังสนั่น บนหัวของเกาเจี้ยนจูนก็มีแสงทอดยาวลงมา ความแรงของแสงนี้ ทำให้เกาจวิ้นเว่ยมองไม่เห็นไปชั่วขณะ！

พอแสงนั้นมันจางไป ก็เห็นเกาเจี้ยนจูนทั้งคน ได้ตายไปแล้ว ทั้งร่างได้กลายเป็นถ่านสีดำรูปร่างคน ปืนสีดำๆ ยังคงอยู่ที่มือ แต่เขาไม่เหลือร่องรอยของชีวิตอยู่แล้ว

พอเห็นดังนั้น เกาจวิ้นเว่ยก็อึ้งไป

เหี้ย ทำไมพ่อกูเป็นแบบนี้วะเนี่ย?

เมื่อครู่ยังยืนตรงนี้อยู่เลย พ่อกูยังมีชีวิตอยู่เลย ถูกเย่เฉินมันล่อสายฟ้ามาฟาดใส่ตายไปเลยงั้นหรือ？！

คนทั้งคน！

ถูกเย่เฉินเอาสายฟ้าฟาดตายเลยงั้นหรือ?

เกาจวิ้นเว่ยก็ตกใจจนตัวสั่นอย่างสุดขีด ทั้งหมดนี้ มันเกินความคิดของเขาไปเยอะมาก

เย่เฉินคนนี้ หรือว่าจะเป็นมังกรบนท้องฟ้าจริงๆ ？！