ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2846

เมื่อสวีต้านต้านได้ยินคุณชายพูดอย่างมั่นใจ รู้สึกมีจุดยืนทันที

เขาเดินกลับมา ยกโทรศัพท์ขึ้นสูง แล้วพูดกับเฉินจื๋อข่ายว่า:"คุณชายของเรามีเรื่องจะถามคุณด้วยตัวเอง!"

เฉินจื๋อข่ายขมวดคิ้วด้วยความรังเกียจและพูดอย่างเย็นชา:"มีเชี่ยไรก็รีบๆพูด!"

"เชี่ย!"ชายหนุ่มปลายสายด่าออกมาทันที:"มึงเป็นใคร? ถึงได้มองข้ามความหวังของคนอื่นได้ไง? รู้ไหมว่ากูเป็นใคร?"

เฉินจื๋อข่ายเยาะเย้ยและพูดว่า:"รู้สิ คุณก็เป็นแค่นักร้องไม่ใช่เหรอ? ฉันได้ยินมาว่าตระกูลคุณใช้เงินเพื่อทำให้คุณดังมาหลายปี แต่ก็ไม่สามารถดังได้ สุดท้ายไปเปลี่ยนหน้าที่ต่างประเทศถึงฝืนดังขึ้นมาได้ ใช่รึเปล่า?"

"เชี่ย!"จงเทียนหยู่ที่อยู่ปลายสายกัดฟันอย่างโกรธเคือง:"มึงอยากตายสินะ! แน่จริงก็บอกกูมาว่ามึงชื่ออะไร? ถ้าไม่ทำให้มึงตาย กูก็ไม่มีชื่อนามสกุลจง!"

เฉินจื๋อข่ายพูดนิ่งๆ:"ฉันชื่อเฉินจื๋อข่าย ผู้จัดการของป๋ายจินฮ่านกงแห่งจินหลิง อยากให้ฉันตายก็มาเลย ฉันรออยู่"

จงเทียนหยู่ชะงัก และพูดอย่างเยาะเย้ย:"กูก็ว่าใครมันอวดเก่งแบบนี้ ที่แท้ก็คือผู้จัดการของป๋ายจินฮ่านกง ถ้าอย่างนั้นมึงก็คือคนของตระกูลเย่?"

"ใช่"

จงเทียนหยู่กัดฟันพูดว่า:"คนของตระกูลเย่แล้วยังไงล่ะ? แกก็ไม่ได้นามสกุลเย่ พูดตรงๆ ก็เป็นแค่สุนัขของตระกูลเย่ ก็มีสิทธิ์มาเห่าต่อหน้าฉันเหรอ?"

พูดไป จงเทียนหยู่ก็พูดขู่ว่า:"อย่าหาว่าฉันไม่ได้ให้โอกาสแกชดใช้ความผิด รีบไล่คนที่อยู่ในห้องเพรสซิเดนสูทที่อยู่ในตอนนี้ออกไป ทำความสะอาดห้องและเก็บไว้ให้ฉัน ถ้าแกทำให้เรียบร้อย ฉันจะให้อภัยแกครั้งนี้ มิฉะนั้น พอฉันถึงจินหลิง จะทำให้แกรับผิดชอบสิ่งที่ทำลงไป!"