ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2848

ด้านหลังสุสานเขาเฟิ่งหวงสุสาน เป็นเทือกเขาที่คดเคี้ยวเกือบร้อยกิโลเมตร

แม้ว่ากระบวนการของการขยายตัวของเมืองจะเร็วขึ้นในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา แต่ป่าลึกแบบนี้ไม่เคยมีการพัฒนามากนัก

ยิ่งไปกว่านั้น ในสถานที่แบบนั้น ปกติจะไม่มีใครไป ยกเว้นกลุ่มคนที่ชอบถ่ายรูปภาพที่ว่างสุด

ในหุบเขาลึกที่นั่น ใช่แค่สองขาออกมาคงจะไม่ง่าย ว่ากันว่า มักจะมีเรื่องกลุ่มคนที่ชอบถ่ายรูปติดอยู่ในนั้น สุดท้ายก็ได้แต่พึ่งทีมกู้ภัยแบกออกมาทีละคนเท่านั้น เป็นแบบนี้มานานแล้ว แม้แต่กลุ่มคนที่ชอบถ่ายรูปก็ไม่กล้าไป

ในเมื่อไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะออกมา ดังนั้นเย่เฉินจึงวางแผนที่จะโยนพวกสวีต้านต้านออกไป

แต่ว่า จินหลิงตั้งอยู่ในที่ราบตอนกลาง ในป่าลึกไม่มีสัตว์ร้ายใดที่สามารถกินคน แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีความสามารถในการอยู่รอด ก็จะไม่ตายในนั้น เมื่อถึงเวลานั้น แค่ให้เฉินจื๋อข่ายจัดเตรียมน้ำและอาหารแห้งให้พร้อม ก็จะสามารถทำให้พวกเขาค่อยๆทนทุกข์อยู่ข้างในสักสองสามวัน

พอถึงเวลานั้น จะไม่ทิ้งให้ใช้เครื่องมือสื่อสารใด ๆ ให้พวกเขา แล้วให้พวกเขาสัมผัสกับ:เรียกฟ้าฟ้าไม่ตอบ เรียกดินดินไม่ขาน อย่างเต็มที่

และถือว่าเป็นการเตือนสำหรับจงเทียนหยู่ ในเมื่อเขาจะเป็นแขกรับเชิญในคอนเสิร์ตของกู้ชิวอี๋ อีกวันสองวันก็คงจะมาถึงแล้ว หากการเผชิญของพวกสวีต้านต้านยังไม่สามารถเตือนเขาได้ งั้นถึงตอนนั้นก็เหวี่ยงเขาไปด้วย

ทันใดนั้นสวีต้านต้านก็ตระหนักได้ว่า เย่เฉินที่เขาเคยคิดว่าเป็นล่าม น่าจะเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังที่แท้จริง

พอนึกว่าเขานามสกุลเย่ และเฉินจื๋อข่ายยังให้ความเคารพเขามาก จู่ๆก็ความคิดที่น่ากลัวแวบเข้ามาในหัวใจของเขา คุกเข่าลงต่อหน้าเย่เฉิน จากนั้นก็ก้มหัวอ้อนวอน:"คุณเย่ ขอร้อง ปล่อยผมไปเถอะ ต่อไปผมจะไม่กล้าอีกแล้ว……"

เย่เฉินพูดนิ่งๆ:"ฉันจะไม่ซักไซ้ให้คุณรับผิดชอบอะไร แต่กลับจะให้รายการเดินทางฟรีแก่คุณอีกด้วย หรือว่านี่ยังไม่ใช่การให้อภัยอีกเหรอ? หากขนาดนี้แล้วคุณยังไม่พอใจอีก งั้นคุณคงทำให้ฉันลำบากใจแล้วจริงๆ"

พูดจบ เขามองเฉินจื๋อข่ายแล้วพูดว่า:"หรือจะพาพวกเขาไปที่คอกสุนัขของหงห้าก่อน พักสักสองวัน เดี๋ยวดูว่ายังมีคนที่ไม่มีตาดู ร่วมกับพวกเขา แล้วรวมตัวกันไปสัมผัสประสบการณ์การเดินทางที่ซีเรียไปก็จบ"

เฉินจื๋อข่ายพูดโดยไม่ลังเล:"ไม่มีปัญหาครับ! ถ้าหลังจากที่จงเทียนหยู่มาแล้วยังไม่ไว้หน้าอีก ถึงตอนนั้นก็ส่งไปซีเรียพร้อมกันก็จบ"

เมื่อสวีต้านต้านได้ยินเช่นนี้ ก็ตกตะลึงทันที