ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2868
หลังจากที่เย่ฉางหมิ่นเดินทางออกจากจินหลิง ขอแค่ได้ยิน“จินหลิง”สองคำนี้ เขาก็รู้สึกขนลุกไปทั้งตัว
ในใจของเธอเห็นจินหลิงเป็นวอเตอร์ลูสำหรับเธอมาตลอดชีวิต อีกทั้งอาจจะเป็นวอเตอร์ลูที่ไม่สามารถหวนคืนมาได้อีกแล้ว ก้นบึ้งหัวใจของเธอเหมือนกับมีหลุมดำที่ราวกับเป็นเรื่องฝังใจ
เมื่อจงเจิ้งทาวได้ยินน้ำเสียงของเย่ฉางหมิ่นไม่ค่อยเป็นตัวเอง จึงรีบถามว่า“ฉางหมิ่น จินหลิงเป็นอะไร？มีปัญหาอะไรไหม？”
เย่ฉางหมิ่นถามอย่างไม่รู้ตัวว่า“เมื่อกี้คุณบอกว่า เทียนหยู่ถูกคนลักพาตัวไปที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงงั้นหรอคะ？”
“ใช่น่ะสิ！”จงเจิ้วทาวรีบพูดขึ้นมาว่า“ข่าวรายงานกลับมาว่า มีคนถูกพาเข้าไปในโรงแรมป๋ายจิยฉ่านกงจริงๆ ผมก็ไม่รู้ว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลเย่ไหม แต่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงเป็นกิจการตระกูลเย่ของพวกคุณไม่ใช่หรอ？ดังนั้นผมเลยอยากให้คุณช่วยสืบหน่อยน่ะ ว่าตกลงมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่……”
เมื่อเย่ฉางหมิ่นได้ยินดังนั้น เธอแทบจะสามารถแน่ใจได้ในทันทีว่า เรื่องลักพาตัวเป็นฝีมือของจงเทียนหยู่ จะต้องเกี่ยวข้องกับเย่เฉินแน่นอน
ไม่อย่างนั้น จากตัวตนของเฉินจื๋อข่าย เขาไม่กล้าลงมือทำอะไรจงเทียนหยู่หรอก
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เธอก็อดถามจงเจิ้งทาวไม่ได้ว่า“เทียนหยู่ไปล่วงเกินอะไรใครไว้รึเปล่าคะ？”
“ล่วงเกิน？”จงเจิ้งทาวพูดอย่างอึดอัดใจว่า“เด็กคนนี้มีเรื่องกับคนไปทั่ว ปากไม่มีหูรูด แต่เขายังแยกแยะได้ ถ้าจะให้ไปยุ่งกับคนที่เขาไม่สามารถยั่วยุได้ เขาต้องไม่กล้าทำแน่ๆ”
พูดจบ จงเจิ้งทาวก็พูดขึ้นมาอีกว่า“ผมกลัวว่าเขาจะไปยุ่งกับคนที่ไม่มีสมองไม่สนใจอะไร ถ้าอีกฝ่ายโกรธจัด ไม่สนว่าเขาเป็นใคร ไม่สนเบื้องหลังของตระกูลจง แค่อยากจะจัดการกับเขาเท่านั้น แบบนี้มันจะแย่เอานะครับ”
จากนั้น จงเจิ้งทาวก็ใช้น้ำเสียงขอร้องอ้อนวอนว่า“ฉางหมิ่น รบกวนคุณหน่อยได้ไหม โทรหาคนที่รับผิดชอบของตระกูลเย่ที่อยู่จินหลิงถามหน่อยได้ไหม？”
เย่ฉางหมิ่นลังเลอยู่ครู่หนึ่ง พูดอย่างไม่มั่นใจว่า“ได้ค่ะ……ฉันจะไปสืบดูก่อนนะคะว่าเหตุการณ์มันเป็นยังไง”
“ได้ครับ！”จงเจิ้งทาวถอนหายใจอย่างโล่งอก แล้วรีบพูดขึ้นมาว่า“ฉางหมิ่น คุณชอบหยกไม่ใช่หรอ ผมให้คนไปซื้อสร้อยข้อมือหยกจักรพรรดิจากคนพม่ามาหนึ่งเส้น ส่งไปที่เย่นจิงแล้ว คุณดูนะครับว่าว่างวันไหน แวะมาลองที่บ้านผมหน่อย？”
“เนื่องจากเย่เฉินไอ้หมอนี่แม้แต่ฉันที่เป็นอาแท้ๆยังกล้ากักขังเลย นับประสาอะไรกับเพลย์บอยรวยๆคนหนึ่งที่ไม่มีความเกี่ยวข้องทางสายเลือดอะไรกับเขา？”
แต่พอเธอหวนกลับมาคิด“ไม่ว่าจะมีทางช่วยหรือไม่ โทรไปถามให้รู้เรื่องก่อนดีกว่าว่าเรื่องมันเป็นมายังไง เนื่องจากเหล่าจงลงทุนโทรมาหาฉันแล้ว เรื่องที่ควรพยายามทำก็ยังต้องทำอยู่ดี”
ช่วงหลายปีมานี้ เย่ฉางหม่นกับจงเจิ้งทาวพวกเขาสองคนได้รักษาความสัมพันธ์แบบชายหญิงที่ไม่เหมาะสม
ภรรยาของจงเจิ้งทาวเสียชีวิตไปนานแล้ว หลายปีมานี้เขาเอาแต่เที่ยวดงดอกไม้ ยุ่งกับผู้หญิงมาไม่น้อย สำหรับเย่ฉางหมิ่น ยิ่งอยู่เธอก็ยิ่งรังเกียจครอบครัวฝั่งสามีของตัวเองขึ้นเรื่อยๆ สามีก็ไร้น้ำยา ดังนั้นเธอหมดรักสามีมานานแล้ว
เดิมทีเย่ฉางหมิ่นอยากหย่ามาตลอด แต่คุณท่านตระกูลเย่คิดว่า ตอนนี้ลูกสาวอายุปาเข้าไปสี่ห้าสิบแล้ว ถ้าหย่าตอนนี้มันจะเป็นการหยามเกียรติ ดังนั้นเขาจึงไม่ยอมตกลงเป็นอันขาด
เย่ฉางหมิ่นทุ่มทั้งแรงกายและใจในการดูแลคุณท่าน ในเมื่อคุณท่านไม่อยากให้เธอหย่า เธอจึงไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...