ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2874
เมื่อได้ยินว่าเย่เฉินจะตัดขาของตัวเองทิ้งทั้งสองข้าง แล้วให้เขาคลานกลับเย่นจิง จงเทียนหยู่ตกใจจนขวัญกระเจิง
เขาอยู่ในแวดวงลูกหลานคนรวยในเย่นจิง มานานยี่สิบกว่าปี จากความเข้าใจที่เขามีต่อแวดวงนี้ก็คือ คนในแวดวงนี้ ถึงแม้จะเย่อหยิ่งจองหองยังไง ถึงแม้จะโหดเหี้ยมอำมหิตแค่ไหน แต่พื้นฐานแล้วจะทำต่อคนที่อยู่นอกแวดวง ในขณะที่อยู่กับคนในแวดวง ส่วนมากจะค่อนข้างเก็บกิริยาอาการ
ยกตัวอย่างเช่นตัวเอง หลายปีมานี้เขารังแกคนอื่นมาไม่น้อย เรื่องตัดขาคนอื่นแบบนี้ เขาทำมาไม่ใช่แค่ครั้งเดียว แต่เขาทำกับคนที่มีภูมิหลังสู้ตัวเองไม่ได้และจนกว่าเขา ถ้าจะให้ทำกับคนในแวดวงเดียวกัน ใครๆก็ต้องไว้หน้าอีกฝ่ายอยู่แล้ว
เนื่องจากทุกคนต่างมีอิทธิพลและเงินทอง อีกทั้งยังต้องร่วมธุรกิจกันบ่อยๆ ดังนั้นต่างรู้กันดีว่าไม่ว่าจะทำอะไรห้ามทำเด็ดขาดเกินไป
นี่เป็นกฎกติกาที่ทุกคนในแวดวงลูกหลานคนรวม ต้องเคารพ
แต่จงเทียนหยู่พบว่า เย่เฉินคนที่อยู่ตรงหน้าขา แทบจะไม่สนใจกฎกติกานี้เลย
ดังนั้น เขาจึงโพล่งออกไปว่า“เย่เฉิน ถ้าคุณตัดขาฉันทิ้ง ครอบครัวของผมไม่ปล่อยคุณไว้แน่ อีกทั้งพอถึงเวลานั้นคนวงในก็จะรังเกียจและคุณก็จะโดดเดี่ยวไม่มีใครคบ เอางี้ไหมคุณกราบคุณเพื่อสำนึกผิดก็ได้ แล้วค่อยชดใช้เงินให้คุณอีกหน่อย คุณปล่อยผมไปเถอะนะ！”
เย่เฉินพูดโดยไร้ซึ่งอารมณ์บนสีหน้า“สองทางเลือกผมบอกกับคุณไปแล้ว ตอนนี้คุณเลือกมาสักทาง ภายในเวลาหนึ่งนาที ถ้าคุณไม่บอกผม ตัวเลือกแรกท้ายที่สุดจะเปลี่ยนจากสองปีเป็นสามปี ตัวเลือกที่สองเป็นเหมือนเดิม”
เมื่อจงเทียนหยู่เห็นว่าเย่เฉินไม่ฟัง เขาจึงรีบตะโกนไปในสายว่า“น้าเย่ครับ น้าช่วยผมพูดหน่อยสิครับน่าเย่……”
สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกกลัวเย่เฉินมากยิ่งขึ้น
แต่ว่า ถ้าจะให้เขาเลือกไปเป็นลูกเรือสองปี เขาไม่ยอมแน่ๆ
เนื่องจากสำหรับทายาทเศรษฐีอย่างเขา ใช้ชีวิตสำมะเลเทเมาในทุกวัน เหมือนสวรรค์บนดิน แต่พอขึ้นเรือ ไปเป็นลูกเรือ ถ้าอย่างนั้นสิ่งที่ต้องเจอในทุกวันก็คือท้องทะเลอันกว้างใหญ่ ชีวิตจะน่าเบื่อขนาดไหนกันเนี่ย？
อีกทั้งเย่เฉินยังไม่ให้เขาลงเรือเป็นเวลาสองปี นี่มันต่างจากติดคุกยังไง？
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...