เมื่อกู้ชิวอี๋มองเห็นจงเทียนหยู่ เธอตกตะลึงไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็พูดว่า“จงเทียนหยู่ ในเมื่อนายอยู่ตรงนี้แล้ว งั้นฉันก็จะพูดอย่างตรงไปตรงมาแล้วกัน งานคอนเสิร์ตที่จินหลิงในครั้งนี้ ฉันเตรียมเพื่อพี่เย่เฉินโดยเฉพาะ!อีกทั้งวันงานคอนเสิร์ตก็เป็นวันเกิดของพี่เย่เฉินด้วย ฉันไม่อยากให้งานคอนเสิร์ตของฉันเกิดความผิดพลาด ดังนั้นฉันไม่สามารถยอมให้นายปรากฏตัวบนงานคอนเสิร์ตของฉันได้ ก่อนหน้านี้นายพยายามหาเส้นสาย จนทำให้ฉันไม่สามารถพูดให้ชัดเจนได้ ในเมื่อตอนนี้คุยเปิดใจกันแล้ว ฉันก็จะไม่เก็บซ่อนอีกต่อไป ขอโทษด้วยนะ”
จงเทียนหยู่หัวใจสลายในทันที เขาแอบพึมพำในใจว่า“ที่แท้ในสายตาของกู้ชิวอี๋ฉัน มันก็แค่ว่า‘ความผิดพลาด’นี่เอง!”
ดังนั้น เขาจึงอดที่จะถามไม่ได้ว่า“เพราะอะไร……ตกลงมันเป็นเพราะอะไร?”
กู้ชิวอี๋พูดอย่างครุ่นคิดว่า“เพราะฉันเชื่อว่าพี่เย่เฉินเป็นว่าที่สามีของฉันมาตั้งแต่เด็กๆน่ะสิ อีกทั้งครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ฉันมายังเมืองที่เขาใช้ชีวิตอยู่ ในวันเกิดของเขา แสดงคอนเสิร์ตต่อหน้าของเขา สำหรับฉันแล้วมันสำคัญมากๆ ดังนั้นจึงไม่สามารถให้คุณขึ้นเวทีด้วย”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ เธอก็พูดอย่างขอโทษว่า“แต่ว่า คอนเสิร์ตในเมืองอื่นๆ ฉันยังคงปฏิบัติตามข้อตกลง ถึงเวลานั้นฉันจะไม่ห้ามให้คุณขึ้นคอนเสิร์ต”
คราวนี้จงเทียนหยู่ตระหนักได้ว่าเขาได้ทำความผิดพลาดที่โง่แค่ไหน
ในใจของกู้ชิวอี๋มีตัวเลือกของว่าที่สามีตั้งนานแล้ว กระทั่งเดินทางมาไกลเพื่อแสดงคอนเสิร์ตให้ว่าที่สามีของเธอ แต่ตนกลับวิ่งเข้าไปตามจับเธอ สรุปสุดท้ายกลับเป็นเพราะล่วงเกินว่าที่สามีของเธอจึงทำให้เขาสูญเสียอิสระ
“นะ……นี่มันกลั่นแกล้งกันไม่ใช่หรอ?!”
เมื่อคิดได้อย่างนั้น จงเทียนหยู่ร้องไห้ออกมาอย่างไม่สามารถควบคุมได้“ไม่อยากให้ผมร่วมงานด้วย ทำไมไม่พูดตั้งแต่แรกล่ะ!ถ้าพูดตั้งแต่แรก ฉันจะมาที่จินหลิงสถานที่เฮงซวยแบบนี้หรอ?ถ้าฉันไม่มาสถานที่เฮงซวยแบบนี้ ฉันจะต้องมาโดนทรมานแบบนี้หรอ?!จะฆ่าฉันรึไง!”
พอสิ้นสุดความคิด จงเทียนหยู่ถึงกับหัวใจแตกสลาย หมอบร้องไห้กับพื้น
เย่เฉินหันกล้องกลับมา แล้วพูดกับกู้ชิวอี๋ว่า“หนานหนาน วางใจเถอะ ไอ้หมอนี่จะไม่มีทางไปปรากฏตัวที่งานคอนเสิร์ตใดๆของเธอทั้งนั้น”
กู้ชิวอี๋พยักหน้า แล้วอดที่จะถามไม่ได้ว่า“พี่เย่เฉินอย่าทำให้เขาลำบากใจมากเกินไปนะคะ เรื่องนี้ฉันจัดการได้ไม่ดีเอง”
เย่เฉินโบกมือไป“เธอไม่ได้จัดการไม่ดีหรอก เขาหน้าด้านหน้าทนเอง ที่ยุ่งวุ่นวายกับเธอไม่หยุด อีกทั้งที่เธอพูดมาเมื่อกี้ มันก็เป็นแค่สิ่งที่เธอวางแผนไว้เท่านั้น เธอไม่ได้ทำสักหน่อย ไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิดอะไรกับเขาหรอก!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...