ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2879
“บัดซบ！”จงเจิ้งทาวตะคอกด้วยความโกรธ“ล้อเล่นอะไรกัน？！จะให้ลูกชายผมไปเป็นลูกเรือสามปี เขาคิดว่าเขาเป็นใครกันห้ะ？！วันนี้ถ้าเขาไม่ปล่อยลูกผมกลับมา ได้เห็นดีกับผมแน่！”
เย่ฉางหมิ่นเกลี้ยกล่อมเขา“เจิ้งทาว ฟังฉันหน่อยเถอะ คนอย่างเย่เฉิน ไม่ใช่คนที่จะยั่วยุได้ ถึงจะเป็นฉันก็ทำอะไรเขาไม่ได้ ถ้าล่วงเกินเขาจะต้องได้รับการลงโทษจากเขา แม้แต่พ่อของฉันยังไม่เข้าข้างฉันเลย ครั้งนี้เทียนหยู่อยู่ในมือของเขา ใครก็ช่วยเขาไม่ได้หรอก รวมถึงฉันและคุณ”
“ว่าไงนะ？！”จงเจิ้งทาวกัดฟันกอดถามว่า“คุณหมายความว่าผมจงเจิ้งทาวที่ใช้ชีวิตมา50ปี ยังสู้เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมของตระกูลเย่พวกคุณไม่ได้อีกงั้นหรอ？！”
เย่ฉางหมิ่นอยากบอกกับเขาว่า อย่าว่าแต่คุณเลย แม้แต่ทายาทสองคนของตระกูลซูที่อายุไล่เลี่ยกับคุณยังไม่สามารถหนีอุ้งปีศาจของเย่เฉินพ้นเลย เพียงแต่ประโยคนี้เธอไม่กล้าพูดกับจงเจิ้งทาว เพราะในใจของเธอรู้ดี ถ้าตนทรยศเย่เฉิน เย่เฉินจะต้องไม่ปล่อยเธอไปแน่
ดังนั้น เธอจึงเกลี้ยกล่อมด้วยความหวังดีว่า“เจิ้งทาว เรื่องนี้ฉันขอเตือนคุณให้ยอมรับอย่างใจเย็นเถอะ สำหรับทางด้านเทียนหยู่ ถึงแม้อีสามปีข้างหน้าจะค่อนข้างลำบาก แต่มันก็เป็นวิธีแก้ปัญหาที่ดีที่สุดแล้ว”
จงเจิ้งทาวพูดอย่างเย้ยหยันว่า“เย่ฉางหมิ่น ตระกูลเย่ของพวกคุณ รังแกคนอื่นเกินไปแล้วนะ！คุณอยากปกป้องหลานชายคุณใช่ไหม？งั้นคงไม่ต้องเอาอนาคตของลูกชายผมไปก็ได้มั้ง？！อีกอย่าง คุณเห็นผมจงเจิ้งทาวเป็นเด็กสามขวบรึไง？คิดว่าเกลี้ยกล่อมผมไม่กี่คำ แล้วผมจะยอมให้ลูกชายผมไปลอยอยู่ในทะเลสามปีหรอ？ผมจะบอกอะไรคุณให้นะ เพ้อเจ้อทั้งเพ！”
เย่ฉางหมิ่นถึงกับร้อนใจ โพล่งออกไปว่า“จงเจิ้งทาว！คุณฟังไม่เข้าใจรึไง？หลานชายคนนี้ของฉันแทบอยากจะขึ้นมาขี้มาคอฉัน ถึงฉันจะต้องปกป้องหมาฉันก็ไม่มีทางปกป้องเขาหรอก！ที่ฉันเกลี้ยกล่อมคุณ มันเป็นเพราะฉันคำนึงถึงคุณกับเทียนหยู่ ฉันยืนอยู่ข้างเดียวกับพวกคุณ ฉันอยากพยายามปกป้องพวกคุณสองพ่อลูก ถ้าคุณฟังฉัน ก็ให้อดทนหน่อย เรื่องนี้ให้มันจบที่ เทียนหยู่คนเดียวพอ ถ้าคุณไม่ฟังฉัน แล้วไปหาเรื่องเย่เฉินล่ะก็ งั้นฉันพนันได้เลย แปดสิบเปอร์เซ็นต์คุณจะต้องขึ้นเรือไปพร้อมกับเทียนหยู่แน่นอน！”
จงเจิ้งทาวเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง เขาเอ่ยปากถามว่า“ผมจะโทรหาคุณท่านเย่ ให้คุณท่านช่วยผมทวงความยุติธรรม！ผมไม่เชื่อว่าเขาจะอนุญาตให้หลานชายของเขารังแกคนอื่นแบบนี้！”
เย่ฉางหมิ่นพูดย่างหมดแรงว่า“เอาล่ะ ขอแค่คุณอย่าพยายามไปหาเรื่องเย่เฉินก็พอ โทรหาพ่อฉันเถอะค่ะ ดูสิว่าเขาจะพูดยังไง”
จงเจิ้งทาววางสายทันที แล้วรีบโทรหาเย่โจงฉวนคุณท่านตระกูลเย่
“แม้แต่ซูโสว่เต้าลูกชายคนโตของตระกูลซูยังถูกเย่เฉินจับส่งไปที่ซีเรีย ลูกชายของจงเจิ้งทาวคนอย่างแก ในสายตาของเย่เฉินยังสู้หมาสักตัวไม่ได้เลย คนอย่างแกเนี่ยนะ ยังกล้าแจ้นมาที่จินหลิง เพื่อกระโดดโลดเต้นไปมา นี่มันรนหาที่ตายเองไม่ใช่หรอ？”
เมื่อคิดได้ดังนั้น เย่โจงฉวนก็หลุดคำ แล้วพูดอย่างจริงจังว่า“เสี่ยงจง ฉันกับพ่อของนายถือว่าเป็นเพื่อนเก่าเพื่อนแก่กัน ดังนั้นฉันต้องอธิบายกับนายให้รู้เรื่อง”
จงเจิ้งทาวรีบกล่าวว่า“ลุงเย่ครับ พูดมาได้เลยครับ！”
เย่โจงฉวนพูดอย่างจริงจัง“อย่าไปยุ่งกับเย่เฉิน นายไม่มีปัญญาทำอะไรเขาได้！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...