คำพูดของเย่โจงฉวน ทำให้จงเจิ้งทาวรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก
ในความคิดของเขา คำพูดของเย่โจงฉวนมันคือการให้ท้ายลูกหลานของตัวเอง
ที่ตนโทรหาเขา ก็เพื่อหวังว่าเขาจะไว้หน้าเขาบ้าง ช่วยพูดกับเย่เฉินหน่อย ทำให้เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องเล็กๆ จากเรื่องเล็กก็ให้มันหมดไป
แต่เขาไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่า เย่โจงฉวนจะพูดกับเขาว่าตนไม่มีปัญญาทำอะไรหลานชายคนนี้ของเขาได้?!
นี่มันรังแกกันมากเกินไปแล้ว!
เย่โจงฉวนเดาได้ในทันทีว่าเขาคิดอะไรอยู่ จึงกล่าวอย่างจริงจังว่า“เสี่ยวจง ฉันรู้ว่านายต้องคิดว่าฉันกำลังปกป้องเย่เฉิน แต่ฉันขอพูดตรงๆเลยนะ ถึงแม้เย่เฉินจะเป็นหลานชายของฉันก็จริง แต่ฉันกับทั้งตระกูลเย่ไม่มีสิทธิ์ก้าวก่าย นายไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา”
แน่นอนว่าจงเจิ้งทาวไม่เชื่อ เมื่อได้ยินแบบนั้น ภายในใจของเขาอดที่จะลุกเป็นไฟไม่ได้ เขาขึ้นเสียงเล็กน้อย แล้วกล่าวอย่างเย็นชาว่า“คนอย่างผมจงเจิ้งทาวไม่ใช่คนที่กลัวอะไร ยิ่งไม่ยอมให้ใครมาขี้บนคอผมได้!ถ้าลุงเย่กับตระกูลเย่ก้าวก่ายไม่ได้ ผมก็อยากวัดกับเย่เฉินเหมือนกัน ดูสิว่าใครมันจะแน่กว่ากัน!”
เย่โจงฉวนถอนหายใจ แล้วกล่าวว่า“ถ้านายอยากงัดข้อกับเย่เฉิน ฉันไม่ห้ามหรอก อีกทั้งฉันสัญญาเลยว่าฉันจะไม่เข้าไปยุ่ง แต่ถ้านายงัดข้อกับเย่เฉินแพ้ ภายในระยะเวลาหลายปีของนาย มีแนวโน้มจะไม่ได้รับอิสรภาพ พี่น้องตระกูลจงของพวกนายมีเยอะขนาดนั้น ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับนาย อำนาจการควบคุมบริษัทจงซื่อ จะอยู่ในมือของคนอื่นนะ”
จงเจิ้งทาวถึงกับชะงักพูดอะไรไม่ออก
เมื่อเขาได้ยินน้ำเสียงของเย่โจงฉวน จู่ๆก็รู้สึกว่า เย่โจงฉวนเหมือนจะไม่ได้ให้ท้ายลูกหลานของตัวเอง
แต่ว่า จะให้ลูกชายของตัวเองถูกคนอื่นจับไปแบบนี้ เพื่อไปเป็นลูกเรือสามปี จุดจบแบบนี้เขาไม่มีทางสามารถรับได้อย่างแน่นอน
พูดถึงตรงนี้ เย่ฉางหมิ่นก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดอย่างตรงไปตรงมา“ความจริงช่วงนี้ ฉันอยู่ที่จินหลิง”
“ตอนนั้นคุณอยู่ที่จินหลิง?”จงเจิ้งทาวรีบซักไซ้“คุณอยู่ที่หลานชายคุณงั้นหรอ?”
เย่ฉางหมิ่นค่อยๆกล่าวว่า“ฉันถูกเขาจับขังที่สลัม……”
“ว่าไงนะ?!”จงเจิ้งทาวถามอย่างหวาดกลัว“คุณถูกจับขังงั้นหรอ?!เพราะอะไร?!คุณเป็นอาของเขานะ!”
เย่ฉางหมิ่นพูดอย่างไม่พอใจ“อาอย่างฉันในสายตาของเขา คงจะไม่มีค่าอะไรหรอก”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...