ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2881
พูดจบ เย่ฉางหมิ่นก็นึกถึงเรื่องความทุกข์ทรมานในตอนนั้น เธออดที่จะสะอื้นไม่ได้“ครั้งนั้นไปที่จินหลิง แม้แต่ลูกน้องของเย่เฉินยังบังอาจตบฉันเลย ทั้งชีวิตนี้ฉันไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้มาก่อน？อีกทั้ง ในเวลาครึ่งเดือนนั้น ฉันทำได้แค่อยู่ในห้องเช่าราคาไม่กี่ร้อยหยวนในเขตสลัม มีคนคอยจับตาดูโดยเฉพาะ ไม่ให้ฉันออกจากห้อง ห้ามซื้อของออนไลน์ กินข้าวก็ต้องใช้กินตามมาตรฐานการครองชีพที่ต่ำที่สุดของที่นั่น มันขุมนรกบนดินชัดๆ……”
จงเจิ้งทาวถึงกับตกตะลึง
เย่ฉางหมิ่นเป็นคนยังไง เขารู้ดี ถ้าขนาดเย่ฉางหมิ่นยังต้องเสียเปรียบภายใต้เงื้อมมือของเย่เฉิน มันพิสูจน์ได้เลยว่า เย่เฉินคนนี้ไม่ใช่คนที่ต่อกรได้ง่ายๆแน่ อีกทั้งยังเป็นกระดูกที่ไม่สามารถเขี้ยวได้！
ถ้าแม้แต่เย่ฉางหมิ่นยังเขี้ยวไม่ได้ ถ้าตนจัดการคงจะเป็นไปได้ยากแน่
เมื่อเขาได้ยินเสียงร้องไห้ของเย่ฉางหมิ่น เขาก็รีบพูดขึ้นมาว่า“ฉางหมิ่น ทำไมคุณไม่บอกเรื่องนี้กับผมให้เร็วกว่านี้ล่ะ？”
เย่ฉางหมิ่นถอนหายใจ แล้วพูดอย่างสิ้นหวังว่า“พูดกับคุณแล้วจะมีประโยชน์อะไร？แม้แต่ฉันยังทำอะไรเย่เฉินไม่ได้เลย ฉันจะยอมให้คุณไปรนหาที่ตายได้อีกงั้นหรอ？”
จงเจิ้งทาวกล่าวอย่างอึดอัดใจ“ยะ……ยังไงคุณก็เป็นผู้หญิงของผม ถ้าคุณบอกมา ผมจะต้องบุกน้ำลุยไฟเพื่อคุณแน่！”
เย่ฉางหมิ่นหัวเราะ“ถ้าคุณมีความคิดแบบนี้ฉันก็พอใจแล้วค่ะ แต่เย่ฉางหมิ่นคนยังฉันมีชีวิตมาได้ขนาดนี้ ใครยุ่งได้ ใครยุ่งไม่ได้ ฉันยังคงรู้ดี”
พูดจบ เย่ฉางหมิ่นก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วพูดต่อไปว่า“เมื่อก่อนฉันก็เหมือนกับคุณนั่นแหละค่ะ คิดว่าเย่เฉินแป็นแค่คนตระกูลเย่ที่อาศัยอยู่ข้างนอกมานานหลายปี ประการแรกมาถึงจินหลิงสถานที่เล็กๆแห่งนี้ ไม่มีทางมีความสามารถอะไรแน่ สองเขาในฐานะคนในตระกูลเย่ที่อาศัยอยู่ข้างนอกมานาน พอเห็นอาที่ไม่เคยจากตระกูลเย่ไปไหน จะต้องนอบน้อมและให้เกียรติฉัน แต่ใครจะไปรู้ล่ะว่า เขาไม่เห็นใครอยู่ในสายตาของเขาทั้งนั้น”
ทันใดนั้น เย่เฉินก็พูดอีกว่า“อีกทั้ง เย่เฉินไม่เพียงแต่มีความแข็งแกร่งมาก รากฐานของเขาในจินหลิงยังมั่นคงมากอีกด้วย สิ่งที่สำคัญมากกว่านั้นก็คือ คนที่หนุนหลังของเขาไม่เพียงแค่ตระกูลเย่เท่านั้น ยังมีทั้งตระกูลกู้！กระทั่งสามารถพูดได้เลยว่า ท่าทีที่ตระกูลกู้หนุนหลังเขา เด็ดขาดกว่าพ่อของฉันอีก”
“ตระกูลกู้？！”จงเจิ้งทาวถามโพล่งออกไปว่า“ทำไมตระกูลกู้ถึงหนุนหลังเขาขนาดนี้？”
เย่ฉางหมิ่นถามกลับว่า“กู้เย้นจงกับพี่รองของฉันเป็นพี่น้องร่วมสาบานกัน ลูกๆของทั้งสองครอบครัวมีการสัญญาหมั้นหมายกันมาก่อน เรื่องนี้คุณรู้ไหม？”
จงเจิ้งทาวกล่าวอย่างอึดอัดใจว่า“เรื่องนี้เป็นเรื่องของเมื่อยี่สิบปีก่อน ผมจะจำได้ยังไง……”
เย่เฉินมีกองกำลังของตัวเอง ด้านหลังของเขายังมีตระกูลเย่และตระกูลกู้คอยหนุนหลัง ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ คนทั่วทั้งประเทศที่สามารถมีเรื่องกับเขาได้คงมีไม่เยอะ นับประสาอะไรกับตนเอง？
เมื่อคิดได้อย่างนั้น ภายในใจของเขาจึงรู้สึกสิ้นหวังมาก
เมื่อเป็นแบบนี้ ลูกชายของตน คงไม่สามารถช่วยกลับมาได้แล้ว
เมื่อคิดหน้าคิดหลังแล้ว จากการพยายามดิ้นรนในตอนแรก ก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นยอมแพ้ หลังจากนั้น เขาจึงเอ่ยปากถามเย่ฉางหมิ่นว่า“ฉางหมิ่น คุณช่วยผมหน่อยได้ไหม？”
เย่ฉางหมิ่นจึงกล่าวว่า“คุณว่ามาเลย”
จงเจิ้งทาวเอ่ยปากพูดว่า“รบกวนคุณพูดกับหลานชายของคุณด้วย ผมขอพูดกับเทียนหยู่หน่อย……”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...