ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2882
เมื่อได้ยินจงเจิ้งทาวขอร้อง แน่นอนว่าเย่ฉางหมิ่นไม่สามารถปฏิเสธได้ เธอจึงกล่าวว่า“คุณรอเดี๋ยวนะ ฉันจะโทรหาเย่เฉินเดี๋ยวนี้แหละ”
จงเจิ้งทาวถอนหายใจเบาๆหนึ่งครั้ง แล้วพูดอย่างสิ้นหวัง“ได้ครับ งั้นรบกวนคุณด้วยนะฉางหมิ่น”
“ไม่เป็นไร”เย่ฉางหมิ่นพูดปลอบใจว่า“เจิ้งทาว คุณอย่าเสียใจไปเลย ฉันคิดว่าจากนิสัยของเทียนหยู่เขาไม่ค่อยเป็นผู้ใหญ่จริงๆนั่นแหละ ไปดัดนิสัยเขาสักสามปีอาจจะไม่ใช่เรื่องแย่ก็ได้ ปล่อยให้เขาใช้ชีวิตในวงการบันเทิงต่อไป กลัวว่าจะทำให้เขายิ่งเป็นคนที่มีประโยชน์ได้ยากขึ้น”
จงเจิ้งทาวกล่าวอย่างจริงจัง“เห้อ คุณพูดถูก！ผมบอกเขาตั้งนานแล้วว่าให้เขาอย่าทำเรื่องพวกนี้โดยไม่คิด เจ้าเด็กคนนี้พูดยังไงก็ไม่ฟัง ถ้าเขาไม่เข้าวงการนี้ คงไม่ต้องมีเรื่องอย่างทุกวันนี้……”
เย่ฉางหมิ่นจึงกล่าวว่า“เวลาสามปีจะบอกว่าสั้นมันก็ไม่สั้น จะนานก็ไม่นาน เย่เฉินคงอยากจะแค่ดัดนิสัยของเขาเท่านั้น เพราะฉะนั้นจะต้องปกป้องเขาแน่นอน คุณอย่าเป็นห่วงเขามากเกินไปนะคะ”
พูดจบ เย่ฉางหมิ่นก็กล่าวว่า“อีกทั้ง พูดจากจริงนะ อันที่จริงเรื่องมันดำเนินมาถึงตอนนี้ บทสรุปสุดท้ายไม่ถือว่าแย่ ขอแค่ปิดเรื่องนี้ให้มิด อย่าให้รั่วไหลออกไป ศักดิ์ศรีของตระกูลจงก็จะไม่ได้รับผลกระทบ แต่คุณติดต่อกับต้นสังกัดของเขาด้วยนะ เนื่องจากตอนนี้เขาเป็นคนของสาธารณะ จู่ๆหายตัวไปแบบนี้ จะต้องดึงดูดการคาดเดาของผู้คนแน่ๆ ทางที่ดีให้หาเหตุผลที่สมเหตุสมผล บอกกับสาธารณชนด้วย”
จงเจิ้งทาวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดอย่างสิ้นหวังว่า“งั้นก็ประกาศกับคนภายนอกว่าเขาเตรียมถอนตัวจากวงการเพื่อไปเรียนต่อแล้วกัน เด็กคนนี้วันๆไม่เรียนรู้วิชา ผมคิดจะส่งเขาไปเรียนเมืองนอกสักพัก ไปเรียนต่อปริญญาโทที่ยุโรป เวลาสามปีเท่านั้น แต่สุดท้ายตีให้ตายยังไงเขาก็ไม่ยอมไป ดูตอนนี้สิ ต้องไปอยู่บนเรือสามปี มันต่างจากการไปเรียนวิชาที่ต่างประเทศยังไง？”
เย่ฉางหมิ่นพูดอย่างปลอบใจ“เอาล่ะ คุณอย่าโมโหไปเลย ฉันคิดว่าวิธีของคุณดีมากเลย เดี๋ยวให้เทียนหยู่ประกาศกับต้นสังกัดของเขา บอกว่าเทียนหยู่ตระหนักได้แล้วว่าการเรียนสำคัญกว่า ประกาศถอนตัวออกจากวงการอย่างเป็นทางการ ยังสามารถให้คนหลงเหลือความทรงจำที่ดีว่าไปเรียนต่างประเทศด้วย”
พูดจบ เย่ฉางหมิ่นก็พูดต่อว่า“ถ้าสามปีนี้ ทำให้เทียนหยู่ปล่อยวางนิสัยคุณชายได้ ก็ถือได้ว่ามีความโชคร้ายในความโชคดี”
“ก็ได้ค่ะ”เย่ฉางหมิ่นไม่คิดอะไร แล้วตอบกลับว่า“เอาแบบนี้นะคะ ฉันจะโทรหาเย่เฉินก่อน ดูสิว่าเขาจะให้คุณคุยกับเทียนหยู่ไหม”
“ได้ครับ！”
เย่ฉางหมิ่นวางสาย ด้านหนึ่งก็ให้คนช่วยเธอสวมเสื้อผ้า อีกด้านก็โทรหาเย่เฉิน เธอพูดด้วยน้ำเสียงประจบประแจงว่า“เย่เฉิน เมื่อกี้ฉันคุยกับพ่อของเทียนหยู่แล้วนะ เขาได้ยินว่าจงเทียนหยู่ล่วงเกินขัดแย้งกับนาย ขอโทษด้วยจริงๆนะ ดังนั้นนายจะลงโทษจงเทียนหยู่ เขาไม่มีความเห็นอะไร เนื่องจากเด็กคนนี้ดื้อรั้นมาตั้งแต่เด็ก อบรมสั่งสอนเขาหน่อยก็ถือว่าเป็นเรื่องดี”
เย่เฉินคิดไม่ถึงว่า ผู้เป็นอาที่ขอร้องอ้อนวอนให้จงเทียนหยู่ในสายเมื่อครู่ จะเปลี่ยนแปลงกะทันหันแบบนี้
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...