ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2883
แต่ว่า เขาขี้เกียจพูดกับเย่ฉางหมิ่นให้มากความ จึงพูดว่า“ยังมีเรื่องอื่นอีกไหมครับ？ถ้าไม่มีผมวางสายแล้วนะ”
เย่ฉางหมิ่นจึงรีบพูดว่า“อย่าใจร้อนสิ อามีเรื่องอยากจะขอรบกวนนายหน่อยน่ะ คือพ่อของจงเทียนหยู่อยากคุยกับเขาหน่อย นายสะดวกไหม？”
“คุยโทรศัพท์？”เย่เฉินขมวดคิ้ว แล้วมองดูจงเทียนหยู่ที่คุกเข่าอยู่ตรงพื้น ด้วยความหวาดผวา จากนั้นเขาก็เปิดลำโพง แล้วกล่าวว่า“เอาแบบนี้แล้วกัน บอกพ่อเขาว่า คุยโทรศัพท์กันได้ แต่ให้มากสุดแค่สองนาที”
เย่ฉางหมิ่นจึงรีบตอบตกลงกับเย่เฉิน แล้วรีบกล่าวว่า“ได้ๆ ฉันจะไปบอกพ่อเขาเดี๋ยวนี้แหละ ให้พ่อเขาโทรหานาย ได้ไหม？”
“ได้”
ผ่านไปไม่นาน จงเจิ้งหยู่ที่ได้การตอบกลับเขารีบจัดการโทรหาจงเทียนหยู่ทันที
หลังจากที่เย่เฉินรับสาย เขาก็เปิดลำโพง แล้วยื่นโทรศัพท์ไปที่ตรงหน้าของจงเทียนหยู่
ในสาย จงเจิ้งทาวลองถามออกไปว่า“เทียนหยู่ แกอยู่ไหม？”
เอจงเทียนหยู่ได้ยินเสียงพ่อของตัวเอง เขาถึงกับควบคุมอารมณ์ไม่ได้ ร้องไห้แล้วพูดว่า“พ่อครับ！พ่อช่วยผมด้วยพ่อ！ที่นี่มีผู้ชายคนหนึ่งจะส่งผมไปเป็นลูกเรือสามปี ระหว่างนั้นจะไม่อนุญาตให้ผมลงจากเรือด้วย พ่อรีบหาทางช่วยผมกลับบ้านด้วย！”
จงเจิ้งทาวกล่าวอย่างอึดอัดใจ“เทียนหยู่ เรื่องนี้ พ่อช่วยแกไม่ได้หรอก”
จงเจิ้งทาวที่อยู่ปลายสายรีบขอร้องว่า“คุณชายเย่ครับ ลูกชายของผมคนนี้มันดื้อรั้นทำให้คุณลำบาก จากนี้ขอให้คุณอบรมสั่งสอนเขาได้ตามสบายเลยครับ……”
เย่เฉินหัวเราะ แล้วถามเขาว่า“เหมือนคุณจะสนิทกับอาของผมมากนะครับ？”
จงเจิ้งทาวรีบตอบว่า“ใช่ครับ……เป็นเพื่อนกันมานานหลายปีแล้วครับ เป็นเพื่อนเก่า”
เย่เฉินหัวเราะหึ ราวกับว่ามองทะลุทุกอย่าง เขากล่าวอย่างเรียบเฉยว่า“สามารถทำให้อาที่เห็นแก่ตัว และรักศักดิ์ศรีจนเข้ากระดูก ลดตัวลงมา และปล่อยวางแค้นที่มีต่อผมลงมาได้ แล้วเข้ามาขอร้องอ้อนวอนผมอย่างนอบน้อม ผมว่าความสัมพันธ์ของพวกคุณสองคน น่าจะไม่ใช่แค่เพื่อนที่เรียนด้วยกันมา หรือเพื่อนเก่าหรอกมั้งครับ วันหนึ่งคุณจะกลายเป็นอาเขยของผมไหมเนี่ย？”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...