ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 288

บทที่ 288

มีประโยคหนึ่ง เขาไม่กล้าพูดออกมา

มึงก็คือเย่เฉิน ลูกเขยที่ไปแต่งเข้าบ้านผู้หญิง เป็นพวกกระจอกไม่เอาไหนไม่ใช่หรือไง?

เย่เฉินเห็นว่าเขาไม่กล้าพูดจา ก็ยิ้มพูดว่า “มึงต้องคิดว่า กูก็เป็นแค่พวกหัวโปกไม่เอาไหน ใช่ไหม?”

เกาจวิ้นเว่ยไม่กล้าตอบ

เย่เฉินก็ยิ้มเบาๆ พูดว่า “กูจะบอกความจริงให้ กูคือคุณชายตระกูลเย่แห่งเย่นจิง ประธานของตี้เหากรุ๊ป มึงคิดว่าตระกูลมึง ในสายตากูนั้น จะเป็นอย่างไร?”

เกาจวิ้นเว่ยก็รู้สึกกลัวมาก......

ตระกูลเย่แห่งเย่นจิงงั้นหรือ?

ก็เป็นตระกูลใหญ่ระดับประเทศเลยไม่ใช่หรือ?!

ทำไม........

ทำไมคุณชายแห่งตระกูลเย่ ถึงได้ยอมมาเป็นเขยให้กับตระกูลเซียวเล็กๆ ในเมืองจินหลิง?!

เขาอดพูดไม่ได้ว่า “กูไม่เข้าใจ....กูไม่เข้าใจ......ถ้ามึงเป็นคุณชายตระกูลเย่จริงๆ ทำไมมึงถึงได้ยอมมาที่ตระกูลเซียว มาให้คน

หัวเราะเยาะทำไมกัน? มึงสามารถทำให้ตระกูลเซียวคุกเข่าให้ได้ด้วยซ้ำ สามารถทำให้คนทั้งเมืองจินหลิงก้มหัวให้ได้ด้วยซ้ำ.......”

เย่เฉินเอามือตบๆ หน้าเขา แล้วพูดนิ่งๆ ว่า “คนธรรมดา ไม่มีสิทธิ์ที่จะได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของมังกร มังกรเองก็ไม่ต้องให้พวกเขามายอมจำนน”

พูดจบ เย่เฉินก็มองเวลา แล้วพูดนิ่งๆ ว่า “ได้เวลาแล้วเกาจวิ้นเว่ย อาศัยจังหวะที่พ่อมึงยังไม่ไปไหนไกล ก็รีบตามไปเถอะ!พอถึงทางไปปรโลกแล้ว ก็รีบเดินหน่อย บางทีอาจจะตามพ่อมึงไปทัน จะได้อยู่เป็นเพื่อนกันสองพ่อลูก”

เกาจวิ้นเว่ยก็ร้องตะโกนด้วยความหวาดกลัว เย่เฉินก็ไม่ได้ให้โอกาสเขาอีก เขาลุกขึ้น แล้วบีบยิ้มส่งให้กับเกาจวิ้นเว่ย แล้วก็โบกมือ “สายฟ้าจงมา!”

เสียงดังเปรี้ยง ดังสนั่น ตามด้วยแสงสายฟ้าที่น่าตกใจได้ค่อยๆ มลายหายไป เกาจวิ้นเว่ยก็นำเอาความเสียดายและความกลัวตายไป กลายเป็นเศษผงธุลี ไม่หลงเหลือร่องรอยอะไรไว้บนโลกนี้เลย!

เย่เฉินก็มองภรรยาและแม่ยายตนเองที่นอนสลบอยู่ด้านข้าง แล้วก็ถอนหายใจเบาๆ หยิบโทรศัพท์ออกมา จากนั้นก็โทรหาท่านหงห้า

พอต่อสายได้ เย่เฉินก็รีบสั่งว่า “ผมอยู่ที่หมู่คฤหาสน์ริมแม่น้ำ คุณพาพวกมา แล้วก็รถหลายๆ คันด้วย แล้วก็เอาน้ำมันมาด้วย”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน