ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 289
บทที่ 289
ในตอนนี้ หม่าหลันที่อยู่ด้านข้างก็โล่งอก แล้วก็ลูบหน้าอกพูดว่า “วันนี้โชคดีจริงๆ เลย！เกือบจะถูกไอ้เกาเจี้ยนจูนทำไม่ดีไม่ร้ายเสียแล้ว”
เซียวชูหรันก็มองเธอ แล้วก็พูดอย่างเอือมระอาว่า “แม่คะ ต่อไปนี้จะทำอะไรก็ระวังให้มากกว่านี้หน่อยได้ไหมคะ? อย่าได้ถูกคนหลอกใช้ แล้วไม่รู้ตัวแบบนี้อีก！ถ้าวันนี้ไม่ได้เย่เฉิน เราสองคนได้จบเห่แน่！”
หม่าหลันก็รู้ว่าเถียงไม่ได้ แต่ปากก็ยังเถียงออกมาว่า “ทำไมล่ะ? แม่เองก็เป็นผู้เสียหายเหมือนกันนะ แล้วอีกอย่าง ทั้งหมดนี้มันก็เกิด
จากเย่เฉิน ถ้าไม่ใช่เพราะเขาไปหาเรื่องเกาจวิ้นเว่ย พวกเราจะตกอยู่ในอันตรายแบบนี้หรือ? จะว่าไปแล้ว ทั้งหมดก็เป็นเพราะเขา
นั่นแหละ！”
เซียวชูหรันก็หัวเสียพูดว่า “ทำไมแม่พูดไม่รู้เรื่องคะเนี่ย！”
พูดจบ ก็โมโหเปิดประตูลงรถไป แล้วเดินขึ้นตึกไป........
หม่าหลันเห็นเซียวชูหรันขึ้นตึกไป ก็รีบเปิดประตูรถตามไป
เย่เฉินก็รีบตามไป พอตอนที่มาถึงบ้าน พอดีว่าพ่อตาไม่อยู่บ้าน จากนั้นหม่าหลันก็พูดกับเซียวชูหรันว่า “ชูหรัน เรื่องวันนี้ อย่าไปบอกพ่อแกเชียวนะ ได้ยินไหม?”
เซียวชูหรันก็ถามกลับ “แม่คิดว่าตัวเองไม่ผิดไม่ใช่หรือคะ? แล้วจะกลัวอะไร?”
หม่าหลันก็พูดปากแข็งว่า “แม่กลัวที่ไหน? แม่ก็แค่ไม่อยากให้พ่อแกกังวล พวกเราก็ปลอดภัยดีแล้วไม่ใช่หรือ? จะพูดออกมาให้เขากังวลทำไมกัน?”
เซียวชูหรันบอกว่า “ถ้าแม่ไม่ยอมรับว่าเรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดตนเองละก็ หนูก็จะบอกพ่อ ให้พ่อเป็นคนตัดสิน！”
หม่าหลันก็รีบพูดว่า “ไอ้หยา โอเค！ แม่ยอมรับว่าแม่คิดน้อยไป พอใจหรือยัง? ต้องโทษไอ้เกาจวิ้นเว่ยสมควรตายนั่น เหอะ แม้แต่แม่มันก็ยังจะปล้ำ！มีการบอกจะเอารถเบนซ์รุ่นS500มาให้แม่ แม่ขับรถไม่เป็นเสียด้วยซ้ำ！”
เซียวชูหรันก็ได้ยินว่าแม่พูดถึงรถเบนซ์รุ่นS500 ก็รีบถามไปว่า “อะไรนะรถเบนซ์รุ่นS500หรือ? แม่ มันเป็นอย่างไรกันแน่？！”
โดยปกติ ถ้าหม่าหลันแกล้งร้องได้ เซียวชูหรันก็จะยอมโดยดี
แต่ว่าวันนี้ เซียวชูหรันไม่ยอมแม้แต่น้อย
เขามองหม่าหลันอย่างผิดหวังมาก แล้วพูดตาแดงๆ ว่า “แม่คะ แม่จะเป็นแบบทุกครั้งใช่ไหม ทำผิดก็ไม่ยอมรับ คิดว่าคนอื่นเขาจะไม่เอาเรื่อง ถ้าคนอื่นเอาเรื่องขึ้นมา ก็จะแกล้งร้องห่มร้องไห้ แม่คิดว่าคนอื่นเข้าข้างแม่ แล้วให้อภัยแม่งั้นหรือคะ?”
หม่าหลันก็ยังคงเล่นละครของตนเองต่อไป ร้องไห้พูดว่า “ฉันลำบากเหลือเกินสวรรค์เอ๋ย！ลูกสาวสุดที่รักที่ฉันให้กำเนิดมาพูด
แบบนี้กับฉัน เธอไม่รู้หรือว่าชีวิตพ่อแม่นั้นยิ่งใหญ่กว่าฟ้าดิน? ไม่ว่าพ่อแม่จะทำอะไรผิด ผู้เป็นลูกก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะมาต่อว่า！ สวรรค์ ท่านว่าบ้านนี้ ยังมีที่ให้ฉันอยู่ต่อไปอีกหรือ? อยู่ไม่ได้แล้ว แล้วฉันจะมีชีวิตอยู่ต่อไปทำไมกันล่ะ..........”
เซียวชูหรันก็น้ำตาไหลอาบสองแก้ม แล้วก็พูดอย่างไม่ยอมอ่อนข้อว่า “แม่คะ ถ้าแม่ยังเป็นแบบนี้ หนูกับเย่เฉินก็จะย้ายออกไป หนูยังพอมีเงินเก็บอยู่บ้าง พวกเราสองคนจะออกไปเช่าบ้านอยู่ ก็ไม่น่าจะใช้เงินมาก”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...