เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 290

บทที่ 290

พูดจบ เธอก็พูดกับเย่เฉินว่า “คุณสามีคะ พวกเราไปเก็บของกัน！”

เย่เฉินก็พยักหน้า แล้พูดว่า “ได้ เดี๋ยวผมไปจัดการเลย”

เซียวชูหรันก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วพูดกับหม่าหลันว่า “หนูจะโทรหาพ่อ แล้วบอกว่าจะย้ายไปข้างนอก ต่อจากนี้พ่อกับแม่ก็อยู่

กันไป ไม่ว่าแม่จะทำอะไรผิด หนูก็จะไม่ต่อว่าเลยสักคำ”

หม่าหลันก็กังวล

ในชีวิตเธอนี้ ความหวังเดียวก็คือเซียวชูหรัน

ไม่เช่นนั้น แค่ความสามารถอันเล็กน้อยของเซียวฉางควน ตนเองชีวิตนี้ไม่มีทางรวยได้แน่

แต่ว่า ครั้งนี้ดูเหมือนว่าเซียวชูหรันจะใจแข็งมาก ถ้าหากว่าเธอโทรหาเซียวฉางควนจริงๆ ละก็ เรื่องนี้ก็จะไม่มีทางเปลี่ยนแปลงอะไรได้แล้ว

ดังนั้น เธอก็เลยรีบพุ่งเข้าไป ไปกอดขาของเซียวชูหรันไว้ แล้วพูดร้องไห้ว่า “ชูหรัน อย่าหนีแม่ไปไหนนะชูหรัน แม่ผิดไปแล้ว ได้ไหม? แม่ยอมรับผิดแล้ว！โทษที่แม่เห็นแก่ได้！ แกวางใจเถอะนะ ต่อจากนี้ไปแม่จะเปลี่ยนตัวเอง โอเคไหม?”

เซียวชูหรันก็มองเธอ แล้วพูดแบบสีหน้านิ่งว่า “ถ้าแม่สำนึกผิดจริงละก็ ก็ควรจะไปขอโทษกับเย่เฉิน ไม่เพียงขอโทษต่อคำพูด

ที่แม่พูดไป แล้วยังต้องขอบคุณเย่เฉิน ที่ช่วยพวกเราเอาไว้ด้วย”

หม่าหลันก็ตอบโดยสัญชาตญาณ “ไอ้ไม่เอาไหนนี่น่ะหรือ มันช่วยเราก็สมควรแล้วไม่ใช่หรือไง?”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน