ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2885
หงห้าหัวเราะเหอะๆแล้วพูดว่า“ผมมีบริษัทประมงในอำเภอเฟิง ที่อยู่ห่างจากจินหลิงประมาณสองร้อยกิโลเมตร ลูกน้องผมคอยดูแลให้ เมื่อกี้ผมโทรถามแล้วครับ พวกเขามีเรือประมงสองลำพอดี เตรียมจะมุ่งหน้าไปทำงานที่ทะเลจีนตอนใต้ เรือทั้งหมดที่อยู่ในมือของบริษัทประมงของผม เป็นเรือประมงขนาดกลางทั้งหมด เรือแบบนี้มีการจำกัดน้ำหนัก ดังนั้นไม่สามารถเดินทางได้ไกลมากนัก โดยทั่วไปจะไปทำงานที่ทะเลจีนตอนใต้ที่อยู่ใกล้ๆ เวลาทำงานบนทะเลหนึ่งครั้ง ไปกับใช้เวลา ประมาณหนึ่งเดือน ตอนนี้พวกเขากำลังขนถ่ายเสบียงกันอยู่ จะออกเดินทางพรุ่งนี้เช้าเวลาแปดโมงตรง”
เย่เฉินกำลังคาดการณ์ ทรัพยากรที่อยู่ในมือของซูจือหยู หลังจากหนึ่งเดือน ธุรกิจการขนส่งทางทะเลที่เขาและกิจการร่วมค้าของเธอ ก็ควรจะสามารถดำเนินการได้เช่นกัน ถึงเวลานั้นจงเทียนหยู่คนนี้ก็ให้เขาย้ายไปอยู่ที่เรือขนส่งสินค้า
แต่ภายในระยะเวลาหนึ่งเดือนถ้าไม่สามารถดำเนินกิจการได้ ก็ให้เขาอยู่บนเรือประมงไปกลับหลายๆรอบเลยแล้วกัน
ดังนั้นเขาจึงพยักหน้า“ได้ เลือกอันนี้แล้วกัน！”
เมื่อจงเทียนหยู่ได้ยินแบบนั้น ดวงตาของเขาก็มืดดำทันที
“พรุ่งนี้เช้าต้องออกเรือ？！นี่มันกะทันหันเกินไปรึเปล่า？”
เขาพึ่งคิดมาถึงตรงนี้ ก็ได้ยินเย่เฉินพูดว่า“ถ้าออกเดินทางตอนเช้าดูจะสายไปหน่อย ในเมื่อเป็นบริษัทของคุณ งั้นคุณก็บอกกับลูกน้องคุณหน่อยแล้วกัน วันนี้ลำบากหน่อยให้พวกเขาเร่งมือ พยายามขนถ่ายเสบียงให้เสร็จก่อนสองทุ่ม หลังจากนั้นก็ออกเดินทางเร็วหน่อย ระหว่างทางจะช้ายังไงก็ไม่เป็นไร หลักๆก็คือให้คุณชายเย่ขึ้นเรือเร็วหน่อย”
จงเทียนหยู่แทบอยากตาย
หงห้ากลับหัวเราะชอบใจ“ไม่มีปัญหาครับอาจารย์เย่ เรื่องจิ๊บจ๊อยมากครับ！”
เย่เฉินพยักหน้าอย่างพึงพอใจ แล้วพูดกับเฉินจื๋อข่ายว่า“เหล่าเฉิน คุณไปจัดการเตรียมเฮลิคอปเตอร์หน่อย ส่งคนไปเดี๋ยวนี้ พอลงจอดเสร็จก็ให้ส่งคนขึ้นเรือทันที อย่าให้เสียเวลา”
เนื่องจากเขาไม่มีการแข่งขัน ดังนั้นจึงทำได้เพียงแค่สร้างรายได้หนึ่งถึงสองล้าน ที่นั่นสร้างรายได้ได้หนึ่งถึงสองล้าน หลังจากที่สะสมไว้นาน ไม่เพียงแต่สามารถเลี้ยงดูคนได้มาก อีกทั้งกำไรในมือของเขาจะมีเยอะมากขึ้น หลังจากนั้นก็จะกำลังใหญ่มากขึ้นเรื่อยๆ
เย่เฉินหยักหน้าอย่างเข้าใจ และมีความคิดที่อยากจะช่วยกิจการหงห้า ดังนั้นเขาจึงหัวเราะแล้วพูดว่า“ถ้าคุณสนใจล่ะก็ รอหลังจากที่กิจการธุรกิจขนส่งทางทะเลของผมเริ่มดำเนินงาน ส่วนของการจัดหาเสบียงเพิ่มเติม ผมมอบให้คุณจัดการแล้วกันนะ”
“เท่าที่ผมรู้ เรือจนส่งสินค้าหรือเรือบรรทุกน้ำมันทุกลำเตรียมเสบียงจำนวนมากก่อนออกเดินทาง กิจการในส่วนนี้ถ้าให้ทำกับคนอื่น ผมว่าสู้ทำกับคุณที่เป็นคนรู้จักดีกว่า”
เมื่อหงห้าได้ยินอย่างนั้น เขารู้สึกซาบซึ้งใจมาก แต่ยังคงพูดอย่างเป็นกังวลว่า“อาจารย์เย่ครับ ผมกลัวว่าผมจะไม่มีความสามารถมากพอ แล้วจะเป็นตัวถ่วงของคุณ……”
เย่เฉินโบกมือไปมา แล้วกล่าวว่า“ขอแค่คุณตั้งใจทำ จะต้องไม่เป็นตัวถ่วงแน่ ถึงเวลานั้นคุณไปจดทะเบียนเปิดบริษัท แล้วเพิ่มคุณสมบัติเข้าไป แล้วจัดการหาลูกน้องที่มีความสามารถ ไว้ใจได้ไปจับตาดู รอกิจการฝั่งผมเริ่มวิ่งได้ ฝั่งคุณปีปีหนึ่งน่าจะสร้างรายได้ได้หลายสิบล้าน”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...