ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2891

รายละเอียดของรายงานข่าวนี้อ้างว่า ต้นสังกัดของจงเทียนหยู่ผ่านการคิดไตร่ตรองดีแล้ว คิดว่าตัวเองไม่เหมาะกับการอยู่วงการบันเทิงต่อไป ดังนั้นตั้งใจจะให้ความสำคัญกับการเรียน เขามุ่งหน้าไปศึกษาต่อปริญญาโทสาขาบริหารธุรกิจ เพื่อเตรียมรับช่วงบริษัทต่อในอนาคต ดังนั้นจึงตัดสินใจจะถอนตัวออกจากวงการบันเทิงถาวร

เมื่อซูจือเฟยได้เห็นแบบนั้น เขาก็ถึงกับหัวเราะออกมา แล้วกล่าวว่า“ผมว่าที่จงเทียนหยู่ไปเรียนต้องเป็นเรื่องโกหกแน่ เขาไม่มีหน้าอยู่ในวงการบันเทิงมากกว่า เมื่อวานคลิปที่สนามบินจนถึงตอนนี้ยังติดเทรนอยู่เลย บนโซเชียลเต็มไปด้วยคำเยาะเย้ยถากถางเต็มไปหมด ถ้าเป็นผมนะ ต้องไม่มีหน้าอยู่ในวงการต่อแน่”

เฉืนตัวตัวหัวเราะอย่างมีมารยา แต่ไม่ได้พูดอะไร

แต่ทว่า ในใจของเธอกลับรู้สึกตกใจกับการกระทำของเย่เฉิน

อิทธิพลของตระกูลจงเทียนหยู่ ถึงแม้จะไม่สามารถเทียบได้กับลูกผู้ดีมีเงินชั้นนำอย่างซูจือเฟย แต่ภายในประเทศ เขายังถือได้ว่าเป็นหนึ่งในนั้น

ถึงจะเป็นซูจือเฟยก็เถอะ เกรงว่าจะไม่มีใครกล้าลงมือกับเขาอย่างโหดเหี้ยมขนาดนี้ แต่เย่เฉินเหมือนจะไม่สนใจเรื่องพวกนี้ ดาราที่เป็นทายาทเศรษฐีคนหนึ่งคนหนึ่ง หน้าที่การงานกำลังรุ่งเรือง แต่พอมาถึงจินหลิง อนาคตของเขากลับถูกเย่เฉินขุดหลุมฝังไปทั้งหมด น้ำมือโหดเหี้ยมขนาดนี้ เธอไม่เคยพบเห็นในวงการมาก่อน

……

ขบวนรถเดินทางมาจนถึงโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง ซูจือเฟยจึงกล่าวกับเฉินตัวตัวว่า“ตัวตัว พวกคุณจองห้องพักกันเรียบร้อยแล้วใช่ไหม？”

“ใช่ค่ะ”เฉินตัวตัวพยักหน้า“จองล่วงหน้าเรียบร้อยแล้วค่ะ”

ซูจือเฟยถอนหายใจอย่างโล่งอก แล้วกล่าวว่า“งั้นผมไม่ส่งพวกคุณเข้าไปแล้วละกัน ถึงอย่างไรพวกคุณวางสัมภาระเสร็จก็ต้องไปสถานที่จัดคอนเสิร์ตอยู่ดี ผมรอพวกคุณอยู่ที่รถนะ เดี๋ยวพวกคุณออกมา แล้วผมจะไปที่ส่งพวกคุณที่สถานที่จัดคอนเสิร์ต”

เฉินตัวตัวไม่คิดอะไรมาก จึงกล่าวว่า“ขอบคุณคุณชายซูมากๆนะคะ เดี๋ยวฉันจะให้ทุกคนพยายามเก็บของกันเร็วๆนะคะ”

พูดจบ เฉินตัวตัวก็ผลักประตูลงจากรถ

ซูจือเฟยเองก็รีบลงมา เพื่อช่วยเฉินตัวตัวนำสัมภาระออกจากรถ หลังจากที่พาเธอและทุกคนเข้าไปจัดการเช็กอินเข้าที่พักเสร็จ เขาก็รีบกลับเข้ามานั่งในรถ

ซูจือเฟยที่อยู่ภายในรถ มีความประหม่าเล็กน้อย

เขารู้ดีว่าก่อนหน้านี้หลังจากที่ซูโสว่เต้าพ่อของตัวเองเดินทางมาที่โรงแรมป่ายจินฮ่านกงก็หายตัวไปจนถึงตอนนี้ ดังนั้นถ้าไม่จำเป็นจริงๆ เขาไม่อยากก้าวเข้าไปในโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงแม้แต่ครึ่งก้าว