ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2901

ครั้นทางฝั่งนี้ เย่เฉินลูบใบหน้าโดยจงใจทำเหมือนปกติ จากนั้นก็เอ่ยกับกู้ชิวอี๋ว่า: “หนานหนานเธอมาตั้งไกลแบบนี้ก็ต้องเหนื่อยเย่เลย ฉันส่งเธอไปพักผ่อนที่โรงแรมก่อนดีกว่า”

กู้ชิวอี๋รีบคล้องแขนของเขา แล้วเอ่ยถามทันที: “พี่เย่เฉิน อีกสักครู่พี่ยังมีธุระอยู่ไหมคะ?”

เย่เฉินส่ายหน้า: “ไม่มีธุระอะไรหรอก มีอะไรเหรอ?”

กู้ชิวอี๋พูดออดอ้อน: “ถ้างั้นตอนเที่ยงก็อยู่กินข้าวกับฉันที่โรงแรมสักมื้อสิคะ?”

“ได้เลย” เย่เฉินตอบรับไปโดยไม่คิดสักนิด ถึงอย่างไรตอนเที่ยงเขาก็ไม่มีความคิดจะกลับบ้าน กินที่ไหนก็เหมือนกัน

ดังนั้นเขาจึงได้เปิดประตูรถที่นั่งฝั่งคนขับ พร้อมเอ่ยขึ้นมา: “ไปเถอะ เดี๋ยวฉันส่งเธอไปโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง”

“ค่ะ!” กู้ชิวอี๋รีบหอบดอกไม้แล้วเดินเข้าไปทันที

เย่เฉินทักทายกับเฉินจื๋อข่าย เฉินจื๋อข่ายเองก็เข้าไปนั่งในรถเขาเช่นกัน พร้อมขับรถอยู่ข้างหน้านำทางไป ออกจากสนามบิน

ระหว่างทาง เย่เฉินเอ่ยถามกู้ชิวอี๋: “หนานหนาน พรุ่งนี้ลุงกู้กับน้าหลินจะมาตอนไหนเหรอ?”

กู้ชิวอี๋เอ่ย: “พวกท่านน่าจะมาพรุ่งนี้เวลานี้เหมือนกันค่ะ หรืออาจจะช้ากว่านี้นิดหน่อย”

ขณะที่พูดอยู่ กู้ชิวอี๋ก็เอ่ยขึ้นอีก: “จริงสิ พี่เย่เฉิน ถ้าพรุ่งนี้เช้าพี่ไม่มีธุระอะไร พวกเราไปรับพวกท่านที่สนามบินด้วยกันก็ได้นี่คะ!”

เย่เฉินพยักหน้า เอ่ยว่า: “งั้นก็ได้ เดี๋ยวอีกสักหน่อยเธอไปยืนยันเวลากับลุงกู้ น้าหลินหน่อยละกัน ถึงเวลาพวกเราก็ไปรับพวกท่านพร้อมกัน”

กู้ชิวอี๋รีบควักโทรศัพท์ออกมา ยิ้มพร้อมเอ่ยขึ้น: “ไม่ต้องรออีกสักหน่อยหรอกค่ะ ตอนนี้ฉันวิดีโอคอลกับคุณพ่อได้เลย”

เย่เฉินรีบเอ่ย: “ไม่รีบหรอก ถ้าถามตอนนี้ ลุงกู้อาจกำลังทำงานอยู่ก็ได้ ตอนเย็นเธอค่อยถามก็ไม่เป็นอะไรหรอก”

กู้ชิวอี๋โบกไม้โบกมือ: “ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่เย่เฉิน ถึงยังไงฉันก็ต้องแจ้งข่าวว่าถึงอย่างปลอดภัยแล้วเหมือนกัน”

ขณะที่เอ่ยอยู่ ก็กดต่อสายวิดีโอคอล