ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2913
เอ่ยจบ ซูจือเฟยยังจงใจเอ่ยเสริม: “อ้อ จริงสิ การร่วมมือ ‘นิดหน่อย’ ที่ผมพูด อย่างน้อยก็มีจำนวนหมื่นล้านขึ้นไป”
“อ้อ? อย่างนั้นเหรอ?!” หวังตงเสวี่ยนรีบแสดงออกถึงความสนใจอย่างรุนแรงทันที ต่อมาก็ได้เอ่ยถามอย่างกักเก็บความตื่นเต้นไว้ไม่อยู่: “ไม่ทราบว่าคุณชายซูต้องการร่วมมือด้านไหนเหรอ?” ซูจือเฟยอมยิ้ม ยกมือแสร้งชี้ไปยังตึกสูงใหญ่ที่อยู่ข้างนอก ยิ้มเอ่ยว่า: “อสังหาริมทรัพย์ โรงแรม พลังงาน รถยนต์ ขอบเขตที่คุณคิดถึง ตระกูลซูของเราโดยพื้นฐานล้วนเกี่ยวข้องทั้งหมด ดังนั้นขอบเขตที่พวกเราสามารถร่วมมือได้มีมากมายเหลือเกิน”
พูดจบ ซูจือเฟยก็เอ่ยขึ้นมาอีก: “ช่วงนี้รถยนต์พลังงานใหม่กำลังมาแรงไม่ใช่เหรอ! ทั้งประเทศเหมือนว่าจะมีหลายเมืองที่มีฐานผลิตพัฒนารถยนต์และแบตเตอรี่พลังงานใหม่แล้ว แต่เหมือนว่าที่จินหลิงจะยังไม่มีใช่ไหม? ผมคิดว่าพวกเราสามารถร่วมมือกันสร้างธุรกิจผลิตแบตเตอรี่พลังงานใหม่สักแห่งขึ้นมาได้ ผลิตพลังงานแบตเตอรี่ให้กับรถยนต์พลังงานใหม่โดยเฉพาะ พอดีกับที่ตระกูลซูเรายังมียี่ห้อรถยนต์ดั้งเดิมอยู่สองคัน ช่วงนี้ก็กำลังเตรียมที่จะดัดแปลงคิดค้นและพัฒนารถยนต์พลังงานใหม่ ถึงเวลานั้นพวกเราร่วมมือกันระดับลึกสักหน่อย ไม่แน่อาจสามารถทำยี่ห้อรถยนต์พลังงานใหม่ด้วยกันก็ได้”
ถึงอย่างไรก็เป็นการรับปากอย่างดิบดีที่เพ้อเจ้อ ดังนั้นซูจือเฟยจึงคุยโวขึ้นมา ก็ไม่ได้มีการห้ามปากแต่อย่างใด ตระกูลซูมียี่ห้อรถยนต์ดั้งเดิมอยู่สองคันจริง และกำลังทำการดัดแปลงพลังงานใหม่อยู่จริง ทว่าเรื่องแบบนี้ หากพูดในตรรกะของธุรกิจแล้วนั้น ต่อให้พวกเขาจะหาคนร่วมมือด้วย ก็ทำได้เพียงร่วมมือกับธุรกิจมืออาชีพในขอบเขตที่เกี่ยวข้องเท่านั้น ไม่มีทางที่จะมาร่วมมือกับกิจการที่ไม่เกี่ยวข้องกันอย่างตี้เหากรุ๊ปได้
ทว่าซูจือเฟยรู้สึกว่า พลังงานใหม่ในปัจจุบันนี้เป็นสิ่งที่ยอดฮิต กิจการหลายแห่งล้วนต้องการที่จะได้รับผลประโยชน์กำไรในส่วนหนึ่ง กิจการที่มีความกว้างขวางอย่างตี้เหากรุ๊ปก็จะต้องคิดเหมือนกัน
หลายกิจการมองเห็นธุรกิจพลังงานใหม่ร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ เพียงแค่หาจุดเข้าร่วมด้วยไม่เจอเท่านั้น ตอนนี้ตนได้มอบโอกาสตี้เหากรุ๊ปในการเข้ามายังขอบเขตกิจการพลังงานใหม่ฟรีๆ คิดว่าตี้เหากรุ๊ปไม่มีทางที่จะปฏิเสธ
แน่นอนว่าเขาไม่ใช่พระสุธนกุมารที่มามอบโอกาสให้ สาเหตุที่รับปากอย่างดิบดีใหญ่โตเช่นนี้ ก็เพราะต้องการถือโอกาสล่อให้ประธานใหญ่ของตี้เหากรุ๊ปออกมาเท่านั้น
เป็นไปตามคาด
“ตี้เหากรุ๊ปของพวกคุณก็เป็นกิจการที่ใหญ่ที่สุดในจินหลิงอีกด้วย หากได้ร่วมมือกับพวกคุณ งั้นก็จะต้องเป็นการร่วมมือที่แข็งแกร่งมาก ต่างก็ได้ประโยชน์ร่วมกัน!”
“งั้นก็เยี่ยมไปเลย!” หวังตงเสวี่ยนเอ่ยด้วยความรู้สึกตื่นเต้น: “ในเมื่อคุณชายซูเห็นคุณค่าพวกเรา ถ้างั้นพวกเราจะต้องทุ่มเทแรงกายแรงใจทั้งหมดในการร่วมมือแน่นอน”
“อืม!” ซูจือเฟยพยักหน้าอย่างพึงพอใจ จากนั้นก็เปลี่ยนหัวข้อสนทนาทันที อยู่ๆ เอ่ยว่า: “เอ๊ะจริงด้วย รองประธานหวังโปรเจกต์ร่วมมือในครั้งนี้ของผม ตัวเลขลงทุนรวมน่าจะราวๆ หมื่นล้านเป็นอย่างต่ำ ถึงขั้นอาจจะถึงแสนล้าน การร่วมมือที่ใหญ่โตขนาดนี้ ผมยังอยากจะพบหน้าเจ้านายของพวกคุณก่อน เพื่อเจรจากันต่อหน้า ไม่ทราบว่าคุณช่วยนัดเขาให้ผมทีได้ไหม?”
“เอ่อ...” หวังตงเสวี่ยนลังเลอยู่ชั่วครู่ จึงเอ่ยขึ้นว่า: “คุณซู พูดตามตรงนะ ประธานของเราคนนี้ ไม่สนใจเรื่องของตี้เหากรุ๊ปมาโดยตลอด...”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...