ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2915
อันที่จริง ซูจือเฟยเองก็รู้ถึงระดับของตัวเอง
แม้ว่าตนจะเป็นหลานชายคนโตของตระกูลซู แต่นั่นก็เป็นเพียงการพึ่งบารมีของตระกูลซูเท่านั้น
คุณปู่ซูเฉิงเฟิงครอบครองอำนาจควบคุมทั้งตระกูลซู อย่าว่าแต่ตนเลย ต่อให้จะเป็นพ่อของตนก็ไม่มีอำนาจที่แท้จริงอันใด
เมื่อไม่มีอำนาจที่แท้จริง ก็แสดงว่าไม่มีทรัพย์สมบัติที่แท้จริง
ประธานแห่งตี้เหากรุ๊ปสามารถหยิบเงินสดนับหมื่นล้านออกมาได้ตามอำเภอใจ ทว่าตนเองกลับไม่สามารถหยิบเงินที่มากมายเช่นนี้ออกมาได้
หากเป็นเช่นนี้ ตนเมื่ออยู่ต่อหน้าประธานตี้เหากรุ๊ป ก็กลายเป็นคนที่ภายนอกสวยดั่งทองกับหยก ภายในเหมือนฝ้ายที่เปื่อยเน่า สวยแต่รูปจูบไม่หอม...
อีกทั้งเหตุใดเขาจึงต้องตามจีบกู้ชิวอี๋เป็นเวลาเนิ่นนานเช่นนี้ด้วย?
เหตุผลหนึ่งคือเขาหลงใหลในกู้ชิวอี๋จริงๆ อีกเหตุผลหนึ่งก็คือเพราะว่าเขาไม่มีอำนาจที่แท้จริงใดๆ ในตระกูลซู
ดังนั้น เขาต้องการใช้ตระกูลกู้มายกระดับศักยภาพของตน ถึงขั้นต้องการยืมศักยภาพของตระกูลกู้ ทำให้คุณปู่มองตนเปลี่ยนไป
เมื่อเป็นเช่นนี้ ก็จะสามารถเพิ่มความเป็นไปได้ในการสืบทอดตระกูลซูในอนาคตได้
และเนื่องจากเหตุผลเหล่านี้ กู้ชิวอี๋จึงมีส่วนช่วยในกลยุทธ์ของชีวิตเขาเป็นอย่างยิ่ง
ในสายตาของเขา ไม่มีวันยอมให้มีความผิดพลาดได้แม้แต่นิดเดียว!
เมื่อคิดได้ดังนั้น ภายในใจของเขาก็ยิ่งอบอวลไปด้วยโทสะ
เขาไม่เพียงแต่เกลียดประธานแห่งตี้เหากรุ๊ปผู้นี้ ที่กล้าแจ้นออกมาแก่งแย่งความรักไป ทั้งยังเกลียดคุณปู่ซูเฉิงเฟิง คนแก่ที่เหลืออายุขัยไม่นานแล้วยังกุมอำนาจการควบคุมตระกูลซูอยู่อย่างแน่นหนาอยู่อีก ไม่ยอมคลายมือแล้วยกให้คนรุ่นหลังเลยแม้แต่น้อย
ถึงขั้นว่า เขายังเกลียดน้องสาวของเขาซูจือหยูด้วย
เนื้อหาข้อความคิด: คุณชาย ตอนนี้ฉันควรตอบเขาว่าอะไรดี?
เย่เฉินตอบกลับ: “เธอถามซูจือเฟยไปว่า ต้องการเจอหน้าฉันจริงๆ หรือเปล่า”
หวังตงเสวี่ยนได้รับข้อความแล้ว จึงเก็บโทรศัพท์ มองไปยังซูจือเฟย เอ่ยถามด้วยความจริงจัง: “คุณชายซู คุณแน่ใจเหรอว่าจะเจอประธานของเรา?”
“แน่ใจแน่นอน!” ซูจือเฟยเอ่ย โดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย: “รองประธานหวัง ผมไม่ได้ว่าดูถูกคุณนะ แต่ธุรกิจใหญ่ขนาดนี้ แน่นอนว่าต้องคุยกับเจ้านายพวกคุณโดยตรงจึงจะมีประสิทธิภาพที่สูงหน่อย คุณคิดว่าไงล่ะ?”
หวังตงเสวี่ยนพยักหน้า อยู่ๆ ความเป็นมิตรเมื่อครู่ก็หายไป เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ: “ได้ ในเมื่อคุณแน่ใจ งั้นฉันก็จะเชิญประธานของพวกเราออกมาเจรจากับนาย”
ซูจือเฟยขมวดคิ้วขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว เขาคิดไม่ถึงเลยว่า อยู่ๆ หวังตงเสวี่ยนจะเปลี่ยนเป็นเย็นชาขึ้นมาแบบนี้ อีกทั้งความเคารพนอบน้อมเมื่อครู่นี้ คำเรียกที่เรียกตนก็เปลี่ยนจาก “คุณ” เป็น “นาย” ทำให้เขารู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง รู้สึกได้รับการละลาบละล้วง
ในขณะที่ความฉุนเฉียวของเขากำลังพุ่งขึ้นมานั้น อยู่ๆ ประตูบานหนึ่งที่อยู่ในห้องทำงานก็ถูกผลักออก น้ำเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นมา เอ่ยถามด้วยรอยยิ้มเย็นยะเยือก: “ซูจือเฟย นายอดใจอยากเจอหน้าฉันไม่ได้ขนาดนี้เลยเหรอ?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...