ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2917
เหงื่อเย็นๆ ของซูจือเฟยไหลพลั่กออกมาทันทีราวกับน้ำพุ เขาเอ่ยอย่างกระวนกระวายใจ: “ผู้...ผู้มีพระคุณ เงื่อนไขนี้ของคุณ...ผมไม่สามารถทำได้จริงๆ...ฝ่ายบัญชีของพวกเราไม่มีทางที่จะโอนเงินจำนวนมากตั้งแสนล้านไปยังบัญชีของกิจการอื่นได้ โดยที่ยังไม่ได้เห็นตัวสัญญาและยังไม่ได้ทำการประเมินความเสี่ยงเลย...”
เย่เฉินยิ้มอย่างเย็นชา: “เพราะว่าฝ่ายบัญชีของพวกนายไม่ยอมโอน หรือว่านายไม่มีเงินมากมายขนาดนั้นกันแน่ นายแจ้นมาที่นี่เพื่อคุยโวสิ่งสมมติขึ้นอย่างนั้นเหรอ?”
ซูจือเฟยกระวนกระวายใจจนมีเหงื่อออกเต็มหลัง เขาเอ่ยต่อว่า: “ผู้มีพระคุณ คุณเข้าใจผิดแล้ว ผมจะคุยเรื่องสมมติกับคุณได้ยังไง...ผมต้องการร่วมมือกับคุณจากใจจริง...”
เย่เฉินพยักหน้า ยิ้มพร้อมเอ่ยถามว่า: “ในเมื่อนายต้องการร่วมมือกับฉันจากใจจริง งั้นก็ให้ฝ่ายบัญชีของนายโอนเงินประกันการร่วมมือใส่บัญชีตี้เหากรุ๊ปหมื่นล้านก่อน ถ้าไม่มีเงินนี้ นายก็อย่าคิดจะกลับไป”
ซูจือเฟยตกใจกลัวยกใหญ่ เอ่ยต่อว่า: “ผู้มีพระคุณ...ผม...ผมจะไปหาเงินทุนตั้งหมื่นล้านมากมายขนาดนี้มาได้ยังไงในเวลาอันรวดเร็วแบบนี้!”
เย่เฉินยิ้มเย็นชา: “ทำไม? นายบอกว่าจะร่วมมือโปรเจกต์กว่าแสนล้านไม่ใช่หรือไง? โปรเจกต์กว่าแสนล้านก็จะทำแล้ว เงินทุนหมื่นล้านก็น่าจะมีหรอกใช่ไหม? ถ้านายไม่มีแม้แต่หมื่นล้าน งั้นยังจะแจ้นมาพูดเป็นดิบดีว่าจะร่วมมือกับฉันอีก นี่มันแสดงว่า นายจงใจมาหาฉันเพราะฆ่าเวลาเล่นเฉยๆ ไม่ใช่หรือไง?”
ซูจือเฟยเอ่ยอธิบายอย่างลนลาน: “ไม่...ไม่ใช่อย่างนี้นะ ผม...ผมอยากร่วมมือกับคุณจริงๆ ...อยากร่วมมือด้วยจริงๆ !”
เย่เฉินพยักหน้า: “อยากร่วมมือด้วยจริงๆ ก็โอนเงินประกันมาก่อน เมื่อเงินถึงแล้วก็เริ่มร่วมมือกันทันที นายวางใจได้ ฉันจะไม่มีทางโกงเงินนายแม้แต่นิดเดียว เมื่อเงินเข้าบัญชีแล้วฉันก็จะเซ็นสัญญากับนาย ทำหลักฐานทางลายลักษณ์อักษร รับประกันความปลอดภัยของเงินทุนนาย”
ซูจือเฟยในเวลานี้ เมื่อเห็นเย่เฉินเอาแต่พูดถึงเงินหมื่นล้านไม่ยอมปล่อย ทั้งเนื้อตัวก็กระวนกระวายจนเหงื่อท่วมตัว ไม่แม้แต่จะกล้ามองหน้าเย่เฉินสักนิด
ดังนั้น เขาจึงรีบเอ่ยรับประกันกับเย่เฉิน: “แต่ว่าผู้มีพระคุณ คุณอย่าคิดมากเชียวนะ ผมและทั้งตระกูลซูต้องการที่จะร่วมมือกับคุณรวมถึงตี้เหากรุ๊ปจากใจจริงๆ ! ครั้งนี้ที่ผมมา ก็เพื่อมาเจรจาเรื่องร่วมมือ ไม่ได้มีเจตนาอย่างอื่นแน่นอน!”
เย่เฉินยิ้ม: “ในเมื่อนายบอกว่านายอยากร่วมมือจากใจจริง งั้นฉันก็มีคำถามที่อยากจะถามนาย”
ซูจือเฟย รีบเอ่ย: “ผู้มีพระคุณ กรุณาว่ามาเลย...”
เย่เฉินมองดูใบหน้าที่เต็มไปด้วยเหงื่อของเขา เอ่ยถามอย่างสงสัยด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า: “นายสืบรถทะเบียนรถของฉันทำไม?!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...