ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2917

เหงื่อเย็นๆ ของซูจือเฟยไหลพลั่กออกมาทันทีราวกับน้ำพุ เขาเอ่ยอย่างกระวนกระวายใจ: “ผู้...ผู้มีพระคุณ เงื่อนไขนี้ของคุณ...ผมไม่สามารถทำได้จริงๆ...ฝ่ายบัญชีของพวกเราไม่มีทางที่จะโอนเงินจำนวนมากตั้งแสนล้านไปยังบัญชีของกิจการอื่นได้ โดยที่ยังไม่ได้เห็นตัวสัญญาและยังไม่ได้ทำการประเมินความเสี่ยงเลย...”

เย่เฉินยิ้มอย่างเย็นชา: “เพราะว่าฝ่ายบัญชีของพวกนายไม่ยอมโอน หรือว่านายไม่มีเงินมากมายขนาดนั้นกันแน่ นายแจ้นมาที่นี่เพื่อคุยโวสิ่งสมมติขึ้นอย่างนั้นเหรอ?”

ซูจือเฟยกระวนกระวายใจจนมีเหงื่อออกเต็มหลัง เขาเอ่ยต่อว่า: “ผู้มีพระคุณ คุณเข้าใจผิดแล้ว ผมจะคุยเรื่องสมมติกับคุณได้ยังไง...ผมต้องการร่วมมือกับคุณจากใจจริง...”

เย่เฉินพยักหน้า ยิ้มพร้อมเอ่ยถามว่า: “ในเมื่อนายต้องการร่วมมือกับฉันจากใจจริง งั้นก็ให้ฝ่ายบัญชีของนายโอนเงินประกันการร่วมมือใส่บัญชีตี้เหากรุ๊ปหมื่นล้านก่อน ถ้าไม่มีเงินนี้ นายก็อย่าคิดจะกลับไป”

ซูจือเฟยตกใจกลัวยกใหญ่ เอ่ยต่อว่า: “ผู้มีพระคุณ...ผม...ผมจะไปหาเงินทุนตั้งหมื่นล้านมากมายขนาดนี้มาได้ยังไงในเวลาอันรวดเร็วแบบนี้!”

เย่เฉินยิ้มเย็นชา: “ทำไม? นายบอกว่าจะร่วมมือโปรเจกต์กว่าแสนล้านไม่ใช่หรือไง? โปรเจกต์กว่าแสนล้านก็จะทำแล้ว เงินทุนหมื่นล้านก็น่าจะมีหรอกใช่ไหม? ถ้านายไม่มีแม้แต่หมื่นล้าน งั้นยังจะแจ้นมาพูดเป็นดิบดีว่าจะร่วมมือกับฉันอีก นี่มันแสดงว่า นายจงใจมาหาฉันเพราะฆ่าเวลาเล่นเฉยๆ ไม่ใช่หรือไง?”

ซูจือเฟยเอ่ยอธิบายอย่างลนลาน: “ไม่...ไม่ใช่อย่างนี้นะ ผม...ผมอยากร่วมมือกับคุณจริงๆ ...อยากร่วมมือด้วยจริงๆ !”

เย่เฉินพยักหน้า: “อยากร่วมมือด้วยจริงๆ ก็โอนเงินประกันมาก่อน เมื่อเงินถึงแล้วก็เริ่มร่วมมือกันทันที นายวางใจได้ ฉันจะไม่มีทางโกงเงินนายแม้แต่นิดเดียว เมื่อเงินเข้าบัญชีแล้วฉันก็จะเซ็นสัญญากับนาย ทำหลักฐานทางลายลักษณ์อักษร รับประกันความปลอดภัยของเงินทุนนาย”

ซูจือเฟยในเวลานี้ เมื่อเห็นเย่เฉินเอาแต่พูดถึงเงินหมื่นล้านไม่ยอมปล่อย ทั้งเนื้อตัวก็กระวนกระวายจนเหงื่อท่วมตัว ไม่แม้แต่จะกล้ามองหน้าเย่เฉินสักนิด