ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2919
ได้ยินดังนั้น เขาจึงเอ่ยทั้งน้ำมูกทั้งน้ำตา: “ผู้มีพระคุณ...ชีวิตต่ำต้อยของผมนี้...คุณเป็นคนช่วยเหลือไว้เอง คุณต้องการเอามันไปก็เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลดี...แต่ว่าผมยังคงต้องการขอร้องให้คุณไว้ชีวิตต่ำต้อยนี้ของผมอีกสักครั้งเถอะนะ ต่อให้เป็นการเห็นแก่แม่และน้องสาวของผมก็ตาม ไว้ชีวิตต่ำต้อยนี้ของผมเถอะนะผู้มีพระคุณ...ขอร้องคุณล่ะผู้มีพระคุณ...”
เย่เฉินมองดูท่าทางของเขาที่น้ำตาท่วมใบหน้า เจ็บปวดรวดร้าวอย่างถึงที่สุดเช่นนี้ จึงได้เอ่ย พร้อมยิ้มราบเรียบ: “ฉันเห็นแก่แม่และน้องสาวนายแล้ว เลยไว้ชีวิตที่ต่ำต้อยของพ่อนายไป หรือว่านายยังอยากให้ฉันไว้ชีวิตที่ต่ำต้อยนี้ของนายด้วยงั้นเหรอ?”
ซูจือเฟยเอ่ยถาม ตามสัญชาตญาณ: “ผู้มีพระคุณ พ่อของผมเขา...พ่อของผมเขายังมีชีวิตอยู่งั้นเหรอ?!”
เย่เฉิน ยิ้มอ่อน เอ่ยว่า: “ตอนนี้พ่อของนายอยู่ที่ซีเรีย แม้จะกลับมาตอนนี้ไม่ได้ แต่ก็ไม่มีทางตายในตอนนี้หรอก”
“ซีเรีย?!” ซูจือเฟย เบิกตากว้างทันที ซักถามต่อ: “พ่อของผมเขา...ทำไมถึงไปซีเรียได้ล่ะ?”
เย่เฉินยิ้ม เอ่ยว่า: “สาเหตุที่เขาไปที่ซีเรีย ก็เพราะว่าเขาทำฉันโกรธ ตอนแรกฉันควรที่จะฆ่าเขาไปให้แล้วรู้รอดไปเลย แต่ฉันเห็นแก่หน้าแม่และน้องสาวนาย เลยไว้ชีวิตต่ำต้อยของเขา ให้เขาไปสำนึกผิดที่ซีเรียดีๆ ”
ซูจือเฟยคิดไม่ถึงเลยว่า พ่อของตัวเองจะถูกเย่เฉินส่งตัวไปยังซีเรีย ดังนั้นเขาจึงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม: “ผู้มีพระคุณ พ่อของผม...เขาทำผิดต่อคุณอะไรกันแน่? เท่าที่ผมจำได้ เขาไม่ได้มีความข้องเกี่ยวอะไรกับคุณเลยนี่นา...”
“ทำผิดอะไรต่อฉัน?” เย่เฉินยิ้มเย้ยหยัน เอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ: “ลืมบอกนายไปเลย ฉันและตระกูลซูนายมีความแค้นกันมารุ่นต่อรุ่น โดยเฉพาะพ่อและปู่ของนาย”
เมื่อเอ่ยถึงตรงนี้ เย่เฉินก็ชะงักไปเล็กน้อย ค่อยพูดต่อว่า: “อ้อจริงสิ ลืมแนะนำตัวเองไป ฉันแซ่เย่ ชื่อเย่เฉิน พ่อของฉันชื่อว่าเย่ฉางอิง"
“อะไรนะ?! เย่...เย่ฉางอิง...” ซูจือเฟยได้ยินถึงตรงนี้ ก็อึ้งไปทันที
เย่เฉินเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ: “ถูกต้อง ฉันเอง!”
หลังจากได้ยินคำตอบของเย่เฉิน ซูจือเฟยก็ทราบทันที ว่าเย่เฉินไม่มีทางปล่อยตนไปได้อย่างง่ายดาย
เพราะว่าในบ้านตนเอง ไม่เพียงแต่มีความแค้นส่งต่อรุ่นต่อรุ่นกับบ้านเขา ก็เป็นดั่งที่เขาได้เอ่ยว่า ตนได้ติดค้างหนึ่งชีวิตกับเขาอยู่ด้วย
และที่ยุ่งยากกว่านั้นก็คือ ตนกลับมาหาถึงที่โดยไม่รู้โชคชะตาของตัวเอง นี่มันเป็นการหุงข้าวประชดหมาไม่ใช่หรือ?
เมื่อคิดได้ดังนั้น เขาก็รู้สึกหดหู่ใจทันที พร้อมมองไปยังเย่เฉินด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวอย่างสุดซึ้ง เอ่ยถามอย่างหยั่งเชิงว่า: “ผู้มีพระคุณ คุณตั้งใจจะจัดการผมยังไงกันแน่? หรือไม่...หรือไม่คุณก็ส่งผมไปที่ซีเรียเหมือนกัน ให้ผมไปอยู่เป็นเพื่อนพ่อผมดีไหม พวกเราสองคนจะสำนึกผิดอยู่ที่ซีเรียดีๆ ตั้งใจไถ่โทษดีๆ ...”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...