ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2919

ได้ยินดังนั้น เขาจึงเอ่ยทั้งน้ำมูกทั้งน้ำตา: “ผู้มีพระคุณ...ชีวิตต่ำต้อยของผมนี้...คุณเป็นคนช่วยเหลือไว้เอง คุณต้องการเอามันไปก็เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลดี...แต่ว่าผมยังคงต้องการขอร้องให้คุณไว้ชีวิตต่ำต้อยนี้ของผมอีกสักครั้งเถอะนะ ต่อให้เป็นการเห็นแก่แม่และน้องสาวของผมก็ตาม ไว้ชีวิตต่ำต้อยนี้ของผมเถอะนะผู้มีพระคุณ...ขอร้องคุณล่ะผู้มีพระคุณ...”

เย่เฉินมองดูท่าทางของเขาที่น้ำตาท่วมใบหน้า เจ็บปวดรวดร้าวอย่างถึงที่สุดเช่นนี้ จึงได้เอ่ย พร้อมยิ้มราบเรียบ: “ฉันเห็นแก่แม่และน้องสาวนายแล้ว เลยไว้ชีวิตที่ต่ำต้อยของพ่อนายไป หรือว่านายยังอยากให้ฉันไว้ชีวิตที่ต่ำต้อยนี้ของนายด้วยงั้นเหรอ?”

ซูจือเฟยเอ่ยถาม ตามสัญชาตญาณ: “ผู้มีพระคุณ พ่อของผมเขา...พ่อของผมเขายังมีชีวิตอยู่งั้นเหรอ?!”

เย่เฉิน ยิ้มอ่อน เอ่ยว่า: “ตอนนี้พ่อของนายอยู่ที่ซีเรีย แม้จะกลับมาตอนนี้ไม่ได้ แต่ก็ไม่มีทางตายในตอนนี้หรอก”

“ซีเรีย?!” ซูจือเฟย เบิกตากว้างทันที ซักถามต่อ: “พ่อของผมเขา...ทำไมถึงไปซีเรียได้ล่ะ?”

เย่เฉินยิ้ม เอ่ยว่า: “สาเหตุที่เขาไปที่ซีเรีย ก็เพราะว่าเขาทำฉันโกรธ ตอนแรกฉันควรที่จะฆ่าเขาไปให้แล้วรู้รอดไปเลย แต่ฉันเห็นแก่หน้าแม่และน้องสาวนาย เลยไว้ชีวิตต่ำต้อยของเขา ให้เขาไปสำนึกผิดที่ซีเรียดีๆ ”

ซูจือเฟยคิดไม่ถึงเลยว่า พ่อของตัวเองจะถูกเย่เฉินส่งตัวไปยังซีเรีย ดังนั้นเขาจึงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม: “ผู้มีพระคุณ พ่อของผม...เขาทำผิดต่อคุณอะไรกันแน่? เท่าที่ผมจำได้ เขาไม่ได้มีความข้องเกี่ยวอะไรกับคุณเลยนี่นา...”

“ทำผิดอะไรต่อฉัน?” เย่เฉินยิ้มเย้ยหยัน เอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ: “ลืมบอกนายไปเลย ฉันและตระกูลซูนายมีความแค้นกันมารุ่นต่อรุ่น โดยเฉพาะพ่อและปู่ของนาย”

เมื่อเอ่ยถึงตรงนี้ เย่เฉินก็ชะงักไปเล็กน้อย ค่อยพูดต่อว่า: “อ้อจริงสิ ลืมแนะนำตัวเองไป ฉันแซ่เย่ ชื่อเย่เฉิน พ่อของฉันชื่อว่าเย่ฉางอิง"

“อะไรนะ?! เย่...เย่ฉางอิง...” ซูจือเฟยได้ยินถึงตรงนี้ ก็อึ้งไปทันที