ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2920

สำหรับซูจือเฟย ตอนนี้ขอเพียงไว้ชีวิตต่ำต้อยของตนเอาไว้ได้ มันสำคัญเสียยิ่งกว่าสิ่งใด

เพราะว่าเขาชัดเจนดีมาก ว่าเย่เฉินมีพละกำลังที่เพียงพอ ก็มีเหตุผลที่เพียงพอสำหรับฆ่าตนได้เช่นกัน

อีกทั้งตามพละกำลังของเขา ต่อให้เขาจะฆ่าตนเอง ตระกูลซูอาจไม่แม้แต่จะแก้แค้นให้ตน

ถึงอย่างไรคุณปู่ของตนยังไม่เคยพบหน้าเขาด้วยซ้ำ ก็หวาดกลัวเขาจนนอนไม่หลับทั้งคืนแล้ว!

เพื่อที่จะร้องขอความสันติจากเขา คุณปู่ถึงขั้นว่ามอบหยวนหยางขนส่งกรุ๊ปของตระกูลซูทั้งหมดให้กับน้องสาวของตน

ประเด็นนี้ก็สามารถมองเห็นได้ว่า คุณปู่ของตนหวาดกลัวเย่เฉินเป็นอย่างมาก

ดังนั้น ขอเพียงสามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ ต่อให้จะโยนเขาไปยังซีเรีย ก็ไม่ถือว่าเป็นอะไร

อย่างน้อยๆ เมื่อถึงซีเรียแล้ว ก็ยังได้ใช้ชีวิตแบบพึ่งพากันและกันกับคุณพ่อด้วย ไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว

เมื่อเย่เฉินได้ยินคำวอนขอชีวิตของซูจือเฟย ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้ม เอ่ยถามว่า: “ทำไม? นายก็อยากไปซีเรียงั้นเหรอ?”

ซูจือเฟยพยักหน้าติดต่อกัน เอ่ยด้วยความแน่วแน่ว่า: “ผมอยากไป! ผมยินดีไป! ขอร้องผู้มีพระคุณให้ผมไปเถอะ!”

เย่เฉินมองหน้าเขา ยิ้มอ่อน จากนั้นก็โบกมือ เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า: “ฉันจะให้พวกนายสองพ่อลูกพบหน้ารวมตัวกันที่ซีเรียได้ยังไงล่ะ? พวกนายฝันหวานเกินไปหรือเปล่า?”

ซูจือเฟยเอ่ยอ้อนวอนอย่างน่าเวทนา และลนลาน: “ผู้มีพระคุณ ผมขอร้องคุณล่ะ ขอแค่คุณไว้ชีวิตที่ต่ำต้อยน้ีของผมได้ คุณให้ผมทำอะไรผมยอมทั้งนั้น ชีวิตต่ำต้อยของผมคุณเป็นคนช่วยเหลือไว้ ถ้าคุณฆ่าผมไปตอนนี้ ถ้าอย่างนั้นความพยายามที่คุณช่วยเหลือผมในตอนแรกก็สูญเปล่าแล้วไม่ใช่เหรอ? ขอร้องคุณเห็นแก่เรื่องนี้ ไว้ชีวิตผมเถอะนะ”

เย่เฉินยิ้ม มองหน้าเขาโดยไม่ได้เอ่ยอันใด มองจนกระทั่งซูจือเฟยหวาดกลัวจับใจ จึงเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า: “ซูจือเฟย อันที่จริงนายต้องขอบคุณที่นายยังมีน้องสาวที่ดีนะ”

ซูจือเฟยอึ้งไปในชั่วขณะ จึงเอ่ยถาม: “ผู้มีพระคุณ...คุณหมายความว่ายังไง?”