ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2921

เย่เฉินยิ้ม เอ่ยว่า: “บาปของครอบครัวนายหนาขนาดนี้ จะแค่จุดธูปไหว้พระแล้วจะแก้ไขเลยได้อย่างไร?”

ซูจือเฟยเอ่ยถามอย่างมึนงง: “ผู้มีพระคุณ ถ้าอย่างนั้นความหมายของคุณคือ?”

เย่เฉินเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ: “ในเมื่อเป็นบาปหนา ถ้างั้นก็จะต้องซื่อสัตย์สักหน่อย ต้องฝึกฝนเยอะๆ สักหน่อย ฉันว่านะตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปนาย ให้ใช้การเดินสามก้าวแล้วนอนกราบหัวแตะพื้น ตั้งแต่จินหลิงเดินไปจนถึงวัดต้าจาวแห่งหัวเซี่ยที่อยู่ภาคตะวันตกเฉียงใต้ เพื่อแสวงบุญ ใช้หัวใจที่ซื่อสัตย์ของนาย การกระทำที่ซื่อสัตย์และจริงจัง เพื่อมาลดบาปของตระกูลซูนายดีไหมล่ะ”

ขณะที่เอ่ยเสร็จ เย่เฉินก็คำนวณ เอ่ยว่า: “จากจินหลิงไปจนถึงภาคตะวันตกเฉียงใต้ น่าจะประมาณ 4,000 กิโลเมตร นายหมอบกราบหัวแตะพื้น มันก็คงช้าจริงๆ นั่นแหละ ถ้าหนึ่งวันเดิน 12 ชั่วโมง ถ้าเยอะกว่านี้ไม่ว่ากัน เดินสี่กิโลเมตรก็ถือว่าไม่มีปัญหาหรอก เมื่อคำนวณแบบนี้แล้ว ภายในเวลาสามปีก็น่าจะถึงนะ”

“อะไรนะ?!” ซูจือเฟยได้ยินถึงตรงนี้ ก็แทบจะเข่าอ่อน ทรุดลงไปนั่งอยู่ที่พื้นทันที

เขาไม่คิดไม่ฝันเลยจริงๆ ว่าเย่เฉินจะใช้วิธีเช่นนี้ในการลงโทษตน

“เดินหมอบกราบหัวแตะพื้นตั้งแต่จินหลิงจนถึงวัดต้าจาวงั้นเหรอ?! อีกทั้งต้องก้มกราบสามปีถึงจะถึงจุดหมายได้?!”

“นี่มันเป็นการฆ่าคนชัดๆ เลยไม่ใช่เหรอ?”

“ผมเคยได้ยินว่าขงเต๋อหลงแห่งตระกูลขงจากเมืองเย่นจิงในเมื่อก่อนนี้ เขาขี่จักรยานจากเย่นจิงจนถึงจินหลิง นี่ก็ถือเป็นการล้มล้างความรู้ของตนแล้ว ถ้าตัวเองต้องก้มกราบไปจนถึงชายแดนภาคตะวันตกเฉียงใต้ ถ้างั้นก็น่าเวทนากว่าขงเต๋อหลงหลายร้อยหลายพันเท่า ไม่ใช่หรือไง?!”

เย่เฉินมองหน้าซูจือเฟย ยิ้มอย่างเย็นชา แล้วเอ่ยถาม: “ทำไม? นายไม่ยินยอม? ถ้าไม่ยินยอมงั้นก็อย่าโทษที่ฉันจะไม่ให้โอกาสในไว้ชีวิตนายนะ!”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ซูจือเฟยก็รีบตอบ โดยที่ไม่คิดเลยสักนิด: “ผมยอม ผมยอม ผมยอมแน่นอน!”

ซูจือเฟยในเวลานี้ ได้คิดวิธีการรับมือในใจเรียบร้อยแล้ว