ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2922
อันที่จริง เย่เฉินทราบตั้งนานแล้วว่าซูจือเฟยกำลังตามจีบกู้ชิวอี๋
ตามหลักการที่ว่า “ความรักคืออิสระ” เขาไม่อยากที่จะแทรกแซงซูจือเฟยมากมายนัก แม้ว่าเมื่อก่อนเฉินจื๋อข่ายจะเคยแนะนำให้เขาเข้าไปยุ่งด้วย เขาก็ไม่เคยมีความคิดเช่นนี้
เย่เฉินก็รู้สึกว่า ใครก็มีสิทธิ์ชอบคนอื่น และถูกคนอื่นชอบเช่นเดียวกัน
ขอเพียงแค่ชอบอย่างตรงไปตรงมา มีเหตุมีผล ใครก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะเข้าไปแทรกแซง
ทว่าที่ซูจือเฟยผิดนั้น ก็คือตัวเขาไม่ได้ทำสิ่งนี้ให้ชัดเจน
ก่อนที่เขาจะจีบกู้ชิวอี๋ติด ก็เห็นกู้ชิวอี๋เป็นสิ่งของส่วนตัวตนแล้ว เมื่อเขาพบว่าตนขับรถไปส่งกู้ชิวอี๋ที่สนามกีฬา ความคิดแรกก็คือต้องการตรวจสอบสถานะของตนอย่างแน่วแน่ ชี้เป้ามายังตน กระทั่งว่าต้องการตรวจสอบเลขทะเบียนรถของภรรยาตนเอง นี่ก็ได้ขัดต่อหลักการพื้นฐานของ “ความรักคืออิสระ” แล้ว
ดังนั้น การตัดสินใจนี้ของซูจือเฟย ก็เป็นหัวใจสำคัญท่ีตนตัดสินใจลงโทษเขาให้ได้
และเป็นเพราะเหตุนี้ เย่เฉินจึงได้ทำการสะกดจิตเขา
การสะกดจิตเป็นฟังก์ชันการล้างสมองที่ยิ่งใหญ่มากอย่างหนึ่ง อีกทั้งเย่เฉินก็ใช้ปราณทิพย์เป็นมีเดียของตนเอง การสะกดจิตแบบนี้ไม่มียารักษาได้
เย่เฉินชัดเจนดีมาก ถ้าตนกับซูจือเฟยรับปากกันทางคำพูดอย่างเดียว ถ้าเช่นนั้นหลังจากที่เขาจากที่นี่ไปแล้ว จะต้องกลับคำแน่นอน ถึงขั้นอาจหลบหนีไปไกลแสนไกลด้วย
ต่อให้เขาจะถูกบีบบังคับจนทำอะไรไม่ได้ เดินหมอบกราบหัวแตะพื้นไปจนถึงวัดต้าจาว เช่นนั้นตลอดเส้นทาง มีความเป็นไปได้ว่าเขาจะคิดทุกวิถีทางในการเล่นตุกติกเพื่อให้รอดพ้นไปได้แน่นอน
อีกทั้งตนก็ไม่มีทางที่จะจับตาดูเขาได้ตลอดเวลา วิธีแก้ไขอย่างเดียว ก็คือสะกดจิตที่อานุภาพรุนแรงกับเขา ทำให้เขาปฏิบัติตามข้อต้องการของตนอย่างเคร่งครัด
หลังจากที่เขาสะกดจิตเรียบร้อย เขาก็ราวกับเป็นอู๋ฉีที่ต้องเพิ่มอาหารทุกๆ หนึ่งชั่วโมง ใครก็ห้ามเขาไม่อยู่ อีกทั้งใครก็ไม่สามารถทำให้เขาล้มเลิกข้อเรียกร้องของตนได้
เมื่อเป็นเช่นนี้ เขาก็จะกำหนดข้อเรียกร้องที่เคร่งครัดให้กับตัวเขาว่าต้อง ก้าวเดินสามเก้า หมอบกราบหัวแตะพื้น เมื่อเดินก้าวเล็กๆ สักพักก็เดินหมอบกราบหัวแตะพื้น ตัวเขาไม่มีทางให้อภัยตัวเองได้
ซูจือเฟยรีบพยักหน้า เอ่ยว่า: “ผมรับทราบผู้มีพระคุณ!”
สิ้นเสียง เขาก็รีบหันลำตัว เดินออกไปด้านนอกโดยไม่หันหน้ามามองด้วยซ้ำ
หวังตงเสวี่ยนเห็นดังนั้น ก็รีบถามเย่เฉินทันที: “คุณชาย ให้เขากลับไปแบบนี้น่ะเหรอ?”
เย่เฉินพยักหน้า: “ให้เขากลับเถอะ เรื่องที่เหลือพวกเราไม่ต้องเป็นกังวลแล้ว”
“ค่ะ” หวังตงเสวี่ยนเอ่ยต่อ: “ถ้างั้นเดี๋ยวฉันไปส่งเขา เดี๋ยวคนพวกนั้นจะสงสัยเอาได้”
เย่เฉินพยักหน้าเบาๆ หวังตงเสวี่ยนรีบเดินออกไป พร้อมเอ่ยกับซูจือเฟย: “คุณชายซู เดี๋ยวฉันไปส่ง”
ซูจือเฟยพยักหน้าทันที จากนั้นก็เอ่ยตามสัญชาตญาณ: “ขอบคุณ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...