ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2923

หลังจากออกมา ซูจือเฟยเพิ่งมายังหน้าประตูห้องประชุม ผู้ช่วยของเขารวมถึงบอดี้การ์ดกลุ่มหนึ่งก็รีบลุกขึ้นมาทันที

ผู้ช่วยเดินมาข้างหน้า เอ่ยถามโดยกดเสียงเบา: “ท่านสืบข้อมูลเกี่ยวกับประธานของตี้เหากรุ๊ปได้หรือยังครับ?”

ซูจือเฟยเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ: “เรื่องครั้งนี้เป็นการเข้าใจผิด คนที่ฉันต้องการตามหาไม่ได้อยู่ที่ตี้เหากรุ๊ป พวกเราไปกันเถอะ พวกนายส่งฉันกลับบ้าน”

ผู้ช่วยมีความสับสนไปชั่วขณะ ทว่าเขาก็ไม่แน่ชัดว่าซูจือเฟยเจออะไรที่ช่องจอดรถ VIP ที่สนามกีฬาในตอนนั้นกันแน่ ดีไม่ดีอาจมีความเป็นไปได้ว่าซูจือเฟยเข้าใจผิดไปเอง ดังนั้นจึงไม่ได้คิดอะไรมาก จึงเอ่ยว่า: “ครับ คุณชาย ถ้างั้นตอนนี้พวกเราจะส่งท่านกลับไปเดี๋ยวนี้เลย”

ตลอดทาง ซูจือเฟยไม่ได้เอ่ยอันใด อีกทั้งยังนั่งปิดตาทำสมาธิอยู่ในรถคนเดียว

ขบวนรถส่งเขามายังคฤหาสน์หลังเก่าตระกูลตู้ ก่อนลงรถซูจือเฟยบอกกับผู้ช่วยว่า: “เอาล่ะ พวกนายไปทำธุระของตัวเองเถอะ ไม่ต้องสนใจฉัน ฉันจะกลับบ้านไปพักผ่อนสักหน่อย”

ผู้ช่วยไม่ได้คิดอะไรมาก รีบเปิดประตูรถให้ซูจือเฟย จากนั้นก็มองส่งซูจือเฟยเข้าไปยัง คฤหาสน์หลังเก่าตระกูลตู้ ค่อยบอกให้คนอื่นขับรถจากไป

ขณะที่ซูจือเฟยกลับถึงบ้าน ภายในบ้านมีคนรับใช้ ทว่าเมื่อคนรับใช้ทักทายเขา เขากลับไม่สนใจ กลับไปยังห้องนอนตัวเองทันที พร้อมทั้งล็อกกลอนประตูจากด้านใน

คนรับใช้นึกว่าเขาอาจจะอารมณ์ไม่ค่อยดี จึงไม่ได้เก็บมาใส่ใจนัก ไม่ได้เข้ามาแตะต้องความโชคร้ายของเขา

เมื่อถึงเวลาพลบค่ำ ตู้ไห่ชิงและซูจือหยูทยอยกลับบ้าน คนรับใช้เล่าเรื่องตอนบ่ายที่ซูจือเฟยขังตัวเองไว้ในห้องและไม่ได้ออกมาอีกเลย สองแม่ลูกผลัดกันไปเคาะประตูสอบถาม คำตอบที่ซูจือเฟยให้พวกเธอก็คือ อยากอยู่เงียบๆ คนเดียว

คนในครอบครัวจึงไม่คิดว่าเป็นเรื่องใหญ่อะไร

ถึงอย่างไรซูจือเฟยก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว บางครั้งต้องการอยู่เงียบๆ คนเดียวก็เป็นเรื่องที่ปกติอย่างยิ่ง

ทว่าเมื่อเวลาสามทุ่ม ซูจือเฟยผลักเปิดประตูห้องออกมา และเรียกรวมคนในครอบครัวมาอย่างหนักอึ้ง บอกว่าตนมีเรื่องที่สำคัญต้องการจะประกาศด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม

คนในครอบครัวนั่งอยู่ในห้องรับแขก ขณะที่ต้องการฟังว่าเขามีเรื่องสำคัญอะไรต้องการจะประกาศกันแน่ เขาก็ควักโทรศัพท์ออกมา จากนั้นก็ต่อสายวิดีโอคอลไปหาซูเฉิงเฟิง