ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2924
ซูเฉิงเฟิงแทบจะโมโหจนระเบิดอยู่แล้วในเวลานี้
“เกิดอะไรขึ้น?”
“ฉันเพิ่งใช้ค่าชดเชยที่ยิ่งใหญ่ไป ถือว่าปลอบใจซูจือหยูที่เป็นตัวปัญหาไว้ได้ แต่ใครจะไปคิดไปฝันว่า วันเวลาที่สงบนี้ยังไม่ผ่านไปถึงสองวัน ซูจือเฟยที่หน้าตาหล่อเหลา กลับมาหักหลังเหมือนกัน”
ตอนนี้เขาไม่เข้าใจโดยสิ้นเชิง ว่าหลานชายที่สมควรตายคนนี้ของตนกินยาผิดอะไรเข้าไปกันแน่
เมื่อก่อนตอนที่ตนทำร้ายแม่และน้องสาวของเขา จนไม่รู้เป็นตายร้ายดีอย่างไร เขาก็ไม่ได้แตกหักกับตนเหมือนเช่นตอนนี้ กลับกักเก็บคำพูดไว้แล้วมาประจบประแจงอยู่ข้างกายตน
ตอนนี้เรื่องราวมันได้ผ่านไปแล้ว เจ้าเปี๊ยกนี่กลับเหมือนเพิ่งเรียกสติกลับคืนมาได้อย่างกะทันหัน เริ่มที่จะต่อต้านตนแล้ว
เมื่อนึกถึงว่าเจ้าหมอนี่ กล้าใช้วิธีเดินหมอบกราบหัวแตะพื้นไปจนถึงวัดต้าจาว เพื่อมาไถ่บาปอะไรนั่น ซูเฉิงเฟิงก็กระวนกระวายจนเหงื่อท่วมตัว
ซูจือเฟยในฐานะที่เป็นหลานชายคนโตของตระกูลซู ถ้าพรุ่งนี้เขาทำตามคำตัดสินใจนี้ของเขาจริงๆ ถ้าเช่นนั้นจำต้องดึงดูดความสนใจอย่างโหมกระหน่ำจากผู้คนทั่วประเทศแน่นอน
เมื่อถึงเวลานั้น หน้าตาของตระกูลซูก็คงไม่เหลือโดยสิ้นเชิง
อีกทั้งความชั่วเหล่านั้นที่เคยทำไป เกรงว่าคงต้องถูกคนรื้อฟื้นขึ้นมาแล้วตำหนิอีกแน่
เมื่อนึกได้ดังนี้ ซูเฉิงเฟิงก็ตะคอกอย่างโมโหว่า: “ซูจือเฟย! ไอ้หลานอกตัญญู! ถ้าแกกล้าทำอย่างนั้น งั้นฉันก็จะไล่แกออกไปจากตระกูลซู แกไม่ใช่หลานชายของฉันอีกต่อไป! จากนี้ไปแกจะเป็นตายร้ายดียังไง ก็ไม่เกี่ยวกับตระกูลซู ทรัพย์สมบัติล้านล้านของตระกูลซูก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับแกโดยสิ้นเชิง แกไสหัวไปตายเองเถอะ!”
ซูเฉิงเฟิงคิดว่า คำพูดของตนถือว่ารุนแรงมากแล้ว อีกทั้งซูจือเฟยเป็นคนจำพวกที่ชอบให้ผู้อื่นอิจฉาและชื่นชม โลภมากมักใหญ่ใฝ่สูง ดังนั้นเขาต้องตกใจกับคำพูดตนแน่
ทว่าเขาจะไปรู้อะไร ซูจือเฟยในเวลานี้ถูกเย่เฉินสะกดจิตอย่างรุนแรงเอาไว้
ตอนนี้ในสายตาของเขา ทั้งตระกูลซูล้วนสกปรกจนถึงที่สุด อีกทั้งบาปทั้งหมดของตระกูลซูกำลังรอให้เขาทำการไถ่บาปโดยการเดินหมอบกราบหัวแตะพื้น ไปถึงวัดต้าจาวในวันพรุ่งนี้อยู่
ดังนั้นเมื่อเผชิญกับคำขู่ของซูเฉิงเฟิง ก็มีความรู้สึกเพียงว่าต้องการคุณธรรมสูงปะทุขึ้นมาอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ได้พุ่งสูบฉีดอยู่ในกระแสเลือด!
เขากุมหัวใจของตัวเองแน่นต่อหน้ากล้อง ตะคอกตะกุกตะกักอย่างเกรี้ยวกราดโดยควบคุมไม่อยู่ใส่ซูจือเฟยในตอนนี้: “แก...แก...แกมันสัตว์เดรัจฉาน! ฉัน...ฉัน...ฉัน...”
ยังพูดไม่จบ ซูเฉิงเฟิงก็ไอขึ้นมาอย่างแรง แทบจะไอจนสำลักขึ้นมา
เวลาต่อมา ซูเฉิงเฟิงก็รู้สึกว่ามึนหัวอย่างแรง ปวดหัวอย่างทรมานแทบจะทนไม่ไหว ต่อมาเขาก็เหลือกตาขึ้นบน และหมดสติไป
ใครจะไปคาดคิด ซูเฉิงเฟิงผู้นำตระกูลซูที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมานับต่อนับตลอดทั้งชาติ กลับถูกคำด่าทอเป็นชุดของหลานชายตัวเอง ทำให้เป็นลมหมดสติไปเลยเช่นนี้
ในเวลานี้ ซูอานสุ้นอยู่ๆ ก็ปรากฏเบื้องหน้าวิดีโอคอล
ตอนที่เขาได้ยินซูเฉิงเฟิงด่าซูจือเฟยว่าสัตว์เดรัจฉาน ก็รู้สึกได้ถึงความผิดปกติ จึงได้รีบวิ่งเข้ามา
เมื่อมาถึงแล้วก็เห็นซูเฉิงเฟิงเป็นลมไป จึงได้รีบควักวิทยุสื่อสารออกมา รีบตะโกนอย่างกระวนกระวาย: “คุณท่าน! คุณท่านเป็นอะไรไป?! คุณหมอล่ะ? รีบให้ทีมแพทย์มากันให้หมด คุณท่านเป็นลมไปแล้ว!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...