ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2925

สิ้นเสียง ก็เห็นซูจือเฟยที่กำลังวิดีโอคอลด้วย จึงรีบเอ่ยขึ้น: “คุณชาย คุณท่านเขาเป็นอะไรไปกันแน่?!”

ซูจือเฟยมองซูเฉิงเฟิงที่สลบหมดสติไป เอ่ยน้ำเสียงเย็นชา สีหน้าเย็นชาว่า: “เขาเหรอ? เขาทำความชั่วร้ายเอง ไม่สมควรมีชีวิตอยู่!”

ซูอานสุ้นมึนงงไป: “นี่มันอะไรกัน? นี่มันซูจือเฟยคนที่ชอบประจบประแจงตาแก่นั่น วอนขอความเมตตาคนนั้นหรือเปล่า? ทำไมกล้าพูดคำพูดแบบนั้นกับคุณท่านได้?!”

ซูอานสุ้นที่มีจิตใจการปกป้องเจ้านายสูงเกรี้ยวกราดขึ้นมายกใหญ่ ตะคอกต่อว่า: “ซูจือเฟย! นายมันสถานะอะไร ไม่นึกเลยว่าจะกล้าพูดกับคุณท่านแบบนี้! นายคิดจะเป็นกบฏงั้นเหรอ?!”

ซูจือเฟยเอ่ยอย่างเหยียดหยาม: “ถุย! ฉันจะเป็นกบฏของไอ้แก่นี้เนี่ยนะ? ฉัน ซูจือเฟยอับอายที่ต้องอยู่ร่วมกลุ่มเดียวกันกับเขาไปตลอดชีวิต!”

ขณะท่ีเอ่ยจบ ซูจือเฟยก็กดสายวางทันที

ทันใดนั้น ทั้งคฤหาสน์ตระกูลซูทั้งหลังก็ระเบิดลง

ส่วนทางจินหลิง คนคฤหาสน์หลังเก่าตระกูลตู้ก็สับสนงงงวยโดยสิ้นเชิง

ซูจือหยูมองพี่ชายตนเอง รู้สึกว่าน้ำตากำลังจะไหลรินลง

เมื่อสองวันก่อน เธอเพิ่งจะมั่นใจแล้วว่า อันที่จริงพี่ชายได้เล็งเป้าที่คุณปู่เรียบร้อยแล้ว

แต่เธอคิดไม่ถึงโดยสิ้นเชิง นี่มันเพิ่งผ่านไปไม่กี่วันเท่านั้น อยู่ๆ พี่ชายก็ราวกับเปลี่ยนเป็นคนละคน ด่าทอคุณปู่ไปจนเละเช่นนี้...

ดังนั้น เธอจึงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามซูจือเฟย: “พี่ วันนี้พี่เป็นอะไรไป?!”

ซูจือเฟยมีสีหน้าที่ราบเรียบ เอ่ยด้วยดวงตาที่ว่างเปล่า: “ฉันไม่ได้เป็นอะไร ก็แค่ไม่ชอบการกระทำของเขา!”

ซูจือหยูอึ้งไป ถามอีกว่า: “ถ้างั้นที่พี่บอกว่าเริ่มแต่วันพรุ่งนี้จะก้มกราบหัวแตะพื้นไปจนถึงวัดต้าจาว จริงจังหรือเปล่า? หรือว่าแค่พูดไปเท่านั้น?”

ซูจือเฟยขลึงตาใส่ซูจือหยู เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจนัก: “แน่นอนว่าจริงจังน่ะสิ! ทำไมเธอสงสัยปณิธานของฉัน?! เธอคิดว่าคนอย่างซูจือเฟยจะล้อเล่นในสิ่งที่ศักดิ์สิทธิ์หรือไง?! หรือว่าในความคิดเธอ คนอย่างซูจือเฟยเป็นคนที่ชอบพูดเอาใจมวลชน กลับไปกลับมา พูดอะไรไม่เป็นอย่างนั้นเหรอ?!”

ซูจือหยูอยู่ๆ ก็ถูกพี่ชายด่าทอเข้าอย่างจัง ภายในหัวแทบที่จะมีเครื่องหมายคำถามนับแสนผุดขึ้นมา ภายในใจก็ยิ่งตกตะลึงจนหาที่เปรียบไม่ได้