ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2929
และในขณะที่ซูจือหยูรับรู้ได้ถึงการคิดทบทวนอย่างหนักของเย่เฉิน กู้ชิวอี๋เพิ่งจะฝึกซ้อมครั้งสุดท้ายเสร็จ เธอที่อยู่บนเวที ได้ทบทวนบทเพลงที่จะขับร้องเย็นพรุ่งนี้ทั้งหมดร้องหนึ่งรอบ ทว่าโชคดีที่ไม่ต้องให้เธอขับร้องอย่างเปลืองแรง เพราะว่าเป้าหมายของการฝึกซ้อม คือการยืนยันขั้นตอนและรายละเอียดของคอนเสิร์ตทุกอย่าง โดยเฉพาะแสงไฟ ลำโพง การเต้น รวมถึงวงดนตรีบรรเลงประกอบในวันงาน นักแสดงเต้นประกอบด้วย
หลังจากที่ยืนยันว่าทุกกระบวนการไม่มีตำหนิและข้อบกพร่องแล้ว กู้ชิวอี๋จึงได้มีความมั่นใจในคอนเสิร์ตวันพรุ่งนี้ยิ่งขึ้น
เฉินตัวตัวเดินขึ้นบนเวทีในเวลานี้ พร้อมยื่นขวดน้ำไปให้กู้ชิวอี๋ เอ่ยชื่นชมว่า: “ชิวอี๋ มุมมองของเวทีและผลลัพธ์ของเสียงมันสุดยอดไปเลยจริงๆ ! แต่เกินกว่าทุกคอนเสิร์ตในเมื่อก่อนของเธอ กระทั่งว่าในความทรงจำของฉันไม่เคยเห็นคอนเสิร์ตที่มีประสิทธิภาพการแสดงสุดยอดแบบนี้มาก่อนเลย!”
กู้ชิวอี๋ฉีกยิ้ม เอ่ยอย่างจริงจัง: “เรื่องนี้ต้องยกความดีความชอบให้ทุกคนที่ทำงานกันอย่างหนัก”
สิ้นเสียง เธอก็เอ่ยอย่างซาบซึ้งใจ: “มีรากฐานที่ดีขนาดนี้ พรุ่งนี้จะต้องฉลองวันเกิดที่ลืมไม่ได้ให้พี่เย่เฉินแน่นอน!”
เฉินตัวตัวเบ้ปาก: “รู้จักแต่พี่เย่เฉินของเธอนั่นแหละ เธออย่าลืมล่ะ เย็นพรุ่งนี้ภรรยาของเขาก็จะมาดูคอนเสิร์ตด้วย!”
กู้ชิวอี๋ยิ้ม เอ่ยว่า: “แล้วจะยังไงล่ะ ในใจของฉัน คอนเสิร์ตในวันพรุ่งนี้ก็เพื่อให้พี่เย่เฉินดูคนเดียว คนอื่นล้วนเป็นตัวประกอบที่ไม่สำคัญทั้งนั้น"
สิ้นเสียง เธอจึงสบถอย่างอดไม่ได้: “ไม่พูดไม่ได้ว่า แสงไฟ ลำโพง อุปกรณ์ที่ซูจือเฟยเตรียมมาชุดนี้ เกินกว่าที่ฉันคาดการณ์ไว้เยอะมาก ถ้าได้ใช้อุปกรณ์พวกนี้ในการเปิดคอนเสิร์ต มันฟุ่มเฟือยมากเกินไปจริงๆ “
“ใช่น่ะสิ!” เฉินตัวตัวมุ่ยปาก เอ่ยว่า: “แสงไฟคือการทุ่มเทในด้านนี้ สูงกว่ารายได้ของคอนเสิร์ตครั้งนี้ซะอีก นอกจากเวทีซูเปอร์อย่างโอลิมปิก ไม่มีใครที่จะตัดใจทุ่มต้นทุนที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ในคอนเสิร์ตได้ ถ้าไม่ใช่เพื่อเอาใจเธอ ซูจือเฟยคงไม่มีทางที่จะทุ่มเงินทุนเยอะขนาดนี้”
พูดถึงตรงนี้ เฉินตัวตัวอยู่ๆ ก็นึกอะไรขึ้นมา จึงได้เอ่ยอย่างลึกลับ: “นี่ ชิวอี๋ เธอรู้ไหม ซูจือเฟยคนนั้น เพิ่งประกาศการตัดสินใจหนึ่งบนอินเทอร์เน็ต...”
กู้ชิวอี๋รีบเอ่ยถาม: “การตัดสินใจอะไรเหรอ?”
เย่เฉินได้รับข้อความ จึงตอบเธอกลับไปเป็นอีโมจิรูปหัวหมา จากนั้นตอบไปอีกว่า: “เธอคิดว่าไงล่ะ?”
กู้ชิวอี๋ส่งอีโมจิมือปิดปากหัวเราะ จากนั้นส่งกลับไป: “ต้องเป็นพี่แน่!”
เย่เฉินก็ไม่ได้ปฏิเสธ ตอบเธอกลับ: “ครั้งนี้เจ้าหมอนั่นเล่นเกินไปแล้ว วันนี้หลังจากที่ส่งเธอไปยังสนามกีฬา เขาก็ให้ตรวจสอบทะเบียนรถของฉัน แถมยังแจ้นมาตี้เหากรุ๊ป แสดงยกใหญ่เพื่อต้องการมาเจอหน้าฉัน ดังนั้นฉันก็เลยให้บทลงโทษเล็กๆ กับเขาไป”
กู้ชิวอี๋ส่งอีโมจิ โกรธไป จากนั้นเอ่ยว่า: “เจ้าหมอนี่ทำไมต้องตรวจสอบทะเบียนรถของพี่เย่เฉินด้วย? หรือเป็นเพราะเห็นว่าฉันลงมาจากรถของพี่เย่เฉินเหรอ?”
“น่าจะใช่นะ” เย่เฉินยิ้ม เอ่ยว่า: “อาจเพราะแอบรักเธอมาตลอด เพราะงั้นเลยโมโหขาดสติไปละมั้ง"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...