ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2930
กู้ชิวอี๋ไม่ทราบเลยว่า เหตุผลหลักๆ ที่เย่เฉินลงโทษซูจือเฟยอันที่จริงก็คือซูจือเฟยต้องการจะตรวจสอบรถ BMW ของเซียวชูหรัน
ในความคิดของเธอ ที่เย่เฉินลงโทษซูจือเฟย ก็เพราะว่าพี่เย่เฉินที่เธอรัก ลึกๆ ในใจจะต้องให้ความสำคัญเธออยู่แน่นอน กระทั่งว่าปกป้องเธอราวกับเป็นสิ่งของของตัวเองอย่างไรอย่างนั้น แน่นอนว่าต้องไม่ยินยอมที่จะให้ซูจือเฟยมายุ่งวุ่นวายด้วย
เดิมที กู้ชิวอี๋เป็นหญิงสาววัยรุ่นที่เป็นอิสระมาก สำหรับคำพูดของอัตวิสัยเชิงบุรุษนิยมที่ว่าผู้หญิงก็คือเครื่องประดับของผู้ชาย เธอรู้สึกเย้ยหยันมาแต่ไหนแต่ไร
ทว่า หลังจากที่เธอรู้จักกับเย่เฉิน อยู่ๆ ความคิดของหญิงสาวแกร่งของเธอก็หายไปปลิดทิ้ง
ความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเธอในตอนนี้ ก็คือสามารถอยู่ข้างกายเย่เฉินได้อย่างมั่นคง ถูกเก็บสะสม ปกป้อง กระทั่งครอบครองโดยเขาราวกับสิ่งของล้ำค่าส่วนตัว
ดังนั้น แม้ว่าส่วนลึกในใจของเธอจะรู้สึกว่า เย่เฉินลงโทษซูจือเฟยเพื่อตนขนาดนี้ ด้านขั้นตอนค่อนข้างที่จะหนักหน่วงไปหน่อย ทว่าภายในใจของเธอก็ยังคงเต็มไปด้วยความสุขอีกแบบ
ดังนั้น เธอจึงตอบไปอย่างเขินอาย: “โชคดีที่ฉันตัดสินใจออกจากวงการบันเทิงหลังจบคอนเสิร์ตครั้งนี้ ไม่งั้น ต่อจากนี้ไปยังไม่รู้ว่าจะมีอีกสักกี่คนที่จะถูกพี่เย่เฉินส่งให้ไปแสวงบุญที่ภาคตะวันตกเฉียงใต้...”
เย่เฉินยิ้ม เอ่ยว่า: “หรือว่าออกจากวงการบันเทิงก็จะไม่มีคนมาตามรังควานเธอเหมือนซูจือเฟยแล้ว?”
กู้ชิวอี๋ตอบอย่างจริงจัง: “หลังออกจากวงการบันเทิงแล้ว ก็เตรียมที่จะไปรับช่วงต่อคุณพ่อ ถึงตอนนั้นก็เป็นลูกสาวที่ยังไม่ได้แต่งงานจากตระกูลชั้นสูงทุกวัน ออกจากบ้านไปก็ทุ่มเทให้กับกิจการ”
สิ้นเสียง กู้ชิวอี๋ก็ถามขึ้นอีก: “แต่ว่าถ้าได้แต่งงานเร็วๆ หน่อยละก็ รับช่วงต่องานคุณพ่อช้าหน่อยก็ไม่เป็นอะไร รบกวนให้คุณพ่อเกษียณช้ากว่านี้หน่อย ส่วนฉันก็ปรนนิบัติสามีสอนลูก รอมีลูกให้พี่สักสองสามคนแล้วค่อยว่ากัน ถึงยังไงตอนนี้ร่างกายของคุณพ่อก็ดีเยี่ยมอยู่ ฉันว่านะให้เขาทำต่อไปอีกสิบปีก็ไม่เป็นไรหรอก!”
เย่เฉินได้ยินกู้ชิวอี๋เอ่ยอย่างตรงไปตรงมาว่าจะมีลูกให้ตนสองสามคน ก็รู้สึกทำตัวไม่ถูกขึ้นมาทันที ดังนั้นจึงได้เปลี่ยนหัวข้อสนทนา ถามเธอว่า: “จริงสิ ลุงกู้และน้าหลินถึงพรุ่งนี้กี่โมงนะ?”
“จะได้ยังไงกัน” เซียวชูหรันเอ่ยอย่างจริงจัง: “นี่เป็นวันเกิดแรก หลังจากที่ย้ายมาบ้านหลังใหม่ ถึงตอนนั้นจะต้องจัดอลังการหน่อยสิ!”
แม่ยายหม่าหลันก็รีบเอ่ยขึ้นเช่นกัน: “นั่นน่ะสิ ลูกเขยคนดี เธอเป็นคนสำคัญของบ้านเราเลยนะ วันเกิดของเธอทั้งที พวกเราก็ต้องจัดอลังการหน่อยสิ!”
เซียวฉางควนเอ่ยด้วยความรู้สึกละอายใจ: “เย่เฉิน เธอแต่งงานกับชูหรันสี่ปีแล้ว ตลอดระยะเวลาสี่ปีนี้ พ่อกับแม่ของเธอไม่เคยจัดงานวันเกิดให้เธอเลยสักครั้ง ช่างน่าละอายใจจริงๆ !”
“ใช่น่ะสิ!” หม่าหลันก็รีบเอ่ยขึ้นเช่นกัน: “ก็เป็นเพราะเมื่อก่อนไม่เคยได้ฉลองวันเกิดให้เธอเลย เพราะงั้นครั้งนี้เลยอยากจะฉลองให้เธอดีๆ สักครั้ง ตอนแรกแม่แนะนำว่าให้ออกไปกินข้างนอก ไปที่ร้านอาหารที่ดีที่สุดของจินหลิงเลย แต่ว่าชูหรันบอกว่าฉลองวันเกิดที่บ้านมีความหมายกว่า พอแม่คิดก็ใช่จริงๆ นั่นแหละ ฉลองวันเกิดก็จะต้องฉลองที่บ้านถึงจะอบอุ่น เพราะงั้นพรุ่งนี้พวกเราสามคนจะจัดงานวันเกิดให้เธอดีๆ จะต้องมอบวันเกิดที่อบอุ่นลืมไม่ได้ให้เธอแน่!”
เย่เฉินได้ยินถึงตรงนี้ ก็รู้สึกซาบซึ้งใจขึ้นมาทันที
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...