ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2931

ไม่ใช่ว่าหวั่นไหวต่อท่าทีของหม่าหลัน เพราะยังไงซะคนที่ไม่มีความคิดแบบเธอ ที่ผ่านมาก็เห็นแต่แค่เงินไม่เห็นแก่คน

สิ่งที่ทำให้เย่เฉินหวั่นไหวจริงๆก็คือ ความใส่ใจของเซียวชูหรัน

จัดงานวันเกิดที่บ้านด้วยกัน เทียบกับการไปทานอาหารนอกบ้าน ก็ต้องลำบากเหนื่อยกว่าอยู่แล้ว ที่รักมีเจตจำนงแบบนี้ได้ พิสูจน์ให้เห็นว่าเธอให้ความสำคัญต่อวันเกิดของตัวเขาเองมาก

อีกอย่าง ที่ผ่านมาหลายปี ตัวเขาไม่มีดีอะไร ในตอนที่อยู่ในบ้านอย่างไม่ได้รับความยินดีพอใจ เซียวชูหรันก็ยังจำวันเกิดของตัวเขาได้ และก็มักจะแอบซื้อเค้ก ลากตัวเขาออกไปหาร้านอาหารที่สามารถจ่ายไหว แล้วกินข้าวด้วยกันอย่างเงียบๆ

นึกคิดถึงพวกนี้แล้ว หลายปีมานี้ที่เย่เฉินอยู่กับเซียวชูหรันอย่างไม่ทอดทิ้งกัน ในใจก็เต็มไปด้วยความขอบคุณ

ในเวลานี้ เซียวชูหรันเอ่ยปากพูดกับเย่เฉินว่า “ที่รัก พรุ่งนี้ฉันยังต้องไปที่เขตเมืองเก่าอีกครั้ง ตนเที่ยงไปที่ไซต์งานของตี้เหากรุ๊ป ส่วนตอนเย็น ฉันก็จะกลับมาไวหน่อย ประมาณสี่โมงเย็นก็กลับมาจำเตรียมอาหารค่ำ พรุ่งนี้เที่ยงนายกินน้อยหน่อยนะ เก็บท้องไว้กินมือใหญ่ตอนค่ำ ตอนค่ำพวกเราเริ่มงานกันเร็วหน่อย จัดวันเกิดให้นายเสร็จ แล้วพวกเราก็ไปดูงานคอนเสิร์ตของกู้ชิวอี๋กัน！”

เย่เฉินพยักหน้ายิ้มๆ “ไม่มีปัญหา ตามนี้เลย！”

พูดจบ เย่เฉินก็มองดูเวลา เอ่ยปากพูดว่า “ชูหรัน เธออยู่ดูทีวีกับพ่อแม่ไปก่อนนะ ฉันไปอาบน้ำ”

“โอเค” เซียวชูหรันพยักหน้า เห็นว่าเย่เฉินขึ้นไปชั้นบนแล้ว ก็เสนอความคิดเห็นกับเซียวฉางควนและหม่าหลันว่า “พ่อคะ แม่คะ คืนนี้พวกเราเฝ้ารอวันเกิดกับเย่เฉินกันเถอะ เฝ้าจนถึงเที่ยงคืน วันเกิดเขาที่ผ่านๆมา หนูก็มักจะรอจนถึงเที่ยงคืนแล้วบอกสุขสันต์วันเกิดกับเขา ปีนี้พวกเราทั้งสามคนสามารถอยู่เป็นเพื่อนกับเขาได้”

“ดีสิ！” หม่าหลันปรบมือพูดว่า “รอจนถึงเที่ยงคืน บอกสุขสันต์วันเกิดกับลูกเขยที่แสนดีของฉัน！”