ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 293

บทที่ 293

พอคิดถึงที่สองพ่อลูกตระกูลเกาหายตัวไป อาจจะเกี่ยวข้องกับเย่เฉิน เซียวอี้เชียนก็ร้อนรน

ถ้าเย่เฉินสามารถทำให้สองพ่อลูกนี้หายไปจากโลกได้ เกรงว่าตนเองก็คงจะไม่สามารถทำอะไรกับเขาได้..........

อีกอย่าง เป็นเช่นนี้ ตนเองก็คงจะไม่อาจจะเอายาของซือเทียนฉีมาได้เสียแล้ว

เพราะถึงอย่างไร ถ้าไม่มีใครทำงานแทน มาเป็นแพะรับบาปให้ ก็คงไม่กล้าเสี่ยงอันตรายไปหาเรื่องซือเทียนฉี

ในตอนนี้ นายหญิงใหญ่เซียวก็ทำท่าประสบสอพลอมองเซียวอี้เชียน ต่ำต้อยราวกับหมาตัวหนึ่ง แล้วก็พูดนอบน้อมว่า “ประธานเซียว พวกเรามาคิดวิธีกันดีไหม ไปโรงพยาบาลที่เย่นจิงดู บางทีอาจจะแก้ปมในใจคุณได้”

ตอนนี้เซียวอี้เชียนเป็นเสมือนยาช่วยชีวิตของทั้งตระกูลเซียว นายหญิงใหญ่เซียวก็ร้อนรนเสียยิ่งกว่าเขาอีก ถ้าเซียวอี้เชียนยังไม่มีวิธีฟื้นคืน

สมรรถภาพความเป็นชายละก็ เงินลงทุนอีก7ล้าน ก็คงจะลอยหายไปกับตา

“จริงประธานเซียว ผมว่าซือเทียนฉีก็เป็นพวกทำทุกอย่างให้ได้มาซึ่งชื่อเสียง สามารถอยู่กับเย่เฉินได้ จะมีความสามารถอะไร”

เซียวฉางเฉียนก็พูดหน้าจ๋อยอยู่ข้างๆ ทำหน้าทำตาเสียยิ่งกว่านายหญิงใหญ่เซียว

พอสิ้นเสียงพวกเขา สีหน้าของเซียวอี้เชียนก็ยิ่งไม่ดี กัดฟันพูดว่า “หุบปาก ความสามารถของไอ้ลูกเต่าซือเทียนฉี ผมรู้ดี เขาไม่ยอมรักษาให้ผม จะไปเย่นจิงก็คงไร้ประโยชน์”

เซียวเวยเวยก็พูดอย่างร้อนรนว่า “ประธานเซียวคะ ที่เมืองจินหลิงจะมีหมอเทพอย่างซือเทียนฉีแค่คนเดียวหรือ? พวกเราลองไปคนอื่นดูไหม?”

เธอไม่ได้มีความรู้สึกกับเซียวอี้เชียน แต่ตนเองเพิ่งเสียค่าตอบแทนออกไปอย่างมาก แต่ยังไม่ได้อะไรกลับมาเลย จะให้เธอเบาใจได้อย่างไร?

เซียวฉางเฉียนก็เหมือนจะคิดอะไรออก แล้วรีบถามว่า “ประธานเซียว คืนวันนั้นคุณบอกว่า มีเพื่อที่เปิดบริษัทผลิตยาไม่ใช่หรือ? ลองไปถามดูไหมครับ?”

เซียวอี้เชียนก็มีสีหน้าดีใจขึ้นมาทันที มัวแต่จ้องจะเอายาของซือเทียนฉี จนลืมเรื่องนี้ไปเลย

ในเมืองจินหลิงมีตระกูลเว่ย แต่ไหนแต่ไรมาก็ประกอบกิจการผลิตยารายใหญ่ของเจียงหนาน ชื่อเว่ยเหอถัง ทั้งประเทศก็พอมีชื่อเสียงอยู่บ้าง