ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 294
บทที่ 294
วันนี้เซียวเวยเวยแต่งตัวมาสวยมาก สวมชุดกระโปรงยาวรัดรูปสีดำ ราคาแสนกว่า ไม่เพียงเผยเรือนร่างที่อ่อนช้อยของตนเองออกมา
ยังจงใจเผยร่องอกของตนเองออกมาด้วย ใบหน้าก็แต่งจัดเต็ม
ถึงแม้เธอจะสวยสู้เซียวชูหรัน และซ่งหวั่นถิงไม่ได้ แต่พอตั้งใจแต่งตัวไปแล้ว แล้วยังสวมเสื้อผ้าที่แหวกนั่นนี่ ก็สามารถทำให้ผู้ชายจับตามองได้เหมือนกัน
ได้ยินว่าจะมาพบคุณชายใหญ่ของตระกูลเว่ย ในใจเธอเองก็ตื่นเต้นอยู่เหมือนกัน
ตระกูลเว่ยอยู่ในเมืองจินหลิง ก็นับว่าเป็นระดับต้นๆ แต่กำลังนั้นมีมากกว่าตระกูลเซียวมากนัก
ตอนนี้ตระกูลเซียวตกต่ำ เซียวเวยเวยก็หวังว่าตนเองจะได้ทำความรู้จักคนรวยไว้เยอะๆ เผื่อมีโอกาส บางทีก็อาจจะช่วยตระกูลได้บ้าง
ทั้งสองคนรอในห้องส่วนตัวอยู่พักใหญ่ ประตูห้องก็ถูกคนเปิดออก
ก็มีชายวัยกลางคนสวมสูทเดินเข้ามา ชายคนนี้เซตผมปาดไปข้างหลัง สายตาน่าทุเรศ ข้อมือก็ใส่นาฬิกายี่ห้อPatek Philippe
ด้านหลังเขา ก็มีชายเดินถือกระเป๋าตามมา อายุน่าจะอ่อนกว่าเขาประมาณ1-2ปี ดูเหมือนว่าจะเป็นผู้ช่วย
เซียวอี้เชียนลุกขึ้น แล้วพูดยิ้มๆ ว่า “ไอ้หยา น้องเว่ย เชิญนั่งๆ”
ชายวัยหลางคนก็ยิ้มให้กับเซียวอี้เชียน แล้วพูดว่า “ประธานเซียว คุณเป็นคนที่งานยุ่งมากเลยนะ ปกติมาที่เมืองจินหลิง ก็ทำงานทั้งวัน ทำไมถึงได้มีเวลานัดผมได้ละเนี่ย ทำให้น้องคนนี้ตกใจไม่น้อยเลย”
พูดไป เขาก็มองเซียวเวยเวยที่นั่งข้างๆ เซียวอี้เชียน สายตาก็เป็นประกายขึ้นมาทันที
ดังนั้น เขาก็ยิ้มให้กับเซียวอี้เชียน แล้วพูดว่า “เอ่อประธานเซียว สาวสวยคนนี้คือใครกัน? ไม่แนะนำให้น้องรู้จักหน่อยหรือครับ”
เซียวอี้เชียนก็ดึงเซียวเวยเวยเข้ามา แล้วยิ้มพูดว่า “นี่ น้องเว่ย ผมจะแนะนำให้รู้จัก คนนี้ก็คือหลานสาวของบ้านผม เซียวเวยเวย”
“ที่แท้ก็เป็นหลานสาวของประธานเซียว ไม่น่าล่ะ ถึงได้สวยขนาดนี้”
นิ่งๆ ว่า “เว่ยเลี่ยง บอกหลายครั้งนี้ มึงเป็นแค่ลูกโสเภณี โสเภณีเลี้ยงมา ไม่มีสิทธิ์มาเรียกกูว่าพี่ใหญ่ ไสหัวออกไป”
เว่ยเลี่ยงถูกตบหน้าออกไป แต่ก็ไม่ได้ตอบโต้อะไร ราวกับเคยชินไปเสียแล้ว ก้มหน้าอย่างต่ำต้อย พูดว่า “ผมทราบแล้วครับ พี่ใหญ่”
พูดจบ ก็รีบออกจากห้องรับรองส่วนตัวไป
“เสียอารมณ์จริงๆ ให้ตายเถอะ！”
เว่ยฉางหมิงบ่นด่าออกมาหลายคำ เซียวอี้เชียนก็ถามอย่างสงสัยว่า “น้องเว่ย นี่ก็คือน้องชายไร้ประโยชน์ของคุณใช่ไหม?”
เว่ยฉางหมิงก็ตอบนิ่งๆ “พวกนอกคอก ไม่นับว่าเป็นน้องชายผม！”
พูดจบ เขาก็มองเซียวเวยเวยอย่างหื่นกาม ยิ้มถามว่า “คุณเวยเวยสวยขนาดนี้ ไม่ทราบว่ามีแฟนหรือยังครับ?”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...