ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 295
บทที่ 295
เซียวเวยเวยได้ยินดังนั้น ก็ไม่ได้ตอบคำถามของเว่ยฉางหมิง แต่มองเซียวอี้เชียนอย่างทำตัวไม่ถูก
เธอไม่กล้าบอกว่าตนเองไม่มีแฟน เพราะว่าตนเองเป็นคนรักของเซียวอี้เชียน
แต่เธอไม่กล้าบอกคนนอก ว่าตนเองเป็นคนรักของเซียวอี้เชียน เพราะเซียวอี้เชียนก็มีครอบครัวอยู่แล้ว ตนเองจะเปิดเผยตัวไม่ได้ ถ้าตัวเองตัดสินใจไปเอง บอกว่าตนเองเป็นคนรักของเขา ก็จะสร้างปัญหามาให้เขา แล้วเป็นการหาเรื่องมาให้ตนเอง
แต่ว่า ที่เธอคิดไม่ถึงก็คือ ตอนนี้เซียวอี้เชียนใจกว้างมาก ยิ้มแล้วก็พูดกับเว่ยฉางหมิงว่า “น้องเว่ย ผมจะไม่ปิดบัง จริงๆ แล้วเวยเวยเป็นคนรักของผม แต่คุณต้องเก็บให้เป็นความลับนะ ห้ามบอกใคร”
เว่ยฉางหมิงก็มีทีท่าเสียดายเล็กน้อย เดิมคิดว่าจะเป็นหลานสาวของเซียวอี้เชียนจริงๆ ไม่คิดว่าที่บอกว่าเป็นหลาน จะเป็นการปกปิด จริงๆ แล้วเป็นคนรักกัน
ถึงแม้เขาจะต้องใจกับเซียวเวยเวย แต่ก็ไม่กล้าไปแย่งผู้หญิงกับเซียวอี้เชียน ก็เลยล้มเลิกความคิดเสีย
เซียวอี้เชียนก็มองท่าทีของเขาออก แล้วก็ยิ้มมุมปากเบาๆ แล้วก็คุยกับเว่ยฉางหมิงต่อ
เขาตั้งใจถามเว่ยฉางหมิงว่า “เอ่อน้องเว่ย ช่วงนี้คุณท่านเว่ยร่างกายเป็นอย่างไรบ้าง?”
เว่ยฉางหมิงก็ถอนหายใจพูดว่า “ไม่ค่อยดีนะสิ พ่อผมสมัยหนุ่มๆ
“แน่นอนครับ” เว่ยฉางหมิงพูดอย่างปฏิเสธไม่ได้ว่า “คุณยังไม่รู้อะไร พ่อผมคนนี้ ไม่ต่างจากผม ล้วนเป็นเครื่องเจาะชั้นดี สมัยเขาหนุ่มๆ ก็หล่อ พูดอ้อนผู้หญิงเก่ง อาศัยโอกาสที่ต้องไปทำธุรกิจเกี่วกับการซื้อตัวยา ไปถึงไหนก็ไปจัดผู้หญิงที่นั่น ที่ผมรู้มา คนรักของพ่อผม มีไม่น้อยกว่า20คน！ นี่ขนาดแค่ที่ผมรู้เท่านั้นนะ ก็ยังมากกว่าผมตอนนี้อีก！”
“โอ้โห！” เซียวอี้เชียนตกใจจนอุทานออกมา แล้วพูดว่า “พ่อคุณสมัยหนุ่มนี่ร้ายไม่เบาเลยนะเนี่ย?”
เว่ยฉางหมิงพยักหน้า แล้วก็พูดอย่างกลุ้มใจว่า “ไม่เช่นนั้น จะเอาน้องชายนอกคอกคนละแม่ กลับมาให้ผมได้อย่างไรกันเล่า? จริงๆแล้ว ลูกนอกคอกข้างนอกของพ่อผม มีหลายคน คนอื่นๆ เป็นผู้หญิง มีเพียงไอ้นอกคอกนี้คนเดียวที่เป็นผู้ชาย หลังจากที่พ่อผมรู้ข่าว ก็บอกว่าเชื้อสายของตระกูลเว่ย ไม่ควรจะไปเร่ร่อนด้านนอก แล้วก็บังคับผมให้พามันออกมาจากภูเขาฉางไบ”
พูดไปดังนั้น เว่ยฉางหมิงก็พูดต่อ “ไม่ใช่แค่พบที่ไม่อยากดูแลมัน พ่อผมเองก็เหมือนกัน แต่ก็ไม่มีทางอื่น ได้ยอมรับเป็นคนในตระกูล
“จริงหรือนี่？！” เซียวอี้เชียนพูดอย่างตกใจและตื่นเต้น “น้องชาย สูตรยานี้ ยังมีอยู่ไหม?”
เว่ยฉางหมิงตอบ “เอ่อ จะว่าอย่างไรดีล่ะ สมัยพ่อผมหนุ่มๆ กินมันไป23ปี ก็ได้ผลอยู่ ได้ยินว่าตอนที่เขาไปเก็บยาที่ฝั่งตะวันตกเฉียงใต้ คืนหนึ่งก็จัดไป10กว่ายก ผู้คนก็ตั้งฉายาว่า จอมเขมือบจิ๋ม......”
พอพูดถึงจุดนี้ เว่ยฉางหมิงก็ถอนหายใจ พูดว่า “แต่ว่าสูตรยานั่น ต่อมาผมได้เอามาตรวจจำนวนตัวยา แล้วได้ให้นักเภสัชศาสตร์วิจัยดู
พบว่า ยานี่มันมีความเป็นพิษต่อตับ และไต ดังนั้นผมเห็นพ่อผม อายุ60ต้นๆ ตับไตก็แทบจะหมดสภาพแล้ว หมอบอกว่า อย่างมากก็
อยู่ได้อีก2-3ปี เดี๋ยวก็จะได้ไปรายงานตัวกับพระยูไลที่แดนสุขาวดีแล้ว”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...