บทที่ 296
ใบหน้าที่เดิมทีเต็มไปด้วยความดีใจของเซียวอี้เชียน ก็เปลี่ยนเป็นนิ่งขรึมในทันใด
หวนคืนพลังความเป็นชาย หวนคืนอารมณ์ความเป็นเพศผู้นับว่าสำคัญมาก แต่ชีวิตสำคัญกว่า!
ไม่อาจจะเพื่อแค่เที่ยวผู้หญิง แล้วเอาชีวิตเข้าไปเสี่ยง?
เว่ยฉางหมิงก็มองการตอบสนองของเขาออก แล้วถามอย่างสงสัยว่า “ประธานเซียว คุณ........มีอะไรที่พูดยากหรือเปล่าครับ?”
เซียวอี้เชียนก็เผยสีหน้าทำใจยาก แล้วพูดว่า “น้องเว่ย ผมบอกตรงๆ เลยนะ ตอนนี้พี่ กลายเป็นเหมือนขันทีคนหนึ่ง ทำเรื่องในมุ้งอย่างว่าไม่ได้แล้ว ไปหาหมอ หมอก็บอกว่าช่วยไม่ได้ คุณต้องช่วยผมด้วยนะ!”
พูดไปดังนั้น เขาก็รีบถามว่า “ยาที่พ่อคุณใช้นั้น ถ้ากินไปครั้งสองครั้ง ฤทธิ์ความเป็นพิษมันจะสูงไหม? ลองเอามาให้ผมลองหน่อยได้ไหม?”
เว่ยฉางหมิงก็รีบตอบ “พี่ชาย พี่อย่าลองยานั่นเลย ถ้าเจ็บตัวขึ้นมา มันจะไม่คุ้มกันนะพี่!”
พูดไปดังนั้น เขาก็เสริมอีกว่า “เอ่อ ตระกูลเว่ยเรา กำลังวิจัยยาตัวนี้อยู่ หวังว่าจะสามารถปรับเปลี่ยนให้มันดีขึ้น ทำให้มันสามารถช่วย
เสริมสมรรถภาพทางเพศของผู้ชายได้ แล้วยังไม่เป็นอันตรายต่อร่างกายด้วย ถ้าทำสำเร็จ เรื่องในมุ้ง ก็คงจะมีผลดีมาก”
“อย่างนั้นหรือ?!” เซียวอี้เชียนพูดอย่างดีใจว่า “เช่นนั้นก็ดีมากเลย! แล้วจะทำสำเร็จตอนไหน?”
เว่ยฉางหมิงตอบ “แต่ว่า ยานี้ยังขาดตัวยาอีกหนึ่งตัว ถ้าอยากทำให้สำเร็จ คงต้องรอเปิดงานมหกรรมแพทย์แผนจีนเปิดขึ้นในอีก
สองวันข้างหน้า ถึงจะสามารถซื้อตัวยานนั้นในงานได้”
เว่ยฉางหมิงได้ยินดังนั้น ก็ตื่นเต้นสุดขีด
สายตาแรกที่มองเซียวเวยเวย ก็หวังอย่างมากว่าอยากมีอะไรกับสาวสวยคนนี้
แต่พอได้ยินว่าเป็นหลานของเซียวอี้เชียน เขาก็ผิดหวังอย่างมาก
แต่ไม่คิดว่า เธอเป็นคนรักของเซียวอี้เชียนนั่นเอง และเซียวอี้เชียนก็ยอมเอาเธอมายื่นให้ถึงมือ เพื่อที่จะอยากได้ยา
นี่มันได้มาโดยไม่ต้องเสียแรงอะไรเลย!
------------

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...