ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2934
เดิมที คนทั้งบ้านรอเวลาให้ถึงเที่ยงคืนอย่างมีความสุข แต่เซียวฉางควนไม่คิดเลยว่า ตัวเองเก็บอารมณ์ไม่อยู่ พูดออกไปหมด กลับถูกหม่าหลันยึดเอารายได้ทั้งหมดในอนาคตของตัวเองไป
ในขณะเดียวกับที่เขาเจ็บใจอยู่ ก็ได้เริ่มนึกคิดว่าทำไมตัวเองจะต้องมาพูดต่อหน้าหม่าหลันด้วย
เขาพบว่าหม่าหลันนั้นมีความสามารถอย่างนี้ ดูแล้วเหมือนไม่มีสมอง พึ่งพาเพียงพลังหน้าด้านไร้ยางอาย แต่ที่จริงแล้วหม่าหลันมักจะหาจุดสำคัญจากตัวเขาได้เสมอ แล้วก็จับตัวเขาไว้อย่างแน่นหนา
นึกคิดถึงชีวิตการแต่งงานยี่สิบกว่าปีมานี้ ในใจเซียวฉางควนรู้สึกหมดหวัง เพราะว่ายี่สิบกว่าปีมานี้ เขาไม่เคยสัมผัสได้ถึงชัยชนะเลย ครึ่งชีวิตนี้ถูกหม่าหลันจับไว้อย่างแน่นหนา ไม่มีจุดที่จะต่อต้านได้เลย
เย่เฉินเห็นว่าเซียวฉางควนดูมีความเศร้า แต่หม่าหลันที่อยู่ข้างกายกลับมีสีหน้าได้ใจ จึงได้ถอนหายใจอย่างไร้เสียง เขายิ่งอยู่ยิ่งรู้สึกว่า พ่อตาคนนี้ของตัวเองนั้นเป็นคนไร้ความสามารถจริงๆ
ชายวัยกลางคนคนนี้ที่ใจเสาะขี้กลัว กำลังไม่ผ่าน ความสามารถมีขีดจำกัด เก็บความลับไม่อยู่ แล้วก็ยังพอใจได้อย่างง่ายดาย ปัญหาที่ใหญ่กว่าก็คือขาดความกล้า ถ้าเป็นอย่างนี้ ทั้งชีวิตนี้ของเขา คงจะหนีจากฝันร้ายอย่างหม่าหลันได้ยาก
เซียวชูหรันเองก็ดูออกว่าคุณพ่อไม่มีความสุข จึงรีบเปลี่ยนเรื่องคุย พูดกับเย่เฉินว่า “ใช่สิที่รัก เมื่อกี้แม่พูดว่า รอขาของแม่หายดีแล้ว อยากให้นายพาไปนั่งเรือยอทช์สักหน่อย ไม่รู้ว่านายสะดวกมั้ย?”
“สะดวกสิ” เย่เฉินตอบตกลง พูดว่า “รอขาแม่หายดีแล้ว สภาพอากาศอุ่นขึ้นแล้ว พวกเราก็ไปเที่ยวเล่นออกทะเลกัน”
หม่าหลันได้ยินอย่างนี้ ก็พูดขึ้นว่า “ใช่แล้ว พวกเราขับเรือออกทะเล ตรงไปทางใต้ได้ใช่มั้ย? ไปเที่ยวเล่นที่ทะเลใต้?！”
เย่เฉินพยักหน้า พูดว่า “ไม่มีปัญหาครับ จากทางเข้าทะเลไปทะเลใต้ก็ไม่ไกลมาก พูดเยอะหน่อยก็ประมาณสองพันกว่ากิโล ถ้าเป็นเรือยอทช์ อย่างมากสองสามวันก็ถึงแล้วครับ”
หม่าหลันตื่นเต้นขึ้นมาทันที ปรบมือพูดว่า “ดีมากเลยๆ！ทะเลใต้ฉันก็ยังไม่เคยไปมาก่อน หลายปีก่อนถ้าเข้าฤดูหนาว นายหญิงใหญ่เซียวก็เอาแต่จะไปทะเลใต้ แต่ทุกครั้งก็เอาแต่พาครอบครัวเซียวฉางเฉียนไป ไม่เคยให้พวกเราไปด้วยสักครั้ง คิดถึงแล้วฉันก็โมโห!”
เย่เฉินขอบคุณคู่กัดคู่นี้ โทรศัพท์ก็เริ่มเอาแต่สั่นไม่หยุด ข้อความต่างๆนานา เข้ามาพร้อมกันหลายสิบข้อความ
เขาเปิดดูโทรศัพท์ ก็เห็นว่าเพื่อนพ้องมากมายต่างก็ส่งข้อความมาหาเขาในเวลานี้ เฉินจื๋อข่าย หงห้า ฉินกาง พวกนี้ไม่ต้องพูดถึงอยู่แล้ว ซ่งหวั่นถิง ฉินเอ้าเสวี่ยน เฉินเสี่ยวจาว ต่งรั่งหลิน หวังตงเสวี่ยนรวมทั้งอิโตะ นานาโกะเองก็ส่งข้อความอวยพรวันเกิดมาให้กับเขา
นอกจากนี้แล้ว คู่สามีภรรยากู้เย้นจง ตู้ไห่ชิงและแม่ลูกซูจือหยู เฮ่อหย่วนเจียง เฮ่อจือชิวสองพ่อลูก ก็ส่งข้อความอวยพรมา
เย่เฉินไม่คิดเลยว่า แม้แต่เซียวเวยเวยก็ส่งข้อความอวยพรมา แล้วยังขอบคุณที่ช่วงนี้เย่เฉินให้ความช่วยเหลือกับเธอ
แต่ว่า คนที่ทำให้เย่เฉินคิดไม่ถึงมากที่สุด จะเป็นคุณปู่ของเขา เย่โจงฉวน
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...