ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2943
เพิ่งพูดจบ หงห้ามือข้างหนึ่งถือถาดสวยงามไว้ ส่วนมืออีกข้างหนึ่งก็ผลักประตูเข้ามา
บนถาด วางแก้วน้ำที่เติมน้ำแร่บริสุทธิ์ไว้สามแก้ว รวมทั้งมีดปอกผลไม้ความยาวคืบหนึ่งด้วยอีกเล่มหนึ่ง
หงห้าวางถาดลงตรงหน้าของเย่เฉินอย่างระมัดระวัง พูดอย่างเคารพว่า “อาจารย์เย่ น้ำและมีดที่คุณต้องการอยู่นี่หมดแล้วครับ”
เย่เฉินพยักหน้า ยิ้มเล็กน้อย “ลำบากนายแล้ว”
หงห้ารีบพูดว่า “อาจารย์เย่เกรงใจเกินไปแล้วครับ ถ้าหากไม่มีเรื่องอะไรแล้วงั้นผมก็ออกไปก่อนละครับ”
“ได้”
เมื่อหงห้าจากไปแล้ว กู้ชิวอี๋ก็ถามเย่เฉินว่า “พี่เย่เฉิน พี่ขอน้ำกับมีดมาทำอะไรคะ?”
เย่เฉินพูดยิ้มๆ “เดี๋ยวเธอก็รู้แล้ว”
พูดจบ เขาก็ล้วงเอากล่องไม้จันทน์สีแดงที่สวยประณีตเป็นอย่างมากออกมาจากกระเป๋า
เมื่อเขาเปิดกล่องไม้จันทน์สีแดงออก กู้เย้นจงก็ดูเม็ดยาที่วางอยู่ด้านในนั่นออกในทันที
เขารู้ว่านี่คือยาวิเศษที่เคยช่วยชีวิตเขารวมทั้งทำให้เขาดูอ่อนเยาว์ลงสิบยี่สิบกว่าปีในชั่วพริบตา
หลินหว่านชิวและกู้ชิวอี๋สองแม่ลูก ก็เห็นความมหัศจรรย์นี่ด้วยตาตัวเอง ดังนั้นจึงมีความทรงจำฝังลึกต่อยาอายุวัฒนะนี้เป็นอย่างมาก
เพียงแต่ ทั้งสามคนต่างก็ไม่รู้ว่า ทำไมจู่ๆเย่เฉินถึงได้เอาสมบัติที่ล้ำค่านี้ออกมา
จากนั้น เย่เฉินก็เอาน้ำที่ละลายรวมกับยาอายุวัฒนะทั้งสามแก้ว ยื่นไปตรงหน้าให้กับทั้งสามคน เอ่ยปากพูดว่า “ลุงกู้ น้าหลิน หนานหนาน ตอนนี้ร่างกายพวกคุณต่างก็ยังแข็งแรงดีมาก เพียงแค่งานที่หนัก จึงทำให้ร่างกายดูอ่อนล้านิดหน่อย โดยเฉพาะน้าหลินที่เห็นได้ชัดที่สุด เพราะยังไงซะช่วงนี้คุณก็ยิ่งทำงานหนักกว่าหน่อย แล้วก่อนหน้านี้ที่ลุงกู้ไม่สบาย คุณก็เครียดกังวลไปไม่น้อย”
“ในน้ำสามแก้วนี้ ทุกแก้วล้วนมีหนึ่งในสามส่วนของยาอายุวัฒนะ แม้ว่าจะไม่สามารถทำให้ทั้งสามคนอายุน้อยลงสิบยี่สิบปี แต่อย่างน้อยก็สามารถทำให้ร่างกาย ผิวพรรณ รวมทั้งสภาพจิตใจของทั้งสามคนฟื้นตัวกลับสู้ห้าถึงแปดปีก่อน”
“ขณะเดียวกันก็สามารถเติมเต็มความกระฉับกระเฉงที่ร่างกายต้องการ แล้วยังสามารถทำให้พลังกายและใจในการทำงานใช้ชีวิตของทั้งสามคนดีขึ้นเป็นอย่างมากอีกด้วยครับ”
พูดถึงนี่ เย่เฉินมองหลินหว่านชิวที่มีสีหน้าตื่นเต้น พูดยิ้มๆว่า “น้าหลินครับ ถ้าหากว่าคุณดื่มน้ำแก้วนี้ไป ไม่เพียงแต่สภาพร่างกายที่ดูอ่อนล้าจะดีขึ้นแล้ว ผิวพรรณรวมทั้งร่างกายเองก็จะอ่อนเยาว์ลงด้วย คาดว่าถึงตอนนั้นแล้ว คนที่ไม่รู้คงจะคิดว่าคุณยังอายุไม่ถึงสามสิบห้าปี！”
“ส่วนคุณลุงกู้ สภาพของคุณน่าจะสามารถกลับสู่ได้ถึงสักสามสิบแปดเก้าปีครับ”
“ส่วนหนานหนาน คาดว่าความรู้สึกของทั้งตัว คงจะสามารถกลับสู้ได้ถึงสภาพตอนอายุสิบแปด”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...