ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2944
เมื่อได้ยินคำพูดของเย่เฉิน หลินหว่านชิวไม่เพียงแต่ตื่นเต้นและดีใจ แต่ขอบตากลับแดงก่ำขึ้นมาด้วย
เธอถูกเย่เฉินหวั่นไหวแล้วจริงๆ
แม้ฝันก็คาดไม่ถึง เย่เฉินจะเอายาอายุวัฒนะออกมาให้เพราะความเหนื่อยล้าจากการทำงานของตัวเอง ความใจกว้างนี้ ไกลเกินความรู้ของคนธรรมดาทั่วไปอย่างเธอ
แม้ว่าตระกูลกู้จะมีเงินเยอะมาก และความสามารถของตัวหลินหว่านชิวและทางบ้านตัวเองจะไม่ธรรมดา
แต่ว่า ยิ่งมีเงิน หลินหว่านชิวก็ยิ่งเข้าใจ ว่าเงินไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุดบนโลกใบนี้ แต่เป็นสิ่งที่แม้ว่าจะมีเงินมากเท่าไหร่ก็ไม่สามารถซื้อได้ ถึงจะเป็นสิ่งล้ำค่าที่สุดบนโลกใบนี้
สำหรับคนจนที่มีปัญหาแม้กระทั่งการใช้ชีวิตปกติ แม้เขาจะรู้ดีว่างานนี้ จะทำร้ายร่างกายของเขาเองอย่างหนัก แต่เพื่อเลี้ยงปากท้องครอบครัว เขาก็ยินดีจะใช้ความแข็งแรงของตัวเองไปแลกกับเงินตอบแทนนี้
แต่สำหรับเศรษฐีร่ำรวยที่มีอิสระในการใช้เงินอย่างนี้แล้ว สิ่งที่พวกเขากลัวมากที่สุด ก็คือทุกสิ่งอย่างที่ทำร้ายร่างกาย
อีกอย่างพวกเขาก็ไม่รีรอที่จะลงทุนเงินจำนวนมาก เพียงเพื่อให้ร่างกายของตัวเองแข็งแรงมากขึ้น ให้ตัวเองมีชีวิตอยู่ได้มากขึ้นไม่กี่ปีไม่กี่เดือน หรือถึงขั้นเพียงแค่ไม่กี่วันเท่านั้น
แต่ว่า บางครั้งเงินก็ไม่สามารถทำได้ทุกอย่าง
แม้จะเป็นเศรษฐีพันล้าน เมื่อมีอายุถึงห้าหกสิบปี ก็ไม่สามารถหยุดยั้งให้ร่างกายตัวเองแก่ตัวลงได้ ไม่สามารถหยุดยั้งพลังกายและใจของตัวเองที่ลดลงได้
ดังนั้น จากที่เขาลังเลไปสักพัก ก็เอ่ยปากพูดว่า “เฉินเอ๋อ นายใส่ใจกับพวกเราทั้งสามคนขนาดนี้ ลุงรู้สึกขอบคุณเป็นอย่างมาก แต่ของขวัญชิ้นนี้มันล้ำค่ามากเกินไปจริงๆ ลุงรับไว้ไม่ไหวจริงๆ…”
พูดถึงนี่ เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจทีหนึ่ง แล้วพูดว่า “เพียงแค่ช่วงนี้สภาพร่างกายของน้าหลินของนายไม่ดีจริงๆ ทุกครั้งที่เห็นเธอเครียดกับงานอยู่ทุกวัน ในใจของฉันก็เอ็นดูมาก เพราะงั้นฉันก็ขอหน้าด้านช่วยน้าหลินของนายรับน้ำแก้วนี้ไว้ ส่วนที่เหลือสองแก้วนายก็เก็บไว้เองเถอะ！”
เย่เฉินได้ฟังแล้วก็ส่ายหัวอย่างจนใจ พูดว่า “ลุงกู้ครับ เมื่อกี้คุณยังบอกให้ผมอย่าได้เห็นเป็นคนนอกกันมากเกินไป แล้วกลับกันตอนนี้คุณก็มาเห็นเป็นคนนอกกับผมเองแล้ว ผมบอกแล้วไงครับ ยาอายุวัฒนะเม็ดนี้ให้กับคุณและน้าหลิน รวมทั้งหนานหนาน แม้ว่าคุณจะไม่เป็นห่วงตัวเอง ไม่คิดถึงตัวคุณเอง ก็จะต้องเป็นห่วงหนานหนานด้วยสิครับ เดี๋ยวเธอก็จะต้องเปิดงานคอนเสิร์ตหลายแห่งทั่วโลกแล้ว วิ่งไปวิ่งมาจะต้องเหนื่อยล้ามากแน่นอน ถึงตอนนั้นถ้าหากว่าเหนื่อยจนเป็นอะไรขึ้นมา พวกเราทุกคนก็คงต่างจะเสียใจกันทีหลัง แล้วตอนนี้คุณจะมาเกรงใจกับผมทำไมกันละครับ?”
กู้ชิวอี๋รีบพูดว่า “พี่เย่เฉิน ฉันยังโอเคหน่า ฉันยังอ่อนวัยขนาดนี้ เหนื่อยหน่อยก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...