ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2945
เย่เฉินพูดด้วยสีหน้าขรึมว่า “อย่ามาหลอกฉันที่นี่นะ เธอลืมแล้วหรอว่าพวกเราสองคนไปบังเอิญเจอกันยังไง? ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเธอมีโรคกระเพาะอยู่นานหลายปี จะยินยอมเป็นพรีเซนเตอร์ยากระเพาะเก้าเสวียนของฉันได้ยังไง? เธอเพิ่งจะอายุยี่สิบกว่าปี ก็มีโรคกระเพาะแล้ว นี่ก็เป็นเพราะคอยวิ่งไปวิ่งมาจนเหนื่อยล้า ทานข้าวไม่ตรงเวลา แล้วความไม่แข็งแรงทำให้ก่อเกิดขึ้นไม่ใช่หรือไง?”
กู้ชิวอี๋พูดเสียงเบาอย่างละอายเล็กน้อยว่า “ถึงแม้ว่าฉันจะมีโรคกระเพาะอยู่ตลอด แต่เมื่อกินยากระเพาะเก้าเสวียนไปก็รักษาหายไปแล้วไม่ใช่รึไง….อย่างมากฉันก็แค่พกเอายากระเพาะเก้าเสวียนไปเยอะหน่อย รับประกันว่าจะไม่เป็นโรคระเพาะมาอีกแน่นอนค่ะ”
เย่เฉินพูดอย่างจริงจังว่า “คนๆหนึ่งถ้าหากว่าเหนื่อยล้ามากเกินไป ไม่เพียงแต่ทำร้ายกระเพาะเท่านั้น แต่ยังทำร้ายตับ หรือถึงขั้นเพิ่มภาระให้กับหัวใจอีกด้วย โรคกระเพาะมียากระเพาะเก้าเสวียน แล้วอย่างอื่นจะทำยังไง? อีกอย่างครั้งนี้เธอก็ต้องวิ่งเที่ยวไปนานขนาดนี้ ถ้าหากว่าเกิดอะไรขึ้นที่ต่างประเทศจะทำยังไง?”
พูดแล้ว เขาก็มองไปทางกู้เย้นจง พูดอย่างจริงจังว่า “ลุงกู้ ในเมื่อคุณเห็นเป็นคนนอกกับผมขนาดนี้แล้ว งั้นผมก็ต้องเห็นเป็นคนนอกกับคุณบ้าง เครื่องบินลำนั้นที่คุณมอบให้กับผม มันล้ำค่ามากเกินไปจริงๆ ผมรับมาหมดก็คงจะดูไม่เหมาะสม งั้นผมสั่งให้คนแกะเครื่องยนต์ทั้งสองออกแล้วคุณเอากลับไปมั้ยครับ?”
กู้เย้นจงได้ยินคำพูดนี้ ก็ไม่มีคำพูดอะไรจะเถียงในทันที
แกะเครื่องยนต์ออกแล้วเอากลับไป? มีแบบนี้ที่ไหนกัน…
อีกอย่าง เครื่องยนต์ที่ใหญ่ขนาดนี้ แกะออกมาแล้วเอาไปทำอะไรละ?
กู้ชิวอี๋เองก็ดวงตาแดงก่ำ เธอพยายามกลั้นน้ำตาไว้ เอ่ยปากพูดว่า “พ่อคะ แม่คะ พวกเราเห็นพี่เย่เฉินเป็นคนในครอบครัว พี่เย่เฉินเองก็เห็นพวกเราเป็นคนในครอบครัว นี่พิสูจน์ได้ว่าพวกเราทั้งสี่คนเป็นครอบครัวกันอย่างแท้จริง ถึงแม้ว่าหนูกับพี่เย่เฉินจะยังไม่ได้แต่งงานกัน เขาก็เป็นคนในครอบครัวของเรา! ระหว่างในครอบครัว ทำอะไรให้กันก็ไม่ถือว่ามากเกินไป พวกเราก็อย่ามาเกรงใจกันเองที่นี่เลย คำพูดเกรงใจหากพูดมากเกินไป ทำให้ดูเห็นเป็นคนนอกกันมากเกินไปจริงๆ!”
พูดจบ เธอก็มองทั้งสามคน พูดอย่างจริงจังว่า “วันนี้หนูพูดไว้ตรงนี้เลย ต่อไปหนูจะไม่เกรงใจอะไรมั่วซั่วกับพี่เย่เฉินอีกแล้ว พี่เย่เฉินทำดีกับหนู ถือเป็นบุญของหนู ในเมื่อเป็นบุญของหนู หนูก็จะไม่ผลักดันเกรงใจหรอก หนูจะเพลิดเพลินกับการที่พี่เย่เฉินทำดีกับหนู! และแน่นอน หนูทำกับพี่เย่เฉินก็เหมือนกัน ไม่ว่าจะเป็นสิ่งที่ล้ำค่ามากแค่ไหน เพียงแค่พี่เย่เฉินต้องการ หนูก็จะไม่มีความลังเลเลยสักนิด ถึงตอนนั้นพี่เย่เฉินเองก็เกรงใจกับหนูเช่นกัน!”
เพิ่งพูดจบ เธอก็หยิบแก้วใบหนึ่งขึ้น พูดอย่างภาคภูมิว่า “ไม่สนใจพวกคุณสองคนแล้ว หนูดื่มก่อนละ!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...