ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2946
กู้ชิวอี๋หยิบแก้วน้ำขึ้น แล้วก็ดื่มน้ำทั้งหมดในนั้นจนหมดอย่างไม่ลังเลสักนิด
ตามาด้วย เธอก็สัมผัสได้ถึงความรู้สึกมหัศจรรย์ที่ไม่สามารถใช้คำพูดมาบรรยายได้ด้วยตัวเอง
เหมือนกับว่าร่างกายกำลังกลับสู่เมื่อหลายปีก่อนอย่างรวดเร็ว
เนื่องจาก เธอคิดไม่ถึงจริงๆ เมื่อดื่มน้ำแก้วนี้ลงไปแล้ว ร่างกายจะมีการเปลี่ยนแปลงอย่างน่ามหัศจรรย์อย่างนี้
ความรู้สึกทั้งตัว เหมือนกับว่ากลับไปสู้ช่วงอายุสิบแปดปีจริงๆ
เธออดปิดตาลงไม่ได้ สัมผัสการเปลี่ยนแปลงในร่างกายทุกส่วนอย่างละเอียด แอบคิดในใจว่า “ถ้าหากว่าไม่รู้ผลลัพธ์อันน่ามหัศจรรย์ของน้ำดื่มแก้วนี้มาก่อน ถึงแม้จะบอกกับฉัน ว่าฉันข้ามมิติกลับไปสู่เมื่อหกเจ็ดปีก่อน ฉันก็จะไม่มีความสงสัยอะไรเลยสักนิด….”
จากนั้น เย่เฉินมองหลินหว่านชิว พูดอย่างจริงจังว่า “น้าหลินครับ คุณเองก็ดื่มเถอะครับ”
หลินหว่านชิวพยักหน้าเบาๆ หยิบแก้วขึ้น ลังเลสักพัก แล้วก็ดื่มน้ำในแก้วจนหมด
จากนั้น เธอก็รู้สึกถึงความมหัศจรรย์นั่นได้อย่างชัดเจนกว่ากู้ชิวอี๋
นั่นคือความรู้สึกที่ไกลเกินกว่าความรู้ของผู้บรรลุนิติภาวะ เป็นประสบการณ์มหัศจรรย์ที่โค่นล้มโลกทัศน์ของผู้บรรลุนิติภาวะ
น้ำแร่บริสุทธิ์ที่ดื่มลงไป เหมือนกับว่ากำลังฉายภาพเร็ว เหมือนน้ำพุที่หล่อเลี้ยงดินแห้ง ภายใต้ผลกระทบของมัน ชีวิตเติบโตอย่างรวดเร็วเหมือนกับว่าถูกกดปุ่มเพิ่มความเร็ว ทำให้พื้นดินจากเดิมทีที่เป็นดินแห้ง กลายเป็นพื้นที่เขียวชอุ่มในเวลาเพียงสั้นๆ
หลินหว่านชิวเคยเห็นภาพแบบนี้จากสารคดีมามากมาย
นำกล้องวางไว้ที่ตำแหน่งหนึ่งที่ถูกตั้งไว้อย่างคงที่ เริ่มจากฤดูหนาวศูนย์องศา ถ่ายจนถึงฤดูใบไม้ผลิบานสะพรั่ง
ทั้งๆที่เป็นเวลาหลายเดือน แต่กลับถูกผู้กำกับหนังเร่งความเร็วให้ฉายภาพออกมาได้ภายในเวลาไม่กี่วินาที
ในตอนที่อายุยี่สิบห้าปี วิ่งทีเดียวห้ากิโลได้อย่างง่ายดาย แต่เมื่ออายุสามสิบปี สามกิโลก็อาจจะยังไม่ได้
ส่วนเธอในตอนนี้ กำลังหาสภาพเมื่อหลายปีก่อนกลับมาด้วยความเร็วสูงสุด ความรู้สึกแบบนี้ ทำให้เธอรู้สึกช็อกเป็นอย่างมาก
กู้เย้นจงและกู้ชิวอี๋สองพ่อลูก ก็กำลังจ้องสภาพร่างกายของหลินหว่านชิวอยู่
ร่างกายของหลินหว่านชิวมีการเปลี่ยนแปลงอะไรบ้าง พวกเขาก็ดูไม่ออกในทันที แต่สิ่งที่พวกเขาสามารถมองเห็นได้ก็คือ สีหน้าของหลินหว่านชิวไม่นานก็เปล่งปลั่งขึ้นมา
นี่น่ามหัศจรรย์ที่สุดก็คือ รอยตีนกาที่หางตาของเธอกำลังหายไปอย่างรวดเร็ว ริ้วรอยร่องแก้มเองก็จางลงไม่หยุด ดูอ่อนเยาว์ลงหลายปีในชั่วพริบตา
กู้ชิวอี๋ตื่นเต้นอย่างมาก เข้าไปกอดแม่ไว้ แล้วพูดสะอื้นว่า “แม่คะ….แม่ดูสาวขึ้นเยอะมากเลย！”
กู้เย้นจงเองก็อดชื่นชมไม่ได้ว่า “หว่านชิว เธออ่อนวัยลงเยอะจริงๆด้วย！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...